Po lekturze mam mieszane uczucia. Nawet nie najgorzej się to czytało, jednak niektóre fragmenty moim zdaniem były robione na siłę, przez co pewne rzeczy się powtarzały. Ubolewam nad brakiem przypisów bo niektóre rewelacje chciałbym zestawić z tym, skąd autor czerpał wiadomości. Trochę literówek, ot chochlik wydawniczy. Wydaje mi się, że długie wprowadzenie do tematu było o wiele bardziej rozbudowane niż dalsza część, ale to tylko moje odczucia. No dobra, a może teraz jakieś plusy? Jest to dobre wprowadzenie do problematyki, jednak niektóre wiadomości są porozrzucane po książce, no i te przeklęte powtórzenia tego co już było. Nie kupiłbym drugi raz, jednak jak ktoś interesuje się tematyką to pozycja ta jest świetnym pomysłem na spędzenie wieczorów.

Po lekturze mam mieszane uczucia. Nawet nie najgorzej się to czytało, jednak niektóre fragmenty moim zdaniem były robione na siłę, przez co pewne rzeczy się powtarzały. Ubolewam nad brakiem przypisów bo niektóre rewelacje chciałbym zestawić z tym, skąd autor czerpał wiadomości. Trochę literówek, ot chochlik wydawniczy. Wydaje mi się, że długie wprowadzenie do tematu było o...

Ciężko czasami ocenić książkę popularnonaukową - wiadomym jest, że sięgnąłem po pozycje zgodną z moimi zainteresowaniami. Książka poszerzyła moje horyzonty, zwróciła uwagę na pewne problemy. Szczególnie mocną stroną pozycji określiłbym to, co Kościelny napisał o polskich biskupach w XVI wieku i ich unikalnej roli w budowaniu kultury humanistycznej.

Wysokiej oceny nie mogę jednak dać, bo zauważyłem cały szereg nieprawidłowości. Po pierwsze i najważniejsze: trzykrotnie wszedłem sobie na Wikipedię podczas czytania książki, żeby zdobyć dodatkowe informacje o Grzegorzu z Sanoka, braciach czeskich oraz polskich tłumaczeniach Biblii. Jakież było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że słowo w słowo to samo jest na Wikipedii oraz w pracy pana Kościelnego. Pozycja została wydana w 2017 roku, więc to autor książki posługiwał się Wikipedią - artykuły były starsze. Inna sprawa, że pozycja pana Kościelnego nie była w żadnym artykule na Wikipedii w sekcji bibliografii. Wikipedia jest projektem opartym na zasadzie uznania autorstwa, to znaczy można się powoływać na artykuły na niej zawarte, ale należy to w swojej pracy zaznaczyć. Pan Kościelny dokonał plagiatu i dlatego ocena jest książki, choćby była najbardziej merytoryczna, nie może być wysoka.


Drugą sprawą jest chaos w przedstawieniu informacji. To samo było napisane w książce czasami nawet pięć razy (!). Wydarzenia nie były ułożone w sposób chronologiczny, a raczej geograficzny, dlatego bardzo często się ze sobą zlewały. Sens takiego postępowania widzę tylko wtedy, kiedy ktoś korzystałby z tej książki szukając konkretnej informacji. Jeśli przeczytał ją, tak jak ja, "na raz" może czasami czuć się zirytowany.


No i może warto powiedzieć o tym, że rzekomo książka miała być pozbawiona zabarwienia ideologicznego. Niestety już we wstępie autor zamieszcza tezy, które klasyfikują go do grupy konserwatywnej, katolickiej prawicy (chociażby "teza" o teorii spiskowej dziury ozonowej albo stwierdzenie, że problemy na tle religijnym istnieją nadal, bo przecież uchodźcy z Syrii). Katolicyzm jest cały czas wybielany, usprawiedliwiany, więc trzeba czytać książkę z dystansem i wkładać obiektywizm tam, gdzie go nie ma. Tak samo, protestantyzm przedstawiany jest cały czas w złym świetle, nadużywane jest słowo "heretyk".

Dochodząc do konkluzji, jestem jednak daleko od potępienia tej pozycji, bo tak jak już wyżej pisałem sprawiła, że jestem mądrzejszy i skłoniła do pewnych refleksji i zwrócenia uwagi na procesy, o których wcześniej nie miałem pojęcia. Cedząc hasełka ideologiczne od rzetelnych informacji, jesteśmy w stanie z "Dziejów reformacji w Polsce" sporo wyciągnąć.

Ciężko czasami ocenić książkę popularnonaukową - wiadomym jest, że sięgnąłem po pozycje zgodną z moimi zainteresowaniami. Książka poszerzyła moje horyzonty, zwróciła uwagę na pewne problemy. Szczególnie mocną stroną pozycji określiłbym to, co Kościelny napisał o polskich biskupach w XVI wieku i ich unikalnej roli w budowaniu kultury humanistycznej.

Wysokiej oceny nie mogę...