Wow!!! Ta książka przyniosła mi wiele radości, rozbawienia i zaskoczenia. Gdyby ktoś mnie spytał na jaki wiek jest przeznaczona musiałabym się długo zastanawiać. Główną bohaterką jest 10-letnia Vilja, książka chyba jest najlepsza dla osób właśnie w tym wieku, chociaż osobom trochę starszym na pewno też przyniesie wiele frajdy.

Wow!!! Ta książka przyniosła mi wiele radości, rozbawienia i zaskoczenia. Gdyby ktoś mnie spytał na jaki wiek jest przeznaczona musiałabym się długo zastanawiać. Główną bohaterką jest 10-letnia Vilja, książka chyba jest najlepsza dla osób właśnie w tym wieku, chociaż osobom trochę starszym na pewno też przyniesie wiele frajdy.

Znacie klimat „Dzieci z Bullerbyn”? Albo przygód Pippi?? Albo „Ronję, córkę zbójnika”? W takim razie „Lato z rabusiami” jest dla Was strzałem w dziesiątkę. Przez tę książkę dosłownie przepłynęłyśmy z chichotami, z zachwytem i w zdumieniu. Niezbyt cienka – nam wydała się zdecydowanie za krótka, skończyła o wiele za szybko i zostawiła za sobą potrzebę kolejnych przygód. Tak to już jest z dobrymi, przygodowymi książkami!
A przygoda nie byle jaka, bo dotyczy...uprowadzenia dziecka.
Dziesięcioletnia Vilja, jej starsza siostra i rodzice jadąc na wakacje do babci padają łupem najprawdziwszych drogowych rabusiów. Dziewczynka zostaje porwana i staje się zakładniczką tej niesamowitej, złodziejskiej szajki. Wydawać by się mogło, że zrobi wszystko, aby uciec i wrócić do rodziny, ale Vilja nagle zdaje sobie sprawę, że w towarzystwie nowych przyjaciół jest jej po prostu…dobrze. I świetnie się bawi przeżywając najlepsze wakacje w swoim życiu. Rabusiowie w gruncie rzeczy stanowią wyjątkową rodzinę: herszt i ojciec – Dziki Karlo to typ wrzaskuna i sympatycznego rzezimieszka, Hilda – jego żona i matka dwójki dzieci jest superkierowcą i świetnym organizatorem. Dzieciaki to Hele, bystra nastolatka i urodzona przywódczyni oraz Kelle – wrażliwiec, którego marzeniem jest pójść do szkoły i wieść ustabilizowane życie, jednak który nie chce zawieść ojca, więc bardzo stara się być prawdziwym rabusiem. Towarzyszy im przemiły jąkała i przyjaciel rodziny Pete Złoty Ząb.
Na takie właśnie egzotyczne towarzystwo skazana zostaje Vilja. I jakież jest jej zdumienie, kiedy odkrywa, że trąbiący na prawo i lewo o swoim okrucieństwie rabusiowie – okradają samochody ze słodyczy, lalek Barbie i innych przydatnych w podróży rzeczy za nic mając pieniądze, które poetycko określają „mysimi pierdami”. Marzą tylko o tym, by stawić się na corocznym zjeździe rabusiów i wykazać swoimi umiejętnościami, które przez cały rok pilnie szlifują. Są ciepli, czuli, wrażliwi i poszliby za sobą w ogień. A, co najważniejsze, w przeciwieństwie do jej własnego domu, w którym rzadko widywała zapracowanych rodziców, a starsza siostra ciągle się z nią kłóciła, ta dziwna rodzinka okazuje się być ogromnie ze sobą zżyta i darzyć się prawdziwą miłością. Wkrótce Vilja zanurza się w tym uczuciu i odwzajemnia je. Dlatego zrobi wszystko, aby pomóc rodzinie Rabusiów, gdy beztroski tryb życia doprowadzi ich w końcu do poważnych kłopotów.
Dzięki toczącej się wartko akcji, bo od pierwszych do ostatnich stron książki coś się dzieje, czyta się szybko i nie ma mowy o nudzie. Wartości edukacyjne? Uważny czytelnik znajdzie ich mnóstwo i zauważy, że ważne złodziejskie zajęcie, którym parają się nasi rabusiowie jest tylko tłem do fabuły. Pretekstem do tego, by ukazać, jak wagę współpracy i wzajemnego zaufania. I jak ważna jest rodzina, w której wszyscy mają prawo głosu i decydowania, jednocześnie świetnie się przy tym bawiąc.
Mała czcionka, brak ilustracji i pewnie dlatego polecana jest od 10 lat, bo jeśli chodzi o treść –nawet sześciolatek będzie miał frajdę słuchając.
Twarda okładka i gruby, doskonałej jakości papier. Tytuły rozdziałów sprawiają, że od razu chce się zgłębić ich treść. Świetna dla chłopców i dziewczynek, bo gwarantuję, że każdy, nawet dorosły, znajdzie tam coś dla siebie. Polecamy bez wahania jako nieszablonową powieść przygodową.

Znacie klimat „Dzieci z Bullerbyn”? Albo przygód Pippi?? Albo „Ronję, córkę zbójnika”? W takim razie „Lato z rabusiami” jest dla Was strzałem w dziesiątkę. Przez tę książkę dosłownie przepłynęłyśmy z chichotami, z zachwytem i w zdumieniu. Niezbyt cienka – nam wydała się zdecydowanie za krótka, skończyła o wiele za szybko i zostawiła za sobą potrzebę kolejnych przygód. Tak...

Z poczatku niesamowicie porywająca historia o dziewczynce uprowadzonej przez rabusiow. Niestety im dalej się czyta tym nuuuudniej. Trochę się rozaczrowałam bo opinie były super. No cóż suma sumarum pomysł przedni. :)

Z poczatku niesamowicie porywająca historia o dziewczynce uprowadzonej przez rabusiow. Niestety im dalej się czyta tym nuuuudniej. Trochę się rozaczrowałam bo opinie były super. No cóż suma sumarum pomysł przedni. :)

Ekscytująca, nieprzewidywalna i wciągająca. Taka jest właśnie rodzina Rabusińskich oraz sama książka. Uwaga! Wciąga nie tylko dzieci 😀
„Lato z rabusiami” to książka, w której wartka akcja toczy się praktycznie na każdej stronie. Już w trakcie lektury drugiej strony pierwszego rozdziału dochodzi do napadu na samochód, którym podróżuje Vilja wraz z siostrą i rodzicami. Nie, żeby pierwsza strona książki była jakaś nudna, oj nie 😉 Z resztą jak książka, która zaczyna się tak:

„Porwali mnie w drugim tygodniu czerwca. I całe szczęście. Zapowiadało się już, że calusieńkie lato będzie bani.”

może być nieciekawa?

Otóż powiem Wam, że wakacje Vilji były chyba najlepszymi w jej życiu. Podczas napadu na samochód, którym podróżowała dziewczynka, doszło do precedensu w rodzinie rabusiów. Poza zrabowaniem najpotrzebniejszych rzeczy, uprowadzili Vilję. Było to coś zupełnie nowego. Dziewczynka miała nadzieję, że poszukiwania zorganizowane na dużą skalę pozwolą momentalnie odbić ją z rąk porywaczy. Ba! Przekonana, że jest słabo pilnowana, a nawet wieczorową porą nie pilnowana wcale, pokusiła się o próbę ucieczki. Niestety, została na niej przyłapana.

I tak, nie mając wyboru, musiała spędzać czas z Rabusińskimi i pomagać im we wszystkich czynnościach. W napadach na inne auta także. Ale czy na pewno musiała? Bardzo szybko porwanie zamieniło się w niesamowitą przygodę.

Porywacze nie okazali się zwykłymi, bezwględnymi przestępcami. Byli nieco zwariowaną rodzinką, która (oczywiście poza przywłaszczaniem sobie cudzych rzeczy),raczej nie robiła innym krzywdy. Co więcej rabowali głównie to, co było im akurat potrzebne. Słodycze, kostium kąpielowy, lalki Barbie, czy nowa talia kart, bo przecież taką bez 8 nie da się grać…

Dziewczynka była coraz bardziej zafascynowana tym co robią i dlaczego. Tym, jak doskonale są zorganizowani, jakie oryginalne mają pomysły, jak są lekko szaleni i jak to możliwe, że nie mają domu, a całe ich życie to rabusiostwo? Śniadania na świeżym powietrzu i to prosto z patelni! Kąpiele w jeziorze i noce pod namiotem. To życie, którego wcześniej nie doświadczyła.

Z dnia na dzień coraz mniej tęskniła za domem, w którym rodzice nie poświęcali dzieciom czasu, a starsza siostra ciągle się z nią kłóciła.

Zobaczyła, że pomimo tego, że Rabusińscy robią to co robią, są naprawdę zgraną rodziną. Choć wydawało się, że tata, jako głowa rodziny, podejmuje wszelkie decyzje, to w rzeczywistości każdy miał tam coś do powiedzenia. Członkowie rodziny ze sobą rozmawiali, a dzieci, jak każde rodzeństwo, choć się ze sobą przekomarzało, to poszliby za sobą w ogień. W domu Vilji tego brakowało.

Dziewczynka z każdym dniem coraz bardziej czuła się częścią rabusiowej rodziny. Zżyła się ze wszystkimi, z przyjemnością im pomagała (a niekiedy nawet doradzała). Złodziejaszkowie także nie wyobrażali sobie dalszego życia bez nowego członka zespołu.

Tak upływało im wspólne fińskie lato. Ale czy to oby na pewno nie był tylko sen?
Zacznę od tego, że choć tematyka książki częściowo dotyczy kradzieży, to jest w zupełności nieszkodliwa. Niech rodzice, którzy oczekują w książkach tylko zachowania godnego pochwały, nie popadają od razu w oburzenie. Rabusińscy nie robią nikomu krzywdy, mają swoje zasady, a kradną głównie niskowartościowe rzeczy jak jedzenie, słodycze (i to czasami przeterminowane) czy ubrania. Do tego, biorąc pod uwagę, że książka jest dla dzieci powyżej 10 lat, nie zdeprawuje już tak dużych czytelników. Poza tym, ona ma bardzo pozytywny wydźwięk.

Książka, podobnie jak wszyscy bohaterowie, jest bardzo zaskakująca. Nieczęsto się zdarza, że powieść skierowana do dzieci w podstawówce spodoba mi się na tyle, że odłożę swoją „dorosłą” książkę, po to, aby wciągnąć tę dziecięcą od deski do deski bez żadnych przerywników.Jest tu bardzo dużo akcji, więc dziecko się nie znudzi. Nie mamy problemu z „rozkręceniem” się fabuły, bo tu interesujące wydarzenia dzieją się już od drugiej strony.

Nie jest to typowe, że zakładnik wyśmienicie się bawi ze swoimi porywaczami i jest na tyle fajnie, że nikt z nikim nie chce się rozstawać, gdy lato dobiega końca. Niecodziennie także rodzina porzuca normalne życie i pracę, aby zamieszkać w aucie i wieść rabusiowe i koczownicze życie. Nieczęsto także przyłącza się do nich popularna pisarka odnosząca sukcesy wydawnicze, aby zakosztować więcej adrenaliny i przygody. W tej książce nic nie jest typowe i sztampowe.

Jak się oprzeć lekturze, z której możemy dowiedzieć się co to jest klamka-wylotka czy jakie konkurencje są rozgrywane na corocznym zlocie rabusiowych rodzin? Czy wiecie jakie są atrybuty dobrego pirata drogowego? A może zgadniecie co to są mysie pierdy, które przedstawiają na tyle ogromną wartość, że Rabusińscy muszą uciekać i się chować przed innymi rabusiami?

Ta książka ma urok, którego nie da się opisać słowami. Pokazuje, że fantastyczne wakacje, to niekoniecznie takie, które spędzamy w luksusach czy na egzotycznych wycieczkach za granicą. Czasami wystarczy odrobina wyobraźni, albo doskonałe towarzystwo, aby wakacje były niezapomniane.
http://blogmlodegorodzica.pl/?p=5505

Ekscytująca, nieprzewidywalna i wciągająca. Taka jest właśnie rodzina Rabusińskich oraz sama książka. Uwaga! Wciąga nie tylko dzieci 😀
„Lato z rabusiami” to książka, w której wartka akcja toczy się praktycznie na każdej stronie. Już w trakcie lektury drugiej strony pierwszego rozdziału dochodzi do napadu na samochód, którym podróżuje Vilja wraz z siostrą i rodzicami. Nie,...