Właśnie przeczytałam tę książkę. Fajnie wymyślona fabuła, w taki sposób jeszcze nie czytałam. Czytelnik może sam się domyśli o co chodzi, tak jak ja (w którymś momencie). Zżyłam się z bohaterkami i zastanawiałam się co się wydarzy, jak to się skończy.
Podobała mi się ta książka. Gratuluję autorce, ma talent do tworzenia książek.
Polecam przeczytać.

Właśnie przeczytałam tę książkę. Fajnie wymyślona fabuła, w taki sposób jeszcze nie czytałam. Czytelnik może sam się domyśli o co chodzi, tak jak ja (w którymś momencie). Zżyłam się z bohaterkami i zastanawiałam się co się wydarzy, jak to się skończy.
Podobała mi się ta książka. Gratuluję autorce, ma talent do tworzenia książek.
Polecam przeczytać.

"Jeżeli będę kierowała się miłością,
to wszystko się ułoży."

Książka ciekawa, niebanalna, napisana z duszą wrażliwością i empatią.

"Jeżeli będę kierowała się miłością,
to wszystko się ułoży."

Książka ciekawa, niebanalna, napisana z duszą wrażliwością i empatią.

Lekka o przyjemna jak wszystkie powieści Autorki :)

Lekka o przyjemna jak wszystkie powieści Autorki :)

Pierwsza książka zrobiła na mnie większe wrażenie, ale ta też mi się podobała. Smutny początek historii, wręcz przeraziła mnie wizja noworodka w opisanej sytuacji. Na szczęście wszystko dobrze się skończyło.

Pierwsza książka zrobiła na mnie większe wrażenie, ale ta też mi się podobała. Smutny początek historii, wręcz przeraziła mnie wizja noworodka w opisanej sytuacji. Na szczęście wszystko dobrze się skończyło.

„W promieniach szczęścia” jest drugim tomem cyklu książek „z domkami” o wdzięcznym tytule „Bądź przy mnie zawsze” autorstwa Agaty Przybyłek. Jest to moje drugie spotkanie z piórem tej Autorki i jestem pewna, że przeczytam całą serię tych powieści. Po przeczytaniu drugiej części serii mogę stwierdzić, że części nie są wzajemnie powiązane i można je czytać w dowolnej kolejności. W mojej ocenie Autorka stworzyła nietuzinkową fabułę, która łączy w sobie trudne tematy jak porzucenie i adopcję chorego dziecka, odwagę i miłość, decyzje których konsekwencje ponosimy przez całe życie. Akcja powieści toczy się w małej nadmorskiej miejscowości z opisami czasu spędzonego na plaży i życiem codziennym. Wykreowani bohaterowie są wyraziści, a w szczególności Łucja – która jako młoda studentka prawa zdecydowała się na krok zmieniający jej życie na zawsze. Czy po spotkaniu Łukasza – miejscowego dziennikarza odmieni życie Łucji i jej córeczki Glorii, zainteresowanych odsyłam do kart powieści. Lekkie pióro Autorki sprawia, że pomimo trudnej tematyki książkę czyta się szybko i płynnie. Ogromnym atutem powieści jest fakt prowadzenia narracji z trzech perspektyw – Łucji, Łukasza oraz biologicznej matki Glorii - Justyny, dzięki czemu czytelnik lepiej może poznać emocje i cechy charakterystyczne bohaterów. Moim zdaniem opowiedziana historia jest przepiękna, niezwykle ciepła i urocza oraz z przesłaniem mianowicie, że można odnaleźć szczęście w życiu rezygnując z siebie i swoich ambicji, że decyzji raz podjętych niestety nie zawsze można cofnąć i trzeba nauczyć się z ich konsekwencjami żyć. Książka jest dobrym przedstawicielem gatunku literatura obyczajowa, ponieważ w jednym egzemplarzu znalazło się tak wiele emocji i wzruszeń, trudnych wyborów życiowych, ale i miłość. Przeczytanie tego tomu nie jest stratą czasu i szczerze polecam tę powieść każdemu.

„W promieniach szczęścia” jest drugim tomem cyklu książek „z domkami” o wdzięcznym tytule „Bądź przy mnie zawsze” autorstwa Agaty Przybyłek. Jest to moje drugie spotkanie z piórem tej Autorki i jestem pewna, że przeczytam całą serię tych powieści. Po przeczytaniu drugiej części serii mogę stwierdzić, że części nie są wzajemnie powiązane i można je czytać w dowolnej...

Lekka do przeczytania

Lekka do przeczytania

Pani Przybyłek ma przyjemny styl pisania, przez jej książki płynie się niezwykle lekko, a historie bohaterów poruszają ważne, czasami kontrowersyjne kwestie (tak jak tutaj temat niechcianej ciąży). I choć od obyczajówek nie wymaga się wiele, niestety, poczułam się odrobinę rozczarowana. Dialogi i opisy bardzo często są o wszystkim i niczym. Ot, pogawędka, która nic nie wnosi do fabuły, nie posuwa jej do przodu. Tok wydarzeń da się przewidzieć bardzo szybko. Książka nie jest wymagająca, na co tutaj przymknęłam oko, ale całkiem niedawno przeczytałam dziesiątą powieść z serii o domkach, pamiętam, jak miałam nadzieję, że Autorka nie pójdzie po linii najmniejszego oporu, a jednak! Byłam szczerze zdziwiona jej zakończeniem.
Na jakiś czas muszę zrobić sobie przerwę od domków, być może kiedyś do nich wrócę i dam się jeszcze pozytywnie zaskoczyć.

Pani Przybyłek ma przyjemny styl pisania, przez jej książki płynie się niezwykle lekko, a historie bohaterów poruszają ważne, czasami kontrowersyjne kwestie (tak jak tutaj temat niechcianej ciąży). I choć od obyczajówek nie wymaga się wiele, niestety, poczułam się odrobinę rozczarowana. Dialogi i opisy bardzo często są o wszystkim i niczym. Ot, pogawędka, która nic nie...

Ta część serii z domkami podobała mi się mniej niż poprzednia, którą czytałam. Początek był okej, ale później trochę się nużyłam. Niby książka dobrze napisana, ale czegoś mi w niej brakowało... była trochę za bardzo monotonna.

Ta część serii z domkami podobała mi się mniej niż poprzednia, którą czytałam. Początek był okej, ale później trochę się nużyłam. Niby książka dobrze napisana, ale czegoś mi w niej brakowało... była trochę za bardzo monotonna.

"W promieniach szczęścia" to według mnie książka z tych dla "zlapania" oddechu. Są problemy, są kobiety i mężczyźni, a nawet pojawiają się dzieci. Każdy ma swoją przeszłość i swoja historię mniej lub bardziej skomplikowaną. Książka daje się szybko przeczytać, wybieram takie pozycje kiedy czuję że mam przesyt z kryminałami.

Jakoś bardzo mnie nie porwała w porównaniuz innymi pozycjami z tego gatunku, dlatego taka ocena.

"W promieniach szczęścia" to według mnie książka z tych dla "zlapania" oddechu. Są problemy, są kobiety i mężczyźni, a nawet pojawiają się dzieci. Każdy ma swoją przeszłość i swoja historię mniej lub bardziej skomplikowaną. Książka daje się szybko przeczytać, wybieram takie pozycje kiedy czuję że mam przesyt z kryminałami.

Jakoś bardzo mnie nie porwała w porównaniuz...

Książka do przeczytania i zapomnienia. Coś na niedzielne popołudnie. Autorka ma dobry styl, co rzadko się zdarza wśród autorów powieści obyczajowych, jednak męczące było czytanie szczegółowych opisów czynności bohaterów (bohater zjadł kanapkę z dżemem truskawkowym, wstał, odłożył talerz do granitowego zlewu, zalał naczynia wodą i wytarł ręce w bawełnianą ściereczkę - to nie jest sytuacja z książki, chodzi mi o ukazanie sposobu tworzenia opisu sytuacji). Postaci są stworzone dość ciekawie, jednak ich działania mocno przewidywalne.

Książka do przeczytania i zapomnienia. Coś na niedzielne popołudnie. Autorka ma dobry styl, co rzadko się zdarza wśród autorów powieści obyczajowych, jednak męczące było czytanie szczegółowych opisów czynności bohaterów (bohater zjadł kanapkę z dżemem truskawkowym, wstał, odłożył talerz do granitowego zlewu, zalał naczynia wodą i wytarł ręce w bawełnianą ściereczkę - to nie...