Historia literatury światowej w dziesięciu tomach. Tom 4. Barok

Złudne te moje nadzieje, że w miarę posuwania się ku teraźniejszości kolejne tomy będą miały coraz więcej pełnoprawnej literaturoznawczej treści. Tom o baroku zdał mi się wręcz jeszcze częściej odrywającym się od meritum niż poprzednie. Jak zwykle - te nieliczne rozdziały, które traktują o literaturze ważnej i doniosłej, a więc tutaj przede wszystkim o hiszpańskiej prozie i teatrze oraz teatrze francuskim, czyta się jeszcze nieźle, natomiast tam gdzie głównymi atrakcjami literackimi były dzieła niebędące literaturą artystyczną i generalnie było ubogo, zamiast się streszczać, autorzy uzupełniają znikome informacje wchodzeniem na pole lingwistyki, historii czy malarstwa. Chciałbym mieć tyle czasu, by móc sobie to wszystko na spokojnie czytać, ale wziąłem się za tę serię, by zgłębiać historię literatury, od malarstwa i historii powszechnej mam inne pozycje. Będę kontynuował przygodę z tą serią, ale póki co jej nie polecam.

5.5/10

Złudne te moje nadzieje, że w miarę posuwania się ku teraźniejszości kolejne tomy będą miały coraz więcej pełnoprawnej literaturoznawczej treści. Tom o baroku zdał mi się wręcz jeszcze częściej odrywającym się od meritum niż poprzednie. Jak zwykle - te nieliczne rozdziały, które traktują o literaturze ważnej i doniosłej, a więc tutaj przede wszystkim o hiszpańskiej prozie i...