,,Sztuka w Toruniu nie miała, jak dotąd, syntetycznego ujęcia, chociaż artystyczne walory miasta dostrzegane były w historiografii od średniowiecza. Kreśląc obraz dziejów sztuki Torunia pragnęliśmy uwzględnić przede wszystkim determinacje społeczne i historyczne, które stanowiły o istocie jego sztuki – jako określonego środowiska artystycznego o własnej tożsamości. Zamierzamy wskazać znamiona tej tożsamości, czyli przedstawić Toruń jako miasto możliwości twórczych. W sensie chronologicznym w niniejszej książce zaprezentowana jest sztuka Torunia w okresie od założenia miasta na obecnym miejscu przez zakon krzyżacki, do czasów nam współczesnych.

Język książki bogaty jest w terminy i pojęcia z dziedziny historii sztuki, które w ramach procesów przemian społeczno-kulturowych pozwalają dostrzegać także specyfikę języka artystycznego – stylu oraz wyboru tematów dzieł – ikonografii przedstawień i ukrytych w nich znaczeń. Pomimo popularno-naukowego charakteru publikacji, zaprezentowane zostały po raz pierwszy także nowe interpretacje poszczególnych dzieł i problemów. Dzieła sztuki prezentowane na łamach wydawnictwa są swoiste, jak nasze miasto, w którym powstały, do którego je sprowadzono, czy też z którego wychodziły w świat. Są bezpośrednimi źródłami historycznymi, tym cenniejszymi, że zachowanymi z minionych epok nierzadko w swej pierwotnej formie, a te, które powstały niedawno lub dosłownie na naszych oczach – świadczą już o nas samych. Mówią o gustach naszych i naszych poprzedników, o aspiracjach i potrzebach estetycznych."

(ze wstępu: Anna Błażejewska, Elżbieta Pilecka, O sztuce miast – o sztuce Torunia)