Generał Stefan Hubicki nie jest w polskiej historii postacią znaną, choć jego barwnym życiorysem można by obdarzyć kilka postaci. Był w swym aktywnym życiu uczestnikiem i świadkiem głównych wydarzeń w historii Polski I połowy XX w. Socjalista, lekarz i społecznik przed pierwszą wojną światową. Irredentysta, peowiak i piłsudczyk w czasach Wielkiej Wojny lat 1914-1918. Dyplomata i oficer wywiadu podczas walk o granice Niepodległej do 1921 r. Bliski znajomy, a przez jakiś czas lekarz osobisty Józefa Piłsudskiego. Po roku 1928 czynny polityk obozu sanacyjnego związany z grupą tzw. „pułkowników" i wiceminister, a później minister pracy i opieki społecznej w rządach Kazimierza Świtalskiego, Walerego Sławka, Aleksandra Prystora i Janusza Jędrzejewicza. Od 1935 roku do wybuchu wojny prezes ZUS-u. Po ewakuacji na Węgry we wrześniu 1939 r. czynny konspirator w środowisku piłsudczyków. Po 1945 r. zdecydował się na powrót do kraju, gdzie czynnie praktykował jako lekarz. Jedynie ze względu na wiek i niezaangażowanie polityczne uniknął aresztowania w czasie represji stalinowskich. Zmarł w Serocku w wieku 78 lat jesienią 1955 r. i spoczął na Warszawskich Powązkach. Książka Jacka Piotrowskiego w ciekawy sposób przywraca nam pamięć o tym wybitnym Polaku i o czasach, w których żył.