Spodziewałam się po "Tam Lin i Królowa Elfów. Prastare podania, legendy i opowieści z Wysp Brytyjskich" dużo więcej. Opowieści w książce mnie jakoś nie porwały, na duży minus też brak ilustracji, które w książce z baśniami po prostu powinny być. Najmniej spodobała mi się ostatnia historia w książce bazowana na "Mabinogion. Romansach arturiańskich", która była kompletnie pozbawiona sensu, a czarę goryczy przelał taki fragment: "A oto kto udał się wraz z nim: Gwalchmai, syn Gwyara i Riogonedd, syn króla Irlandii, i Ondyaw, syn księcia Burgundii, i Gwilim, syn władcy Francji, i Howel, syn Emyra, z Bretanii, Elivry i Nawkyrd, i Gwynn, syn Tringada, i Goreu, syn Custennina, i Gweir Gwrhyd Vawra, i Garannaw, syn Golithmera, i Peredur syn Evrawca, i Gwynnllogell, Gwyr sędzia przy dworze Artura, i Dyvyr, syn Alun Dyveda, i Gwrei Gwalstawd Ieithoedd, i Bedwyr, syn Bedrawda, i Hadwry, syn Gwryona, i Kai, syn Kynera, i Odyar Frank, zarządca dworu Artura. Pojechał także Edeyrn, syn Nudda", jakby wymienianie tych wszystkich uczestników wyprawy miało jakichkolwiek sens. Nie polecam tej książki.

Spodziewałam się po "Tam Lin i Królowa Elfów. Prastare podania, legendy i opowieści z Wysp Brytyjskich" dużo więcej. Opowieści w książce mnie jakoś nie porwały, na duży minus też brak ilustracji, które w książce z baśniami po prostu powinny być. Najmniej spodobała mi się ostatnia historia w książce bazowana na "Mabinogion. Romansach arturiańskich", która była kompletnie...