Nie lubię, jak poezja jest pisana tylko dla rymu, a nie dla sensu. Wiem, że się czepiam, ale to moja recenzja, liczą się moje odczucia, no nie?
"Zimą wspinasz się na górę,
idziesz nocą czarnym lasem,
niebo dźwigasz na ramionach
lecz przyklękasz tylko czasem."
No i dobra, co tu robi to lecz? Niby w jaki sposób ono stoi w kontrze do reszty? Bo ja się domyślam, że to niebo jest ciężkie i osoba niosąca powinna przyklękać w celu odpoczynku, ale robi to rzadziej niż się spodziewamy. Czy to będzie wyjaśnione? Nie.

Same w sobie te wiersze są takie sobie, dramatu nie ma, rymy nie są ładne, ale nie przyprawiają też o spazmy. Tzn. czasem tylko mam spazmy, ale hamuję. Są takie utwory, które niby są złe, ale jakoś jednocześnie urocze, np. "Niechciana ciąża", ale znaczna większość jest o miłości, do porzygu. Ogólnie to nie polecam, bo szkoda czasu.

Nie lubię, jak poezja jest pisana tylko dla rymu, a nie dla sensu. Wiem, że się czepiam, ale to moja recenzja, liczą się moje odczucia, no nie?
"Zimą wspinasz się na górę,
idziesz nocą czarnym lasem,
niebo dźwigasz na ramionach
lecz przyklękasz tylko czasem."
No i dobra, co tu robi to lecz? Niby w jaki sposób ono stoi w kontrze do reszty? Bo ja się domyślam, że to niebo...