Star Wars Komiks 2/2018 - Cytadela Grozy

Ten komiks był totalną jazdą bez trzymanki! Po okładce spodziewałam się standardowych przygód paczki z Rebelii - Luke'a, Hana, Lei i Chewiego - może jedynie w odrobinę innym wydaniu. Otrzymałam jednak coś, co całkowicie mnie zaskoczyło. Pojawił się tu całkiem świeży, nieznany dotąd nikomu koncept, pomysł (dosłownie) nie z tej ziemi. Nigdy nie sądziłam, że te dwa uniwersa będą w stanie ze sobą jakkolwiek współgrać, a jednak ujrzałam dowód. Mowa tu o Gwiezdnych Wojnach i Obcym.
Nie wiedziałam, co powinnam o tym sądzić w trakcie czytania, tak samo jak i teraz. Niby pomysł w porządku, prezentuje się dobrze, ale jednak coś mi w nim nie pasuje, zgrzyta. Nie powinno tak być. Zastanawia mnie, od czego to zależy. Może kiedyś do tego dojdę.
Komiks nie był zły, był bardzo dobry. Po prostu to połączenie nie daje mi spokoju.

Ten komiks był totalną jazdą bez trzymanki! Po okładce spodziewałam się standardowych przygód paczki z Rebelii - Luke'a, Hana, Lei i Chewiego - może jedynie w odrobinę innym wydaniu. Otrzymałam jednak coś, co całkowicie mnie zaskoczyło. Pojawił się tu całkiem świeży, nieznany dotąd nikomu koncept, pomysł (dosłownie) nie z tej ziemi. Nigdy nie sądziłam, że te dwa uniwersa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejne spotkanie doktor Aphry i jej świty z bohaterami znanymi z oryginalnej filmowej trylogii „Gwiezdnych Wojen”. W historii „Cytadela grozy” Luke Skywalker zostaje namówiony przez niepokorną archeolożkę do odwiedzenia tajemniczej królowej Ktath’Atn. Sama wizyta okazuje się bardzo niebezpieczna.

Tym razem scenarzyści postanowili skręcić lekko w stronę horroru. Mamy tutaj zamek i jego mieszkańców przywodzących na myśl gotyckie utwory o wampirach w stylu „Draculi”, a w późniejszej części pojawia się swego rodzaju horror cielesny czy może nawet historia o żywych trupach. Czasami wychodzi to dosyć efektownie jak w przypadku antagonistki historii i jej świty czy przemiany jednego z bohaterów, a czasami niestety robi się niezamierzenie śmiesznie, kiedy jedna z filmowych postaci dostaje się w ręce czarnych charakterów.

Początkowo też dosyć dobrze wypadają relację Aphry z Lukiem. Jednakże jest to właściwie podobna zagrywka jak przy współpracy bohaterki z jej ojcem w poprzednim numerze czyli zestawienie ze sobą cwanej cyniczki i naiwnego idealisty. Tutaj jednak jest to o tyle słabsze, że wiemy, iż w przypadku Luke’a nie dojdzie do żadnej wewnętrznej przemiany i pewnych rzeczy on nie zrobi. Trochę też mało wiarygodnie wypadł moim zdaniem pewien zwrot w ich relacjach – zamiast mocnej sceny, wyszła trochę naiwna drobna zmiana w zachowaniu.

To, co moim zdaniem fabularnie się nie udało, to ostateczne starcie Luke’a z antagonistką. Pomysł na pojedynek był moim zdaniem dosyć dobry, ale jego realizacja wyglądała dosyć tandetnie i zamiast podziwu wywołał u mnie uśmiech politowania.

Także nie do końca podobało mi się wpakowanie we wszystko innych filmowych bohaterów poza Lukiem. Wypadli moim zdaniem jako taka deus ex machina i przyczynili się do pewnej bardzo tandetnej zagrywki.
Ze względu na to, że na numer ten składają się numery dwóch serii i jednej miniserii, to dostajemy aż trzech rysowników. Pierwszym z nich jest Marc Chechetto znany już z historii „Rozbite Imperium” wydanej na łamach tego magazynu. Jego rysunki na pierwszy rzut oka wydają dynamiczne, tworzy bardzo ładne scenografie, a także stosuje interesujące kadrowanie. Niestety zdarza się, że jego postacie mają dosyć niewielką mimikę twarzy, i czasami nie do końca przypominają siebie np. doktor Aphra jest tu smuklejsza i bardziej zgrabna niż zazwyczaj. Kolejnym artystą jest Salvador Larocca rysujący na łamach tego magazynu serię „Darth Vader”. Jak już wcześniej podkreślałem nie jestem fanem jego kreski – ludzie w jego wykonaniu wyglądają bardzo nienaturalnie, a większość scen jest bardzo statycznych. Na szczęście nadrabia to paroma bardzo efektownymi kadrami, dobrze pasującymi do atmosfery grozy. Ostatnią osobą odpowiedzialną za rysunki w tej części komiksu jest Andrea Doccardo. Jego rysunki są bardzo uproszczone, żeby nie powiedzieć wręcz karykaturalne, Ciężko się je czyta i pozbawiają komiks wszelkiej grozy. Bardzo ładnie wyszła mu jednak scena przemiany jednej z postaci.

Numer wieńczy krótka historia „Promotor” osadzona w czasach studenckich doktor Aphry. Jest dosyć przewidywalna, ale dobrze podkreśla charakter bohaterki. Szkoda, że niestety rysował tu nielubiany przeze mnie Salvador Larocca.

Podsumowując, komiks broni się głównie elementami. Niestety zarówno relacje między bohaterami, jak i rysunki trochę psują odbiór. Moim zdaniem jednak warto.

Kolejne spotkanie doktor Aphry i jej świty z bohaterami znanymi z oryginalnej filmowej trylogii „Gwiezdnych Wojen”. W historii „Cytadela grozy” Luke Skywalker zostaje namówiony przez niepokorną archeolożkę do odwiedzenia tajemniczej królowej Ktath’Atn. Sama wizyta okazuje się bardzo niebezpieczna.

Tym razem scenarzyści postanowili skręcić lekko w stronę horroru. Mamy tutaj...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Całkiem fajnie się to czytało. Luke po Yavinie czuje niedosyt w naukach Jedi i szuka jakichś nauczycieli. Aphra ma coś, co może mu w tym pomóc, ale żeby z tego skorzystać, muszą udać się na planetę, którą dzięki symbiontom abersyńskim rządzi krwiożercza królowa. Ciekawa konfrontacja z potęgą symbiontów, ich "rojem" i rodajem kolektywnej świadomości. W tym wszystkim Luke, który niedostatecznie jeszcze panuje nad mocą, żeby radzić sobie z takimi rzeczami z "zamkniętymi oczami". Akcja toczy się szybko, Triple Zero, BT, Aphra chwilowo przestają być sprzymierzeńcami Imperium.

Słowa prawdy Triple Zero o tym jak Leia traktuje przyjaciół:
"Przyjaźń. O, ho, ho. To narzędzie, księżniczko Leio. Przydatne narzędzie i nic więcej. Jest dla mnie tym, czym Luke i Han są dla ciebie". (s. 71)

Albo moment kiedy Triple Zero odkrywa uczucia
"Zachwianie wizji, arytmiczne palpitacje w mojej jamie piersiowej, zwiększony przepływ środków smarnych przez kończyny. Powiedzcie, ludzie, czy to... Czy to tak jest, gdy się zakochasz?"

Całkiem fajnie się to czytało. Luke po Yavinie czuje niedosyt w naukach Jedi i szuka jakichś nauczycieli. Aphra ma coś, co może mu w tym pomóc, ale żeby z tego skorzystać, muszą udać się na planetę, którą dzięki symbiontom abersyńskim rządzi krwiożercza królowa. Ciekawa konfrontacja z potęgą symbiontów, ich "rojem" i rodajem kolektywnej świadomości. W tym wszystkim Luke,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to