Trudno pisze się o osobie, którą się poznało osobiście i wychowało na jego tekstach i piosenkach. Ta książka to jedna z kilku namacalnych pamiątek, jakie zostały po wrocławskim satyryku Janie Kaczmarku. Bo te niematerialne w postaci głosu gdzieś na taśmie magnetofonowej pozostały w umysłach słuchaczy. To także zapis walki z nieubłaganą chorobą, która systematycznie odbierała satyrykowi najpierw estradę, potem radio, a na końcu radość pisania. Pamiętam Jego charakterystyczny sposób opowiadania o rzeczach codziennych, udział w słuchowiskach radiowych w ramach „Studia 202.”
Ta nieduża książka to zapis kilkunastu felietonów, które czytał już Pan Zbigniew Lesień – reprezentatywna próbka została załączona na płycie. Wiele tu wspomnień z przeszłości, autorskich komentarzy o rzeczach ważnych, próba czerpania radości z drobiazgów, a także forma pożegnania ze słuchaczami. Nie wiem czy wszystkim ta pozycja się spodoba, ja byłem szczerze wzruszony. Bonus: nagrania kilku piosenek Pana Janka w nowych aranżacjach – choć przyznam, że jestem przyzwyczajony do pierwotnych wersji.

Trudno pisze się o osobie, którą się poznało osobiście i wychowało na jego tekstach i piosenkach. Ta książka to jedna z kilku namacalnych pamiątek, jakie zostały po wrocławskim satyryku Janie Kaczmarku. Bo te niematerialne w postaci głosu gdzieś na taśmie magnetofonowej pozostały w umysłach słuchaczy. To także zapis walki z nieubłaganą chorobą, która systematycznie...