Tłumaczenie nie najgorsze, ale widać, że tłumaczka specjalizuje się w filatelistyce na co wskazują własne wynalazki typu "przecieki pamięci". Mankamentem jest także tłumaczenie kodu, angielski jest de facto standardem jeśli chodzi o programy, wiele skrótów jest idiomatycznych, tłumaczenie rodzi tylko potworki "usun_ster_ref_wynik_it", nie mówiąć już o tym, że słów kluczowych przetłumaczyć nie można, więc polski czytelnik otrzymuje zmiksowany pasztet.

Ale to tak naprawdę detal. Ta książka chciałaby, aby jej jedynym problemem było tłumaczenie.

Zacznijmy od początku -- programujesz w C++, tak? Więc w Twojej biblioteczce znajduje się Stroustrup, Josuttis, Meyers, Sutter, Alexandrescu. Kanon. Dla porządku posiadasz także Cormena, Sedgewicka lub Knutha. I teraz dobieramy niniejszy tytuł i okazuje się, że nie wnosi zupełnie nic nowego. NIC.

Autor zaczyna elegancko o tym, że stoi na ramionach ww. gigantów, wszystko świetnie, ale rzecz w tym, że stojąc tak wysoko należy sięgnać wyżej, a nie przeiterować (i to w skrócie) wszystko to co napisali już poprzednicy (*). Gdzie tu novum?

Układ treści jest fatalny, przykład czysto C++, później niby część algorytmiczna, powrót do C++ z wieloma radami-banałami, ponownie część algorytmiczna, STL (no rany),wielowątkowość.

Jeszcze nie sięgneliśmy dna -- autor, jak kompletnym debilom, tłumaczy czytelnikom, że mierzenie czasu metodą słownego odliczania typu "mississippi-one", "mississippi-two" nie jest zbyt dobrym pomysłem. Oddycham z ulgą, bo kiedy ja profiluję swój kod, to liczę owce. Captain Obvious na haju.

I na koniec -- opinie na temat danej techniki optymalizacyjnej mogą być różne, jasne, ale uzasadnienie, że np. PIMPL leci do kosza, gdyż "czasy kompilacji [w 2016] reprezentują około 1% czasów doświadczanych w latach '90". Hmm, (a) mam o rzędy wielkości szybszy komputer, większy twardy dysk, itd. a jednak ten dzisiejszy Windows 10 (**) działa wolniej niż moja Amiga 500 z lat '90, (b) to my dzisiaj piszemy naprawdę równie długie programy jak w latach '90? Może by zamiast takich metafizycznych porównań policzyć wielkość KDE, następnie wygenerować kilka klas z PIMPL-em i bez i ekstrapolować to do wielkości KDE i wtedy podać czytelnikom FAKTY.

W innym miejscu autor zoptymalizował kod i zanotował, iż spadek szybkości programu był rzędu 25%. I... przeszedł do kolejnego tematu. Przecież to aż prosiło się o analizę czemu po optymalizacji program zwolnił.

Zamiast kupować ten zbiór ogólników mam prostą radę -- odpal profiler, sprawdź najbardziej obciążającą funkcję, przyspiesz ją. W wolnym czasie przeczytaj jeszcze raz sprawdzonych autorów.

Gdyby wydawnictwo wydało 400 pustych stron w okładce byłyby w sumie nawet bardziej przydatne. Cena jest zupełnie oderwana od przydatności tej książki za co odejmuję kolejną gwiazdkę.

(*) nie, kupno tej książki zamiast klasyków to nie żadna oszczędność. W końcu nie inwestujesz w siebie, aby być miernotą, prawda?

(**) używam tak naprawdę Linuxa, ale lubię podawać Windowsa jako przykład partaniny programistycznej.

Tłumaczenie nie najgorsze, ale widać, że tłumaczka specjalizuje się w filatelistyce na co wskazują własne wynalazki typu "przecieki pamięci". Mankamentem jest także tłumaczenie kodu, angielski jest de facto standardem jeśli chodzi o programy, wiele skrótów jest idiomatycznych, tłumaczenie rodzi tylko potworki "usun_ster_ref_wynik_it", nie mówiąć już o tym, że słów...