Sięgnęłam po tę książkę, bo myślałam, że wyruszę szlakiem pięknej wzruszającej opowieści o przemianie życia i odkrywaniu siebie. Tymczasem dostałam kilka historii ubranych w długą, powolną opowieść. Nie było zaskoczeń, wzruszeń, kontemplacji. Jedynie kilka romantycznych chwil, które nie za bardzo do mnie przemówiły.

Poznałam czwórkę bohaterów, których sytuacja życiowa skłoniła do wzięcia udziału w programie „Drogie życie”. Projekt ten miał na celu ukierunkowanie uczestników na docenienie życia, przepracowanie własnych traum i otworzenie się na swoje własne emocje. Sama idea bardzo mi się spodobała, pomyślałam, że wyciągnę z niej wiele cennych lekcji. Niestety tak nie było... Postacie irytowały mnie swoją abstrakcyjnością i, mimo że czasem uśmiechnęłam się podczas tej lektury, to koniec końców nie zaliczę jej do ulubionych.

Sięgnęłam po tę książkę, bo myślałam, że wyruszę szlakiem pięknej wzruszającej opowieści o przemianie życia i odkrywaniu siebie. Tymczasem dostałam kilka historii ubranych w długą, powolną opowieść. Nie było zaskoczeń, wzruszeń, kontemplacji. Jedynie kilka romantycznych chwil, które nie za bardzo do mnie przemówiły.

Poznałam czwórkę bohaterów, których sytuacja życiowa...

Książka bardzo mi się podobała chociaż miałam na poczatku kryzys, ale wzięłam się w garść i teraz bardzo się cieszę. Czytając udzielał mi się nastrój bohaterów, jak nigdy przeżywałam wszystko jak by mnie to dotyczyło. Autorka przedstawia nam cztery osoby i ich życie, w którym napotykają problemy. Bohaterowie biorą udział w specjalnym programie o nazwie Drogie życie, który ma na celu pomóc im wrócić do normalnego życia, pomóc radzić sobie z emocjami. Czy im się uda? Wszystko zależy od nich samych, od ich zaangażowania i chęci. Polecam tą książkę, bardzo fajnie są pokazane problemy różnych ludzi z różnych warstw społecznych. My często widząc ładnie ubrana osobę podświadomie myślimy że ma super życie bez problemów, a po tej książce wiem, że jesteśmy niekiedy w błędzie.

Książka bardzo mi się podobała chociaż miałam na poczatku kryzys, ale wzięłam się w garść i teraz bardzo się cieszę. Czytając udzielał mi się nastrój bohaterów, jak nigdy przeżywałam wszystko jak by mnie to dotyczyło. Autorka przedstawia nam cztery osoby i ich życie, w którym napotykają problemy. Bohaterowie biorą udział w specjalnym programie o nazwie Drogie życie, który...

"Drogie życie" to książka, na kartach której poznajemy historie czwórki młodych osób rozpoczynających kolejny etap w swoim życiu. Hollyn, Jacek, Daisy oraz Carter znaleźli się na życiowym rozdrożu, lecz boją się zrobić kolejny krok do przodu. Udział w projekcie "Drogie życie" może być dla nich pewnym drogowskazem, ale dla niektórych uczestników będzie pełna bólu, strachu, ale również pogodzenie się z tym, co wydarzyło się w przeszłości.

"Życie to nie spacer po parku, podczas którego wypowiadasz życzenia przy dmuchawcach. Życie to praca. To złoty i upadki. Sukcesy i porażki. Ono polega na nauce przez doświadczenie świata i wykorzystanie możliwości."

Meghan Quinn wykreowała czwórkę na pozór podobnych do siebie bohaterów, którzy muszą podzielić się swoimi życiowym bagażem i rozpocząć wszystko od nowa. Każda z tych historii mnie bardzo poruszyła, lecz najbardziej w pamięci utkwiły mi dwie postacie. Młodziutka Daisy musi nauczyć się samodzielnego funkcjonowania w społeczeństwie. Na początku czułam ogromną złość do babci dziewczyny, ale podczas dalszej lektury zrozumiałam, czym była kierowana decyzja starszej pani. Drugą zaś historią, o której nie mogę tak poprostu zapomnieć, dotyczy Cartera...

Autorka w swojej powieści porusza bardzo trudne tematy, jakimi bez wątpienia jest adopcja dzieci przez osoby homoseksualne, utrata bliskiej osoby, czy narkomania. Uświadamia również nam czytelnikom, że mamy tylko jedno życie i powinniśmy je jak najlepiej wykorzystać, doceniając to co udało nam się osiągnąć dzięki naszej pracy. Lektura książki "Drogie życie" jest jak najbardziej warta uwagi!

"Drogie życie" to książka, na kartach której poznajemy historie czwórki młodych osób rozpoczynających kolejny etap w swoim życiu. Hollyn, Jacek, Daisy oraz Carter znaleźli się na życiowym rozdrożu, lecz boją się zrobić kolejny krok do przodu. Udział w projekcie "Drogie życie" może być dla nich pewnym drogowskazem, ale dla niektórych uczestników będzie pełna bólu, strachu,...

Zawiodła mnie ta lektura. Spodziewałam się czegoś innego.
Miała być poruszająca powieść o przemianie życia a jest romans i to z gatunku Young Adult. Cała czwórka głównych bohaterów to atrakcyjni fizycznie dwudiestokilkulatkowie. Powstają z tego dwie pary, w których partnerzy leczą siebie nawzajem.
Bohaterowie często mnie irytowali. Ich problemy były poważne, ale wszystko było tak jakoś spłycone przez te wątki romansowe. Spodziewałam się, że te cztery różne historie dotyczyć będą ludzi w różnym wieku, z odmiennymi doświadczeniami życiowymi. Liczyłam, że lektura tej powieści może być rzeczywiście terapeutyzującym doświadczeniem.
Jak dla mnie to więc duży zawód, ale głównie ze względu na oczekiwania, inaczej pewnie oceniłabym tę książkę, gdybym nastawiała się na Young Adult.

Zawiodła mnie ta lektura. Spodziewałam się czegoś innego.
Miała być poruszająca powieść o przemianie życia a jest romans i to z gatunku Young Adult. Cała czwórka głównych bohaterów to atrakcyjni fizycznie dwudiestokilkulatkowie. Powstają z tego dwie pary, w których partnerzy leczą siebie nawzajem.
Bohaterowie często mnie irytowali. Ich problemy były poważne, ale wszystko...

Jedna z lepszych książek!
Polecam serdecznie :)

Jedna z lepszych książek!
Polecam serdecznie :)

Cztery totalnie różniące się od siebie osoby, które los wystawił na ciężką próbę spotykają się w przykościelnej salce, by uczestnicząc w zajęciach grupowych programu Drogie życie dowieść "wartości swojego istnienia". Jak to bywa w filmach, gdzie ścieżki nieznajomych przecinają się w pewnym punkcie, tak i tutaj dosyć szybko orientują się, że coś ich łączy, bądź też znają tą samą osobę. Kim jest Hollyn, Jace, Daisy i Carter?

Hollyn - młoda wdowa, która po śmierci męża porzuciła marzenia dotyczące zostania zawodową pielęgniarką. Nie potrafiąc poradzić sobie z żałobą oddawała się podłej egzystencji, pracując jako kelnerka w równie podłej włoskiej knajpce. Z radosnej, pełnej poczucia humoru dziewczyna stała się zgorzkniałą i sarkastyczną kobietą. (Może to kwestia podobnego imienia, albo wczesnego zostania wdową sprawiła, że przywodziła mi na myśl Holly z "P.S. Kocham cię").

Jace - zawodowy bejsbolista i sierota. Nie będąc gotowym na zostanie pełnoetatowym ojcem oddał swoją córeczkę do adopcji, znajdując jej kochające mamy. Mimo przemyślanej decyzji nie mógł się pogodzić z utratą Hope i pogrążał się w depresji. Zaskakująco dojrzały i uważny jak na sportowca.

Daisy - niewinne dziewczę, trzymane przez babcię pod kloszem aż do 21 roku życia. Śliczna i optymistyczna dziewczyna, która odebrała na wskroś staroświeckie wychowanie i nie posiadała żadnych przyjaciół. Jakby tego było mało jej wcześniejsze życie ograniczyło się do zakupów z kuponami, starych musicali oraz... robótek ręcznych. Jej nieco naciągana naiwność przywodziła mi z kolei na myśl Lirogona od C. Ahern.

Carter - mój ulubieniec! Najbardziej charakterny z całej czwórki bohaterów. Buntujący się przeciwko swojemu losowi oraz wujkowi tyranowi. Pragnący za wszelką cenę wolności oraz upragnionej niezależności. Przystojny łobuz, który rozkochałby w sobie nie tylko Daisy... ;)

"Drogie życie" nie jest złą powieścią, ale też nie należy do książek, które porwały mnie bez reszty. Styl pisania Meghan Quinn jest poprawny, w zasadzie niczym się nie wyróżniający, a cała historia nie wzbudza szalonych emocji podczas odbioru. Myślę też, że dość szybko się orientujemy do czego zmierza przyjaźń Cartera z Daisy, a do czego przyjaźń Jace'a z Hollyn. I wszystko byłoby piękne, gdyby nie... sceny erotyczne! I żeby było jasne: nie przeszkadza mi ich obecność, a jedynie sposób w jaki zostały opisane. I mam tu na myśli zwłaszcza towarzyszące temu dialogi. Momentami przeszkadzała mi też płaczliwość towarzysząca problemom Jace'a. Cóż... Podsumowując: "Drogie życie" to właściwie ładna powieść o tym, jak druga osoba jest w stanie pozbierać nasze rozbite kawałki i pomóc nam rozprawić się z naszymi demonami. Powieść, która z pewnością dobrze wyglądałaby na ekranie. Dzięki Ci Meghan za postać Cartera, który wniósł nieco życia i poczucia humoru w tą ckliwą opowieść.

Cztery totalnie różniące się od siebie osoby, które los wystawił na ciężką próbę spotykają się w przykościelnej salce, by uczestnicząc w zajęciach grupowych programu Drogie życie dowieść "wartości swojego istnienia". Jak to bywa w filmach, gdzie ścieżki nieznajomych przecinają się w pewnym punkcie, tak i tutaj dosyć szybko orientują się, że coś ich łączy, bądź też znają tą...

Na początku nie spodziewałam się niczego spektakularnego. W miarę czytania coraz bardziej wciągnęłam się w fabułę, która nie była taka typowa jak w każdej innej pracy. Poznajemy tu cztery różne historie osób, które w jakiś sposób się znają. Każda z nich ma inny problem, który może się zdarzyć każdemu z nas. Bardzo przypadło mi to do gustu, bo fabuła nawet miarę czytania nie nudziła się. Sam pomysł na historię też jest świetny, chodzi mi o program "Drogie życie", który pomaga zmierzyć się z problemem.

Zastanawiam się, czy ta książka ma w ogóle jakieś minusy, ale muszę przyznać, że jest ona tak dobrze napisana, ma wspaniale wykreowanych bohaterów, a każdego z nich cechuje coś innego, że nie mam się do czego przyczepić. Oczywiście, mam swoich faworytów, o których czytałam chętniej, ale nie chcę się niepotrzebnie czepiać szczegółów.

Bardzo serdecznie polecam, bo nie słyszałam o tej książce, a jest warta przeczytania. Podczas czytania zastanowiłam się nad samą sobą, choć nie jest to jakaś mocno psychologiczna praca. Nie mogłam się od niej oderwać, nawet jeśli nie występowały tam ogromne zwrotu akcji. Lekka i przyjemna książka z morałem.

Na początku nie spodziewałam się niczego spektakularnego. W miarę czytania coraz bardziej wciągnęłam się w fabułę, która nie była taka typowa jak w każdej innej pracy. Poznajemy tu cztery różne historie osób, które w jakiś sposób się znają. Każda z nich ma inny problem, który może się zdarzyć każdemu z nas. Bardzo przypadło mi to do gustu, bo fabuła nawet miarę czytania nie...

Cztery osoby-każdej z osobna w pewnym momencie świat rozpadł się na milion małych kawałków . Wspólnie jednak udało im się ten świat odbudować. Początkowo fabuła jest ciekawa, historie bardzo różnorodne i intrygujące. I mogło by tak być do końca, na wysokim poziomie. Jednak moje zainteresowanie zaczęło spadać w momencie przeplatania się jednych tragedii z drugimi itd. Wtedy wszystko przybrało jednolitą barwę. Im bardziej bohaterowie się do siebie zbliżali, im bardziej ich relacje zaczęły wychodzić na plan pierwszy, tym bardziej przewidywalna stawała się fabuła. A szkoda, moim zdaniem trochę zmarnowany potencjał ;)

Cztery osoby-każdej z osobna w pewnym momencie świat rozpadł się na milion małych kawałków . Wspólnie jednak udało im się ten świat odbudować. Początkowo fabuła jest ciekawa, historie bardzo różnorodne i intrygujące. I mogło by tak być do końca, na wysokim poziomie. Jednak moje zainteresowanie zaczęło spadać w momencie przeplatania się jednych tragedii z drugimi itd. Wtedy...

To mogłaby być super książka. Mniej więcej do jej połowy miałam wrażenie, że jest to jedna z lepszych książek, jakie czytałam. Niestety później wszystko się zmieniło. Myślałam początkowo, że czytam mądrą, inspirującą powieść o ludziach, którzy w obliczu życiowego nieszczęścia potrafili odnaleźć w sobie siłę, pozbierać się i odzyskać radość życia. Okazało się jednak, że jest to zwykły, oklepany romans jakich wiele. Zdecydowanie zabrakło pomysłu na fabułę. No i to, co zepsuło tę powieść niemal doszczętnie: sceny erotyczne rodem z Grey'a. Ciągnące się przez kilka stron, często dość wulgarne opisy najróżniejszych ekscesów seksualnych naszych bohaterów mocno mnie zniesmaczyły i po prostu znudziły, więc kilkadziesiąt stron po prostu przekartkowałam i wiem, że niewiele straciłam.
Podsumowując: mogło być naprawdę świetnie, niestety zamiast tego było słabo. Wielka, wielka szkoda.

To mogłaby być super książka. Mniej więcej do jej połowy miałam wrażenie, że jest to jedna z lepszych książek, jakie czytałam. Niestety później wszystko się zmieniło. Myślałam początkowo, że czytam mądrą, inspirującą powieść o ludziach, którzy w obliczu życiowego nieszczęścia potrafili odnaleźć w sobie siłę, pozbierać się i odzyskać radość życia. Okazało się jednak, że jest...

Hollyn, Daisy, Carter i Jace. Czworo ludzi doświadczonych przez los. Hollyn znalazła miłość swojego życia, aby po krótkim małżeństwie ją stracić. Jest młodą wdową. Daisy wychowywana przez babcię żyła pod kloszem. Teraz zmuszona oddać krewną do domu opieki zdaje sobie sprawę, że w ogóle nie zna życia. Carter marzył o jednym – aby uwolnić się od długu, który zaciągnął u wuja. Był już blisko celu, ale został okradziony przez dziewczynę, która znikła z jego oszczędnościami. Jace jest świetnie zapowiadającym się baseballistą, gdy na jego progu zjawia się była dziewczyna oznajmiając, że wkrótce urodzi i odda mu dziecko. Nie gotowy na tak wielką odpowiedzialność przekazuje córkę do adopcji. Wszyscy z własnej lub przymuszonej woli zapisują się do programu Drogie Życie, aby nauczyć się żyć na nowo.

Meghan Quinn zaczyna swą książkę od przybliżenia każdej postaci i ich problemów. Postawiła na bardzo różne życiowe tragedie zapewne, aby każdy czytelnik mógł się z kimś utożsamić. Poza tym książka została podzielona na części, a konkretnie kroki, przez które muszą przejść protagoniści, aby poradzić sobie z bólem, złością czy nową drogą życiową. Co więcej każda część kończy się listami pisanymi przez tę czwórkę do samego życia – żaląc się i przeklinając, wyrzucając z siebie nagromadzoną złość. Sam przebieg fabuły nie jest niczym zaskakującym. Od początku wiadomo, że bohaterowie połączą się w pary, chociaż pierwsze rozdziały nie zdradzały kto zapała do siebie głębszym uczuciem, co było świetnym posunięciem. W pierwszej połowie powieści autorka bardziej skupiła się na powolnym procesie terapeutycznym. Każdy z bohaterów przeżywał coś innego i u każdego postępy wyglądały inaczej. Proces ten był bolesny i długotrwały, czego autorka nie bagatelizowała i nie przyśpieszała.

Podzielenie narracji na cztery osoby, które się nie znają i które mają ze sobą niewiele wspólnego, oprócz traumy był dość ciekawym manewrem. Takim sposobem poznaliśmy Hollyn – kobietę pogrążoną w głębokiej żałobie i wegetującą po śmierci męża. Jace’a, który mimo iż przekonany, że postąpił dobrze oddając córkę do dobrego domu nie potrafi poradzić sobie z poczuciem winy zjadającym go od środka. Pogrąża się w coraz głębszej depresji. Tę dwójkę mogłabym określić jako bohaterów niewyróżniających się, posiadających dość uniwersalny zestaw cech. Bardziej charakterystyczni są Daisy oraz Carter. Ona ma mentalność dziecka. Nigdy się nie upiła, nigdy nie wyjechała z miasta, w którym się urodziła, nigdy nie została pocałowana. Postanawia wziąć życie za rogi i czerpać z niego jak najwięcej. Przeszkadza jej w tym brak pewności siebie. Aczkolwiek jej dziecinne usposobienie, naiwność i prostota z czasem zaczęły mnie drażnić. Momentami miałam wrażenie, że była zbyt przerysowana. Natomiast Carter to chodzący dynamit z zapalonym zapłonem. Ciągle nabuzowany, gburowaty, sarkastyczny, zgorzkniały, a przede wszystkim zdystansowany. Jako jedyny z całej grupy nie przykłada się do programu i pragnie, aby jak najszybciej się skończył.

Mimo iż książka porusza bardzo trudne tematy, jest w niej wiele przemyśleń, to czyta się ja naprawę lekko, szybko i w gruncie rzeczy niesie optymistyczne przesłanie. Zostawia czytelnika z prostą myślą, że choć los rzuca nam kłody pod nogi, nigdy nie należy się poddawać, bo nawet po najstraszniejszej burzy, w końcu wschodzi słońce. Trzeba znaleźć w sobie odwagę, aby puścić przeszłość i wszystkie związane z nią żale i iść w kierunku lepszej teraźniejszości, dążąc do spełnienia. Po prostu - trzeba dać sobie szansę na szczęście.

Hollyn, Daisy, Carter i Jace. Czworo ludzi doświadczonych przez los. Hollyn znalazła miłość swojego życia, aby po krótkim małżeństwie ją stracić. Jest młodą wdową. Daisy wychowywana przez babcię żyła pod kloszem. Teraz zmuszona oddać krewną do domu opieki zdaje sobie sprawę, że w ogóle nie zna życia. Carter marzył o jednym – aby uwolnić się od długu, który zaciągnął u wuja....