Świetna obyczajówka, z wątkami kryminalnymi, posługująca się takimi zwrotami akcji, że niejeden autor kryminałów mógłby się uczyć. Jednocześnie książka która powinna być lekturą obowiązkową dla młodzieży wchodzącej w dorosłość.

Świetna obyczajówka, z wątkami kryminalnymi, posługująca się takimi zwrotami akcji, że niejeden autor kryminałów mógłby się uczyć. Jednocześnie książka która powinna być lekturą obowiązkową dla młodzieży wchodzącej w dorosłość.

Książka ,która zostanie w mojej pamięci bardzo długo. I mogę ją każdemu polecić bez wątpienia. Cieszę się ,że trafiłam na nią .Wspaniale napisana, dzięki czemu szybko się ją czyta. To książka od której nie można się oderwać. Wiele osób powinno się jeszcze nauczyć, że do miłości każdy ma prawo, żeby nie było takich sytuacji jak w tej opowieści .Smutna i piękna historia o przemocy w rodzinie miłości ,rodzicielstwie i stracie dziecka . Polecam i gwarantuje, że bez łez się nie obędzie!

Książka ,która zostanie w mojej pamięci bardzo długo. I mogę ją każdemu polecić bez wątpienia. Cieszę się ,że trafiłam na nią .Wspaniale napisana, dzięki czemu szybko się ją czyta. To książka od której nie można się oderwać. Wiele osób powinno się jeszcze nauczyć, że do miłości każdy ma prawo, żeby nie było takich sytuacji jak w tej opowieści .Smutna i piękna historia o...

serce mam roztrzaskane na milion kawałków, książka wzięta "w ciemno", a nigdy nie zapomnę tej historii

serce mam roztrzaskane na milion kawałków, książka wzięta "w ciemno", a nigdy nie zapomnę tej historii

wzruszająca książka .Temat z tych trudnych .Warto przeczytać

wzruszająca książka .Temat z tych trudnych .Warto przeczytać

Książka ,która zostanie ze mną na długo .Cieszę się ,że trafiła w moje ręce .Świetnie napisana przez co szybko się czyta .Choć od samego początku wiemy ,że bohater nie żyje czyta się z zapartym tchem .Obowiązkowa lektura dla wszystkich. Dla matek ,ojców ,młodzieży a przede wszystkim dla obecnego ministra Czarnka i jemu podobnych .Muszę bo się uduszę...wstyd panie wstyd. Miłość nie wyklucza każdy ma do niej prawo .Smutna i piękna historia o przemocy w rodzinie miłości ,rodzicielstwie i stracie dziecka .To wszystko w jednej książce łzy szczęścia i smutku gwarantowane.

Książka ,która zostanie ze mną na długo .Cieszę się ,że trafiła w moje ręce .Świetnie napisana przez co szybko się czyta .Choć od samego początku wiemy ,że bohater nie żyje czyta się z zapartym tchem .Obowiązkowa lektura dla wszystkich. Dla matek ,ojców ,młodzieży a przede wszystkim dla obecnego ministra Czarnka i jemu podobnych .Muszę bo się uduszę...wstyd panie wstyd....

Cudowna, wyjątkowa, potrzebna! Uwielbiam smutne historie, ale okraszone humorem. Tutaj śmiejemy się, płaczemy i bardzo utożsamiamy z każdym bohaterem. Zaczynamy czytać i przepadamy na dobre. I choć nie jest to thiller to cała historia trzyma nas w napięciu, aż do samego tragicznego finału. Ani przez chwilę nie domyśliłam się jak to się wszystko może potoczyć... Historia poraża swoją autentycznością i refleksjami do których nas skłania. I choć jestem wyjątkowo wrażliwa to aż tyle łez już dawno nie wylałam. Pozycja obowiązkowa dla każdego! Tak myślę, że fajnie byłoby zobaczyć to dzieło na dużym ekranie...

Cudowna, wyjątkowa, potrzebna! Uwielbiam smutne historie, ale okraszone humorem. Tutaj śmiejemy się, płaczemy i bardzo utożsamiamy z każdym bohaterem. Zaczynamy czytać i przepadamy na dobre. I choć nie jest to thiller to cała historia trzyma nas w napięciu, aż do samego tragicznego finału. Ani przez chwilę nie domyśliłam się jak to się wszystko może potoczyć... Historia...

Bardzo smutna książka. Ale najsmutniejsza zrobiła się dla mnie wtedy, kiedy dotarłam do momentu wypadku Jeremy'ego. Normalnie od razu miałam łzy w oczach, i wtedy i już do samego końca książki.

Bardzo smutna książka. Ale najsmutniejsza zrobiła się dla mnie wtedy, kiedy dotarłam do momentu wypadku Jeremy'ego. Normalnie od razu miałam łzy w oczach, i wtedy i już do samego końca książki.

Tematy, które poruszane w książce są ważne - przemoc w rodzinie, samotne rodzicielstwo - Maise wychowuje samotnie Jeremego i Valerie po odejściu od brutalnego męża. Dodatkowo opiekuje się matką chorą na demencję, która w fazie nasilania choroby, bywa agresywna. Jeremy pewnego dnia zaginął. Poruszany też jest temat homoseksualizmu. Jednak to wszystko nie spowodowało, żeby książka mnie porwała. Trochę to było melodramatyczne i się czułam, jakby autorka zebrała zlepek historii i włożyła je na barki jednej osoby. No nie zawsze tematy trudne powodują, że z tego powstanie dobra książka.

Tematy, które poruszane w książce są ważne - przemoc w rodzinie, samotne rodzicielstwo - Maise wychowuje samotnie Jeremego i Valerie po odejściu od brutalnego męża. Dodatkowo opiekuje się matką chorą na demencję, która w fazie nasilania choroby, bywa agresywna. Jeremy pewnego dnia zaginął. Poruszany też jest temat homoseksualizmu. Jednak to wszystko nie spowodowało, żeby...

Książka bardzo niepozorna, mało znana, a jaka świetna! Bardzo duże, pozytywne zaskoczenie. Podchodziłam do niej z dystansem, bo wyobrażałam sobie ją jako smutny monolog kobiety, która straciła dziecko i przeżywa żałobę, a na taką lekturę zbytnio nie miałam ochoty w ostatnim czasie. Jednak okazało się, że nic bardziej mylnego. Jest to wciągająca historia obyczajowa z tajemniczym zaginięciem w tle, opowiedziana oczami każdego z członków rodziny. Nastrój grozy i zarazem smutku potęguje dodatkowo fakt, że od początku historii czytelnik doskonale wie, że syn bohaterki zginie. Możemy zatem obserwować przejście z beztroskiego czasu, przez czas niepewności związanych z poszukiwaniami, aż do nieuchronnego finału. Mamy tam również wątek LGBT i pokazaną nietolerancję ludzi oraz to, do jakiej tragedii może doprowadzić nieświadomość i głupota ludzka, a także niezrozumienie drugiego człowieka. Przerażająca jest świadomość, że powieść pisana była w 1995r. i wtedy taka problematyka faktycznie była tematem tabu, jednak dziś - w 2020 roku wcale nie jest lepiej. Lektura bardzo pouczająca i niektórym bardzo dziś potrzebna. Na przebudzenie.

Książka bardzo niepozorna, mało znana, a jaka świetna! Bardzo duże, pozytywne zaskoczenie. Podchodziłam do niej z dystansem, bo wyobrażałam sobie ją jako smutny monolog kobiety, która straciła dziecko i przeżywa żałobę, a na taką lekturę zbytnio nie miałam ochoty w ostatnim czasie. Jednak okazało się, że nic bardziej mylnego. Jest to wciągająca historia obyczajowa z...

Nie wiem, czy oczekiwałam od niej tak wiele (wydaje mi się, że nie),czy po prostu była taka słaba, ale w mojej opinii to zwykły średniak. Co też mnie w sumie zaskoczyło, bo sama w sobie porusza wiele niezwykle trudnych tematów i wydawać by się mogło, że będzie emocjonalną bombą. No cóż, tym razem nie dla mnie. Czuję się rozczarowana.

Zewnętrzny obrazek to przykład pewnej rozbitej rodziny. Sponiewieranej psychicznie i fizycznie. Rodziny, która uciekła od toksycznego ojca. I tak oto mamy tam syna Jeremiego, wokół którego w zasadzie toczy się wszystko, choć często miałam wrażenie, że jest tylko tłem całej akcji. Jeremy - idealny syn, mający swoje tajemnice, które codziennie go niszczyły. Budził sympatię i szacunek już od samego początku ;) Jest też młodsza córka Valerie, zbuntowana, irytująca, odnosząca się do matki jak do psa i absolutnie nie do polubienia. Jest i matka, Maisie. Kobieta po przejściach, zupełnie nie radząca sobie ani z dziećmi, ani ze swoją matką, ani tym bardziej w kwestiach uczuciowych. Choć problem przemocy odgrywa w tej książce kluczową rolę, to ważniejsza dotyczy homoseksualizmu, przyjaźni i miłości. Z pewnością jest to książka, po którą powinni sięgnąć rodzice dzieci o odmiennej orientacji. Być może będzie dla was przestrogą i pomoże wam zrozumieć, z jak wieloma trudnościami mogą borykać się wasze dzieci, szczególnie w tym trudnym okresie dorastania.

Ja czuję zawód, bo moje wyobrażenia o tej książce były zupełnie inne. Nie tego się spodziewałam. Styl autorki określiłabym jako poprawny. Nic mnie tu szczególnie nie ujęło, ot, książka jak książka. Nie uroniłam nad nią żadnej łzy, mimo trudnej i ważnej tematyki (szczególnie obecnie) i tego, że książka sama w sobie jest przepełniona smutkiem. I wulgaryzmami, które jednak mocno mnie raziły. Trochę szkoda. Mimo to polecam przekonać się samemu, bo zbiera fantastyczne opinie. Może to nie był ten czas. Ani na nią, ani na żadną inną

Nie wiem, czy oczekiwałam od niej tak wiele (wydaje mi się, że nie),czy po prostu była taka słaba, ale w mojej opinii to zwykły średniak. Co też mnie w sumie zaskoczyło, bo sama w sobie porusza wiele niezwykle trudnych tematów i wydawać by się mogło, że będzie emocjonalną bombą. No cóż, tym razem nie dla mnie. Czuję się rozczarowana.

Zewnętrzny obrazek to przykład pewnej...