Wszystko idealnie, manga pierwsza klasa. Niestety denerwują mnie te historyjki na końcu mangi, nie związane z główną historią. Pomijam, bo już widzę, że tom trzeci też ją ma, a nie jest to kontynuacja poprzedniej "doklejonej" historyjki ;) Gdyby je wyrzucić i wydać w oddzielnym tomie, seria była by krótsza o kilka tomów ...

Wszystko idealnie, manga pierwsza klasa. Niestety denerwują mnie te historyjki na końcu mangi, nie związane z główną historią. Pomijam, bo już widzę, że tom trzeci też ją ma, a nie jest to kontynuacja poprzedniej "doklejonej" historyjki ;) Gdyby je wyrzucić i wydać w oddzielnym tomie, seria była by krótsza o kilka tomów ...

Tom drugi historii Eriki i Saty nadal obfituje w ciekawe wydarzenia. Dziewczyna odkrywa, że po mimo złego traktowania przez chłopaka coś do niego poczuła. W walce o swoją miłość zdobywa nieoczekiwanego sojusznika w postaci przyjaciela Saty, Takeru. Czy wilczycy uda zdobyć się zimne serce czarnego księcia?

Tom drugi historii Eriki i Saty nadal obfituje w ciekawe wydarzenia. Dziewczyna odkrywa, że po mimo złego traktowania przez chłopaka coś do niego poczuła. W walce o swoją miłość zdobywa nieoczekiwanego sojusznika w postaci przyjaciela Saty, Takeru. Czy wilczycy uda zdobyć się zimne serce czarnego księcia?

MIŁOŚĆ/NIENAWIŚĆ

W pierwszym tomie „Wilczycy i Czarnego Księcia” autorka tak bardzo przyspieszyła akcję, że w niespełna dwieście stron przedstawiła wydarzenia, które w innej serii ciągnęłyby się pewnie przez cztery tomiki. Istniała więc obawa czy i teraz zdoła utrzymać to tempo, ale okazała się zupełnie nieuzasadniona. Ciąg dalszy losów Eriki i Saty nie zwalnia ani na moment, nie daje też chwili oddechu ani bohaterom, ani czytelnikom – ale nikt tu oddechu nie potrzebuje. Każdy chce tylko więcej: emocji, humoru, przeżyć. I dokładnie to dostaje!

Nastoletni Erika ma dość. Znalazła się w samym środku kłopotów i nie potrafi z nich wybrnąć. Co tam nie potrafi, nie chce! Udając przed koleżankami, że ma chłopaka, zaangażowała się w relację z przystojnym Satą. Chłopak jednak okazał się prawdziwym sadystą – chciał móc traktować ją, jak swojego pieska. Wykańczał ją psychicznie, bawił się nią. A jednak dziewczyna odkryła, że się w nim… zakochała. Teraz, choć wie, że nic to pewnie nie zmieni, postanawia wyznać mu swoje uczucia. Jak to jednak w takich wypadkach bywa, łatwiej powiedzieć, gorzej zrobić. Kiedy w końcu jej się to udaje zapowiada, że niezaprzestanie prób obudzenia w chłopaku jakichś cieplejszych uczuć do niej, zaczyna się nowy koszmar. Sata bawi się nią jeszcze bardziej, oszukuje ją i wprowadza w błąd, to dając nadzieję, to znów ją odbierając. Dziewczyna ma go dość, ale za każdym razem, gdy jest gotowa zerwać ich chorą relację, chłopak robi coś, co ją do niego przekonuje…

Całość recenzji na moim blogu: http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/02/wilczyca-i-czarny-ksiaze-2-ayuko-hatta.html

MIŁOŚĆ/NIENAWIŚĆ

W pierwszym tomie „Wilczycy i Czarnego Księcia” autorka tak bardzo przyspieszyła akcję, że w niespełna dwieście stron przedstawiła wydarzenia, które w innej serii ciągnęłyby się pewnie przez cztery tomiki. Istniała więc obawa czy i teraz zdoła utrzymać to tempo, ale okazała się zupełnie nieuzasadniona. Ciąg dalszy losów Eriki i Saty nie zwalnia ani na...

Moje wrażenia:

Kiedy natrafiłam w opisie na słowo „piesek„, odrazu miałam w głowie dziwne skojarzenia…

Przed oczami pojawiła mi się wizja dziewczyny, która prowadzona jest przez swojego chłopaka na smyczy 🙂

Myślałam, że będzie to jakiś nowy, zwariowany trend związkowy made in japan, albo świadome wykorzystanie płci pięknej przez jakiegoś aroganckiego, męskiego tyrana.
Na całe szczęście…

„Wilczyca i czarny książę” okazała się zabawną historią z nutką miłosnej komedii w tle, w której nie ma żadnego tragizmu, terroru czy też seksualnego wykorzystania.

„Piesek” jest tu użyty w sensie wierności i bezgranicznego oddania. Główny bohater po prostu kocha psy i gdyby miał kiedyś dziewczynę, to najlepiej taką, która miałaby cechy małego, słodkiego pieska.
Głównym motywem tej historii jest miłość – początkowo toksyczna, lecz z czasem nosząca że sobą szczęście i nadzieję. Ten dziwny, miłosny układ rozpoczął się od jednego, perfidnego kłamstwa – „Mam chłopaka” i został zawarty pomiędzy nieśmiałą, słodką Eriką, a super przystojnym i popularnym Satą.

Szczerze?

To nawet się nie dziwię tej dziewczynie, że postanowiła zrobić absolutnie wszystko, by jej kłamstwa nigdy nie wyszły na światło dzienne. Rozumiem jej pragnienie bycia lubianym i akceptowany przez całe szkolne społeczeństwo.

Myślę, że gdyby w tym momencie wyznała koleżanką prawdę, to miałaby w swoim życiu niezły armagedon.
A jeśli chodzi o chamski charakter Saty, to myślę, że każdy z nas nosi na swojej duszy jakąś pozorną maskę. W ten sposób ukrywamy przed światem nie tylko nasze wady, ale i słabości.

Jednak, kiedy pozwalamy komuś poznać się nieco bliżej, powoli, krok po kroku… To wtedy z naszej duszy zdejmujemy tę „arogacką” maskę i pozwalamy tej niezwykłej osobie, stać się dla nas kimś ważnym i wyjątkowym.
Nie wiem jak wy, ale ja jestem niesamowicie ciekawa, jak potoczą się dalej losy Saty i Eriki.

Czy połączy ich gorąca miłość?

Czy może rozpuścić się on w gorzkich łzach czekolady?
Styl:

Jeśli chodzi o kreskę Pani Ayuko Hatta, to moim zdaniem jest ona bardzo lekka, romantyczna i co najważniejsze, przyjemna dla oka.

Postacie są naprawdę przepięknie narysowane. Schludne, symetryczne i wypełnione dużą dawką pozytywnej energii.

A sposób cieniowania, rastrowania i kadrowania tła oraz twarzy postaci, tworzą razem tak niepowtarzalny i nietuzinkowy klimat, że nie mogę oderwać wzroku od tej uroczej i słodkiej jak miód mangi.



Bohaterowie:

Główni bohaterowie:
Erika – jest dziewczyną bardzo nieśmiałą, niepewną siebie i trochę naiwną, ale jest to postać tak urocza, że mogłaby stać się przyjaciółką każdego z nas.

Jej szalone zawirowania miłosne są tak zabawne i słodkie, że co chwilę wybucham przez nie głośnym, szczerym śmiechem. Podoba mi się w niej to, że nigdy się nie poddaje i jeśli wyznaczy sobie jakiś cel, to idzie w jego kierunku z odwagą, nie odwracając się za siebie.



SATA – początkowo go nie lubiłam. Wydawał mi się takim typem mężczyzny, którego na ulicy omijabym bardzo szerokim łukiem. Oschły, cyniczny, arogancki… Po prostu brzydki wewnętrznie. Nie warty ani szczypty miłości.

Jednak, kiedy poznałam bliżej jego drugie, bardziej prawdziwe oblicze, to wówczas zrozumiałam, że nie taki diabeł straszny, jak się go opisuje 🙂

Polubiłam go, fajny z niego facet:)



Bohaterowie drugoplanowi:
Takeru– bardzo zabawny i luzacki typ, który jest najlepszym przyjacielem Saty. Na pierwszy rzut oka może wydawać się lekko pokręcony, ale ma dobre serce. Próbował pomóc Ericę, zaprzyjaźnić się z Satą, ale więcej było z tego śmiechu niż pożytku.



San – najlepsza przyjaciółka Eriki. Jest spokojna, rozsądna i nie obchodzi ją to, co myślą o niej inni. Zawsze służy dobrą radą i swoją pomocną dłonią. Ideał przyjaciółki.



Atsu – chłopak Marin, trochę zakręcony i tchórzliwy, ale nie da się go nie lubić. Ma w sobie to coś, co sprawia, że uśmiech radości sam przykleja się do buzi. Jest szczery, pogodny i nieziemsko uroczy.



Marin i Aki – to najlepsze przyjaciółki Eriki. Ciągle o czymś plotkują i wychowalają swoich chłopców pod niebiosa.

Z tej szalonej dwójki, najbardziej przypadła mi do gustu Marin, która jest postacią niezwykle charyzmatyczną i pełną niespożytej energii.



Szata graficzna:





Moim zdaniem, dwie pierwsze okładki „Wilczycy i czarnego księcia” są bardzo „kawaii„, czyli słodkie!

Jej na nich nasz przystojny drań – SATA, który jest wysokim, charyzmatycznym blondynem z urokiem szkolnego playboya. Moim zdaniem, jest on słodkim ciachem, polanym mangowym cukrem puder.
Okładka jest miękka, lśniąca i bardzo przyjemna w dotyku. Ma przepiękną obwolutę ze skrzydełkami, wykonaną z bardzo dobrej jakości tworzywa. W środku mangi znajdziemy śnieżnobiałe strony o formacie 175mm x 116mm, które pachną świeżym drukiem, jakby przybyły do nas z samego japońskiego nieba.

Podsumowanie:

„Wilczyca i czarny książę” to niesamowicie wciągająca, pełna niespodziewanych zwrotów akcji i pozytywnej energii manga, która zachwyciła mnie nie tylko swoim nietuzinkowym, nieco zwariowanym wątkiem miłosnym, ale i także swoją przezabawną fabułą, która za każdym razem wywołuje na mojej twarzy, magię szczerego uśmiechu.
Polecam gorąco!

Moje wrażenia:

Kiedy natrafiłam w opisie na słowo „piesek„, odrazu miałam w głowie dziwne skojarzenia…

Przed oczami pojawiła mi się wizja dziewczyny, która prowadzona jest przez swojego chłopaka na smyczy 🙂

Myślałam, że będzie to jakiś nowy, zwariowany trend związkowy made in japan, albo świadome wykorzystanie płci pięknej przez jakiegoś aroganckiego, męskiego tyrana....

OMG ! ! !
To znów było coś pięknego. Emocje jak nie wiem. Omal się nie popłakałam (ale mama siedziała obok).
Erika dobrze zrobiła robiąc mu zimny prysznic. Cham i prostak.
Ale ono było słodkie <3.
To drugie opowiadanko też mi się podobało. Było całkiem sympatyczne.
Ciekawe, co będzie dalej. Już nie mogę się doczekać :D :D :D.
Ale dalsza część dopiero jutro, bo nie pójdę spać ;).
Gorąco polecam ! ! !

OMG ! ! !
To znów było coś pięknego. Emocje jak nie wiem. Omal się nie popłakałam (ale mama siedziała obok).
Erika dobrze zrobiła robiąc mu zimny prysznic. Cham i prostak.
Ale ono było słodkie <3.
To drugie opowiadanko też mi się podobało. Było całkiem sympatyczne.
Ciekawe, co będzie dalej. Już nie mogę się doczekać :D :D :D.
Ale dalsza część dopiero jutro, bo nie pójdę...

Każdy z nas był - lub nadal jest - w liceum. To ciężki okres dla każdego. Nowe otoczenie, nowi ludzie i więcej nauki. Sądzę, że nie było żadnego licealisty, który chociaż RAZ w życiu nie skłamał. Każdy kłamie. W większym czy w mniejszym stopniu. Erika Shinohara jest 16-latką. Zaczęła naukę w bardzo typowym liceum. Chcąc się przypodobać grupie dziewczyn ze swojej klasy, zaczyna kłamać. Chwali się genialnym chłopakiem, wręcz ideałem, który tak na serio NIE ISTNIEJE. Erika brnie dalej w swoje kłamstwa, i robi zdjęcie na ulicy przystojnemu chłopakowi. Ma być to świetny dowód na to, że on jest prawdziwy. Problem zaczyna się wtedy, kiedy okazuje się, że owy nieznany chłopak to jej kolega z równoległej klasy. Czy jej kłamstwo wyjdzie na jaw? Jak zareaguje mężczyzna, kiedy dowie się, w co został wplątany? Czy Erika znajdzie odwagę i przyzna się do kłamstwa?

Manga jest typowym shoujo - komedia romantyczna. Nie znajdziemy tutaj kryminalnych zagadek czy czystej erotyki. Zobaczymy za to świetne historie młodych ludzi, którzy wkraczają powoli w świat dorosłych. Humor i genialna kreska tylko podkreśla świetną powieść.

Główna bohaterka ma swoje dobre jak i złe strony. Fakt, nie powinna kłamać, ale kto tego nie zrobił chociaż raz? Czasami trudno potem przyznać się do winy i zamiast wyjawić prawdę zapadamy się w kłamstwa coraz bardziej. Jej jednym z największych marzeń to kochać i być kochaną. Chce spędzać romantycznie czas ze swoim chłopakiem. Przez swoje fałszywe słowa zostaje dosłownie "psem". Ma zachowywać się tak, jak jej nowy "Pan" mówi inaczej wszyscy się dowiedzą że jest kłamczuchą. Czy zdoła wyjść z tej, jakże chorej, sytuacji?

W pierwszym i w drugim tomie poznajemy owego chłopaka Eriki. Dla większości ludzi jest to miły chłopak, zawsze chętny do pomocy, niesamowicie mądry i mega przystojny. To tylko pozory. To wredny, władczy mężczyzna, który nie lubi, jak ktoś - zwłaszcza kobieta - jemu się stawia. Czy Erika zdoła go ujarzmić? Czy teatrzyk, który prowadzą nie zaszkodzi jego reputacji w szkole?

Manga jest pełna genialnego humoru i świetnych bohaterów. Akcja między bohaterami toczy się szybko, przez co nie ma czasu na nudę. Niektóre sytuacje postaci są tak realne, że czasami sama wracam do czasów szkolnych i wspominam jak to dawno temu.

Czy polecam mangę? Jak najbardziej! To genialna odskocznia od książki czy też od życia codziennego! Każdy z nas musi czasami się zresetować. Ta manga nam do tego pomoże :)

Każdy z nas był - lub nadal jest - w liceum. To ciężki okres dla każdego. Nowe otoczenie, nowi ludzie i więcej nauki. Sądzę, że nie było żadnego licealisty, który chociaż RAZ w życiu nie skłamał. Każdy kłamie. W większym czy w mniejszym stopniu. Erika Shinohara jest 16-latką. Zaczęła naukę w bardzo typowym liceum. Chcąc się przypodobać grupie dziewczyn ze swojej klasy,...

Słodkie urocze i niewinne

Słodkie urocze i niewinne

Druga część mangi Ayuko Hatta nie zwalnia tempa, a nasza wilczyca nadal uparcie brnie we własne kłamstwa, udając dziewczynę Saty. Ale czy wyjdzie jej to na dobre? Miłość i nienawiść, pana i sługę tak wiele może połączyć i rozdzielić. Co wygra w ostatecznym rozrachunku? Zapraszam do lektury recenzji drugiego tomu Wilczycy i Czarnego Księcia.

W tym tomie przyjdzie nam spotkać i lepiej poznać przyjaciół naszego księcia, a nasza niesforna wilczyca skorzysta z ich pomocy by jeszcze raz zawalczyć o swoja szansę i zdobyć serce Saty, który coraz więcej dla niej znaczy. Szybko jednak okaże się, że chłopak doskonale zdaję sobie sprawę z gry prowadzonej przez swojego przyjaciela i jego pieska, rujnując doszczętnie ich starania. Pozostaje jednak pytanie, czy Sata jest okrutny czy może tylko chce ją nauczyć by nie oszukiwała innych i nie działała podstępnie?

W drugim tomie przyjdzie nam też obserwować bohaterów wśród świątecznego zamieszania. Czasu zakochanych par, dawania sobie prezentów i przepysznych ciast. Podczas lektury musimy pamiętać że nasze święta 24 grudnia to w Japonii wieczór który spędza się z partnerem lub przyjaciółmi. Japończycy z kolei w rodzinnym gronie świętują nadejście Nowego Roku. Czy nasz Książę ulegnie magii tego dnia czy nadal będzie okrutny w stosunku do Eriki? A może da jej malutką iskierkę, że pod sadystycznym wnętrzem czai się jednak trochę ciepła?

Technicznie manga nie odbiega od standardów wydawnictwa. Ładna obwoluta utrzymana jest w stylistyce pierwszego tomu. Jakość druku jest bardzo dobra, można powiedzieć idealna do czytania – wszystkie kadry są czytelne i czyste. Jako dodatek w tym tomie znajdziemy również bonusową historię, jednak o czym ona opowiada będziecie musieli przekonać się już sami.

Wilczycę i Czarnego Księcia polecam jako niebanalną historię, trochę inną niż to co znamy z polskiego kanonu historii romantycznych. Jestem niesamowicie ciekawa jak potoczą się losy naszych bohaterów. I niecierpliwie czekam na następy tomik by przekonać się co jeszcze wymyśli główna bohaterka i jaka będzie reakcja tytułowego Księcia.

Ocena: 7/10
Paulina Lus Borkiewicz
Kosz z Książkami

http://koszzksiazkami.pl/wilczyca-czarny-ksiaze-tom-2-pan-piesek/

Druga część mangi Ayuko Hatta nie zwalnia tempa, a nasza wilczyca nadal uparcie brnie we własne kłamstwa, udając dziewczynę Saty. Ale czy wyjdzie jej to na dobre? Miłość i nienawiść, pana i sługę tak wiele może połączyć i rozdzielić. Co wygra w ostatecznym rozrachunku? Zapraszam do lektury recenzji drugiego tomu Wilczycy i Czarnego Księcia.

W tym tomie przyjdzie nam...