Ocena calosci (6ciu tomow).
Manga o dosc wysokim progu wejscia. Poczatkowo niczego nie rozumiemy, nie wiemy w jakim swiecie rzecz sie dzieje i co to za bohaterowie wystepuja, ale z kazdym kolejnym tomem coraz wiecej rozumiemy i robi coraz bardziej ciekawie.
Autor wymyslil niesmowity swiat, z rewelacyjnymi bohaterami i genialnymi prawami w nim rzadzacymi.
W tej mandzie jest bardzo niewiele dialogow, ale za to jakie ilustracje. Gigantyczne, monumentalne budowle, labirynty miedzy roznymi konstrukcjami i ten niesamowity ogrom.
Niestety te rysunki sa czasami dosc nieczytelne, bo akcja jest dosc dynamiczna i nie zawsze mozna sie zorientowac co sie dzieje, ale i tak oglada sie to rewelacyjnie.
Bardzo pomaga poslowie tlumacza, ktory bardzo fajnie tlumaczy i wyjasnia pojecia oraz przedstawia nam bohaterow.
Manga jest swietna.
Polecam.

Ocena calosci (6ciu tomow).
Manga o dosc wysokim progu wejscia. Poczatkowo niczego nie rozumiemy, nie wiemy w jakim swiecie rzecz sie dzieje i co to za bohaterowie wystepuja, ale z kazdym kolejnym tomem coraz wiecej rozumiemy i robi coraz bardziej ciekawie.
Autor wymyslil niesmowity swiat, z rewelacyjnymi bohaterami i genialnymi prawami w nim rzadzacymi.
W tej mandzie jest...

(Zbiorczo 3-5)
No ciężko idzie to zrozumieć. Już więcej dają wyjaśnienia tłumacza ja koniec, bo jak lecimy z fabułą to można się zamotac. Jest to na pewno inne, oryginalne i wartościowe. Ale chaos i inność czasem zamiast zachwycać irytuje. Czekam bardzo na finał i mam nadzieję, że to będzie zmierzało ku jakiemuś wyjaśnieniu.

(Zbiorczo 3-5)
No ciężko idzie to zrozumieć. Już więcej dają wyjaśnienia tłumacza ja koniec, bo jak lecimy z fabułą to można się zamotac. Jest to na pewno inne, oryginalne i wartościowe. Ale chaos i inność czasem zamiast zachwycać irytuje. Czekam bardzo na finał i mam nadzieję, że to będzie zmierzało ku jakiemuś wyjaśnieniu.

W SERCU TOHA HEAVY INDUSTRIES

W drugim tomie Blame’a! na scenie pojawiła się Toha Heavy Industries, firma, która łączy trzy serie Tsutomu Niheiego (poza Blame’em! są to Rycerze Sidonii i Biomega) i stanowi jeden z najbardziej rozpoznawalnych elementów jego twórczości. W trzecim tomie wątek jest kontynuowany i staje się jednym z najważniejszych motywów całości. A przy okazji także jednym z najciekawszych, choć w świecie tej mangi nie brak intrygujących rzeczy.

Po masakrze, jaką skończyło się dotarcie do ludzkiej osady, Killy znalazł się w trudnej sytuacji. Sana-kan okazała się być safeguardem nowej generacji, wrogów co prawda udało się pokonać, a ludzie zdążyli się skryć, jednak chłopak został sam, pozostawiony na pastwę przeciwniczki. Na szczęście okazuje się, że w ciele Sana-kan wcale nie kryje się ona, tylko Cibo, która przejęła nad nim kontrolę. Oboje wyruszają więc w głąb budynku Toha Heavy Industries, żeby przekonać się, co się kryje w jego murach. Wędrując przez miejsca, gdzie grawitacja działa zupełnie inaczej niż w normalnym świecie, poznając prawdziwe wymiary tej budowli i wieści o trzynastu sztucznych inteligencjach rządzących każdą z Jaskiń, stają w końcu oko w oko z krzemowymi ludźmi, którzy chcą się zemścić na Killym za szkody, jakie im wyrządził. Niestety w Toha Heavy Industries nie działa jego broń, a jakby tego było mało, pojawiają się kolejne postacie. Ich obecność i wiedza mogą być użyteczne w misji chłopaka, jednak równie dobrze mogą stanowić wielkie zagrożenie. Czy jemu i Cibo uda się w końcu choć trochę posunąć w swoich poszukiwaniach posiadacza genu terminalu sieciowego?

Całość mojej recenzji na portalu NTG: https://nietylkogry.pl/post/recenzja-mangi-blame-tom-3/

W SERCU TOHA HEAVY INDUSTRIES

W drugim tomie Blame’a! na scenie pojawiła się Toha Heavy Industries, firma, która łączy trzy serie Tsutomu Niheiego (poza Blame’em! są to Rycerze Sidonii i Biomega) i stanowi jeden z najbardziej rozpoznawalnych elementów jego twórczości. W trzecim tomie wątek jest kontynuowany i staje się jednym z najważniejszych motywów całości. A przy...

Na koniec pozostawiliśmy tytuł, który wywołał chyba największe poruszenie z dotychczas wydanych pozycji autorstwa Tsutomu Niheia, a także przyniosła autorowi największy rozgłos, czyli słynne Blame! zaliczane do klasyki cyberpunku i science-fiction.

W przypadku tego tytułu czytelnik ponownie otrzymuje mroczną, postapokaliptyczną wizję świata, tym razem na wskroś przesiąkniętą cyberpunkiem. Trafiamy do olbrzymiego tworu zwanego Miastem, znajdującego się gdzieś w bliżej nieokreślonej części wszechświata. Jednak o ile miasto w Abarze można było nazwać olbrzymim, to w przypadku Blame! będzie to określenie niewystarczające. Ten samoistnie rozrastający się od tysięcy lat twór trudno objąć słowami. Niehi w Blame! w pełni pokazuje rozmach swojej wyobraźni i wciąga czytelnika w klasyczną historię drogi przez świat, który z pozoru jest jedną zamkniętą całością, w rzeczywistości jednak tworzy on istny labirynt będący połączeniem ruin dawnych cywilizacji, często niemających o swoim wzajemnym istnieniu bladego pojęcia, grobowców wymarłych społeczności i pustkowi, które nie pamiętają kiedy ostatni raz stanęła na nich ludzka czy też nieludzka stopa. W Blame! granica między człowiekiem, a maszyną bowiem praktycznie zanikła, a powołane do życia istoty i ludzie, nie raz nie mający w sobie już wiele z tego co my byśmy nazwali człowieczeństwem, poruszają wyobraźnie czytelnika na równi z niesamowitym Miastem.

Głównym bohaterem historii jest Killy – enigmatyczny mężczyzna przemierzający kolejne poziomy Miasta w poszukiwaniu kogoś posiadającego tzw. gen terminala sieciowego, który niegdyś umożliwiał ludziom połączenie z siecią i kontrolę otoczenia, a który obecnie za sprawą licznych mutacji jest niezwykle trudny do odnalezienia. Tak w dużym skrócie można opisać główną oś fabularną serii, stanowiącą pretekst do wędrówki po niezwykłym Mieście, która to z kolei pozwala czytelnikowi na powolne zbieranie informacji o świecie do którego tym razem Nihei wrzucił zarówno jego jak i bohaterów Blame!.

Tak jak w Abarze autor nie bawił się w żadne wprowadzenia i ograniczając się wyłącznie do krótkiego „Może na Ziemi. Może w przyszłości” wrzuca czytelnika na głęboką wodę, rozsypując przez nim fragmenty układanki i zachęcając do poszukiwania kolejnych w celu odpowiedzi na narastające z każdą stroną pytania. Zarówno w przypadku Abary jak i Blame! warto pokusić się o ponowną lekturę, bowiem obie historie czytane po raz kolejny, gdy już dysponujemy pewną wiedzą na temat stworzonych przez autora światów, zyskują w oczach czytelnika inny wymiar.

Największym atutem Blame! ponownie jest niezwykle mroczne i tajemnicze uniwersum, pobudzające wyobraźnie czytelnika i zmuszające do uważnego śledzenia fabuły. Bohaterowie w trakcie swojej podróży natrafiają nie tylko na odizolowane od reszty świata społeczności, o odmiennych kulturach i sposobach życia, ale także niezwykłe istoty, w większości śmiertelnie niebezpieczne i pozostałości dawnych, wysoce zaawansowanych technologii, z których większa część dalej jest zdatna do użytku, jednak wiedza na ich temat przepadła w odmętach czasu.

Fabuła cały czas trzyma czytelnika w napięciu, nigdy nie wiadomo bowiem z której strony nadejdzie zagrożenie. Nie raz istota czy osoba którą początkowo uznaliśmy za sprzymierzeńca będzie chciała zabić bohaterów. A skoro już o bohaterach mowa, nie ma ich zbyt wielu, jednak każdy cechuje się silną osobowością, którą powoli poznajemy w trakcie lektury poprzez ich czyny i nieliczne dialogi.

Blame! ukazało się w Polsce nakładem wydawnictwa J.P.Fantastica jako edycja specjalna w powiększonym formacie i dwóch wydaniach – w miękkiej i twardej oprawie – dostępnej wyłącznie w preorderze. Pod względem formatu żadna z dotychczas wydanych mang nie dorównuje wielkości Blame!. Zabieg ten jest w moim odczuciu jak najbardziej zrozumiały, bowiem powiększony format w pełni pozwala cieszyć się fenomenalną kreską Niheia. Sceneria Miasta wzbudza zachwyt, osobiście też nie mogła wręcz napatrzyć się na nieliczne, ale cudowne kolorowe ilustracje i aż żałowałam, że Blame! tak jak Wolverine Snikt! nie doczekał się edycji w pełnym kolorze.

W Blame! na końcu każdego tomu znajduje się kilka stron wyjaśnień na temat fabuły, pojawiającej się w mangach terminologii, postaci czy polskiego tłumaczenia, podobnych do tego co mieliśmy już okazję zobaczyć podczas lektury Abary. I podobnie jak w przypadku pierwszej wydanej w Polsce mangi Niheia stanowią one nieocenione źródło wiedzy pozwalające lepiej zrozumieć fabułę Blame!.

Blame! z czystym sumieniem mogę zaliczyć do grona najlepszych mang jakie miałam okazję przeczytać i z pewnością jeszcze nie raz wrócę do tej pozycji. Nihei oczarował mnie po raz kolejny, a fantastyczne wydanie w jakim ukazała się ta pozycja sprawia, że posiadanie tego tytułu na półce to czysta przyjemność. Jeżeli cenicie sobie piękną kreskę, niebanalny świat, wymagającą lekturę, a przy tym jesteście miłośnikami cyberpunku i science-fiction jest to dla Was pozycja obowiązkowa.

https://koszzksiazkami.pl/blame-tomy-1-6-recenzja/

Na koniec pozostawiliśmy tytuł, który wywołał chyba największe poruszenie z dotychczas wydanych pozycji autorstwa Tsutomu Niheia, a także przyniosła autorowi największy rozgłos, czyli słynne Blame! zaliczane do klasyki cyberpunku i science-fiction.

W przypadku tego tytułu czytelnik ponownie otrzymuje mroczną, postapokaliptyczną wizję świata, tym razem na wskroś...

To już połowa monumentalnego dzieła Tsutomu Niheiego, a mangaka wciąż dostarcza nam więcej pytań niż odpowiedzi. Tym razem osią fabuły jest ukazanie prawdziwej natury organizacji Toha, przewijającej się wcześniej w toku opowieści, zatem siłą rzeczy całość bardzo traci na fabularnym rozbuchaniu. Nie oznacza to jednak, że nie znajdziemy wszystkiego tego, co czyni "Blame!" wyjątkowym – chaotycznych walk z groteskowymi wrogami, nagłych zwrotów akcji czy na przemian bezmiernych oraz klaustrofobicznych przestrzeni. Do gry wracają różne frakcje: od Elektrybaków począwszy, a na lalkowatych safeguardach kończąc, wychodzą na jaw chwiejne sojusze i od wieków skrywane fakty… Słowem: nie sposób narzekać na nudę. Mamy też do czynienia z bardziej dynamicznym zakończeniem, funkcjonującym tu na zasadzie serialowego cliffhangera.

Cała recenzja do przeczytania na: http://zcyklu.pl/na-czasie/543/Blame-Winni-infiltracji-i-paradoksu.

To już połowa monumentalnego dzieła Tsutomu Niheiego, a mangaka wciąż dostarcza nam więcej pytań niż odpowiedzi. Tym razem osią fabuły jest ukazanie prawdziwej natury organizacji Toha, przewijającej się wcześniej w toku opowieści, zatem siłą rzeczy całość bardzo traci na fabularnym rozbuchaniu. Nie oznacza to jednak, że nie znajdziemy wszystkiego tego, co czyni...

Więcej oglądania niż czytania. Fabuła dość zagmatwana i mimo, że to już trzeci tom nadal nie wiadomo o co chodzi głównym bohaterom. Skomplikowana terminologia całego uniwersum na pewno tego nie ułatwia.

Więcej oglądania niż czytania. Fabuła dość zagmatwana i mimo, że to już trzeci tom nadal nie wiadomo o co chodzi głównym bohaterom. Skomplikowana terminologia całego uniwersum na pewno tego nie ułatwia.