Nie mogłam się wciągnąć. Książka jak najbardziej wartościowa treściowo - o poważnym traktowaniu podmiotowości dzieci oraz odwadze potrzebnej do obrony własnych przekonań. Co z tego, kiedy dokończyłam ją z trudem...

Nie mogłam się wciągnąć. Książka jak najbardziej wartościowa treściowo - o poważnym traktowaniu podmiotowości dzieci oraz odwadze potrzebnej do obrony własnych przekonań. Co z tego, kiedy dokończyłam ją z trudem...

Miło było poznać Linn i Wiktorię. Po ponownej lekturze postanowiłam zmienić ocenę z 7 na 8. Ta książka ma to „coś”. Skandynawsko fajna.

Miło było poznać Linn i Wiktorię. Po ponownej lekturze postanowiłam zmienić ocenę z 7 na 8. Ta książka ma to „coś”. Skandynawsko fajna.

Na samym końcu książki Linn mówi:.Wiktorio, I love you. -
Ta sama Linn nieco wcześniej mówi: Elemelekupa
a także Amicus verus est rara avis*.

Niezły zestaw odzywek jak na dziewięciolatkę, co?
Jedno z cytowanych zdań Linn skierowała do bibliotekarki, drugie do sąsiadki, a trzecie do kolegi.

Linn jest bohaterką książki "Wiktorio, I love you" autorstwa Mai Hjertzell.

Linn to rezolutna, dość nietypowa dziewczynka.
Najlepiej czuje się sama ze sobą. Woli podręcznik łaciny, niż towarzystwo szkolnych koleżanek.
Ale lgnie do nowej sąsiadki Wiktorii - bibliotekarki prowadzącej książkobus.

Ze starą sąsiadką się nie lubi.
Z tatą prawie się nie widuje.
Mama zamiast kontaktu z córką ma... wyobrażenia o tym, co dla córki dobre.
I próbuje zorganizować jej czas i życie po swojemu.
A Wiktoria po prostu znajduje dla Linn czas, traktuje ją poważnie, słucha jej, rozmawia z nią
i własnym przykładem zaświadcza, że różne rzeczy są możliwe

Wiktoria poznaje ją z ..., pomaga odnaleźć jej ... i ratuje z...
Mogłabym w te kropki wpisać konkretne informacje,
ale zepsułabym Wam przyjemność czytania książki.
A tego zrobić nie chcę!

Powiem tylko, że Wiktoria stała się przyczyną wielu zmian w życiu Linn (i jej mamy) :-)
Resztę przeczytajcie sami :-)



* Prawdziwy przyjaciel to rzadki ptak.




https://bajdocja.blogspot.com/2017/05/wiktorio-i-love-you.html

Na samym końcu książki Linn mówi:.Wiktorio, I love you. -
Ta sama Linn nieco wcześniej mówi: Elemelekupa
a także Amicus verus est rara avis*.

Niezły zestaw odzywek jak na dziewięciolatkę, co?
Jedno z cytowanych zdań Linn skierowała do bibliotekarki, drugie do sąsiadki, a trzecie do kolegi.

Linn jest bohaterką książki "Wiktorio, I love you" autorstwa Mai Hjertzell.

Linn...

Tematyka książki sprawia, że Wiktorio, I love you to tytuł, który powinny poznać nie tylko dzieci w wieku 6+, ale również ich rodzice czy opiekunowie. Lekka i zajmująca historia pewnej znajomości (a nawet dwóch) jest doskonałym pretekstem do refleksji na temat relacji między dziećmi a rodzicami, a także między rówieśnikami. W teorii my, rodzice, dobrze wiemy, że każde dziecko jest inne, że nie ma sensu porównywać naszej pociechy z pociechą sąsiadki, że nie powinno się przelewać na dzieci własnych ambicji, bo każdy ma prawo żyć własnym życiem i tak dalej, a jednak… w praktyce o tym zapominamy. Wiktorio, I love you to – oprócz czystej przyjemności lektury – lekcja pokory dla dorosłych i przypomnienie, że nie można przykładać własnej miary do innych, bo każdy z nas ma różne potrzeby i upodobania, nawet (a może zwłaszcza?) w wieku dziewięciu lat. Matka Linn w imię źle pojmowanej miłości chciała decydować za córkę we wszystkich sprawach w obawie, że córka dokona złego wyboru, tymczasem od złego wyboru jeszcze gorszy jest inny – narzucony. Powinniśmy sobie wziąć tę przestrogę do serca.

Całość recenzji na blogu: http://dzinztomikiem.pl/ksiazka-ze-slowkami-wiktorio-i-love-you-maja-hjertzell/

Tematyka książki sprawia, że Wiktorio, I love you to tytuł, który powinny poznać nie tylko dzieci w wieku 6+, ale również ich rodzice czy opiekunowie. Lekka i zajmująca historia pewnej znajomości (a nawet dwóch) jest doskonałym pretekstem do refleksji na temat relacji między dziećmi a rodzicami, a także między rówieśnikami. W teorii my, rodzice, dobrze wiemy, że każde...

Każdy z nas potrzebuje czuć się ważny, potrzebny, zrozumiany. Każdy z nas chce, aby inni poświęcali mu czas, byli mili, wysłuchali go. Co możemy dać w zamian? Poświęcenie, zrozumienie, czas, miłość, akceptację. Związki między ludźmi nie powstają w próżni obowiązków, zaganiania, walki o byt, przemykania obok siebie, niedostrzegania w innym człowieka, pilnowania, krytykowania.
„Wiktorio, I love you” Maji Hjertzell zaczyna się bardzo prosto: dziewięcioletnia Linn wiesza plakaty z informacją o zaginięciu kota Gwoździka. Runa (sąsiadka) krytykuje ją za obwieszanie osiedla plakatami. Takie zachowanie uważa za szkodliwe. Runa i jej pies Reks są postrachem okolicy. Wścibska starsza pani każdego kontroluje, krytykuje i uważa, że każdy powinien się jej słuchać, a jej duży groźny pies wszystkich obszczekuje. W życiu jednak nie jest tak łatwo zmusić innych, by robili dokładnie tak jak my byśmy chcieli (tym bardziej, że sama nie do końca jest pewna jak to ma być). Z tego powodu samotna właścicielka psa pisze sporo listów do gazety. W każdym narzeka na inny element życia społecznego na osiedlu. Każdy stara się jej ustępować, schodzić z drogi byle nie mieć problemów, nie być opisanym. Pewnego dnia to się zmienia: na osiedle przyjeżdża autobus. Nie jest to jednak zwykły autobus. Jest to książkobus prowadzony przez radosną i pewną siebie kobietę. Hałaśliwa, szczęśliwa i świadoma własnej wartości Wiktoria ignoruje Runę, jej zakazy, nakazy, napomnienia, a do tego przewraca życie Linn do góry nogami. Samotna dziewczynka wychowywana przez mamę, która na siłę próbuje znaleźć jej przyjaciół oraz organizować życie, aby mieć poczucie, że jej życie po rozwodzie jest normalne zaczyna odczuwać sens kontaktów międzyludzkich. Otwarta Wiktoria poświęca jej czas, uwagę, a co najważniejsze słucha. Linn do tej pory musiała wykonywać nakazy i dostosowywać się do zakazów.
Znajomość z Wiktorią staje się kluczowym momentem w życiu kilkulatki. Już nie jest samotną, niezrozumianą dziewczynka mieszkającą w nowym miejscu. Poczucie odrzucenia przez ojca, który założył nową rodzinę i wiecznie zabieganą mamę znika. Pod wpływem nowej znajomej Linn próbuje zrozumieć siebie, lepiej komunikować swoje potrzeby, a do tego ma szansę na poznanie prawdziwego przyjaciela: takiego, z którym czuje się fantastycznie, może dzielić się wszystkim, a czas przy nim mknie tak szybko, że kilkuminutowa wizyta zmienia się w wielogodzinną.
Wiktoria staje się tu osiedlową dobrą wróżką niepozbawioną osobistych problemów. To typ kobiety wolnej, oderwanej od kulturowych schematów. Otwarta, ciepła i potrafiąca mówić o swoich potrzebach staje się wzorem i towarzyszką dla Linn, która stara się wymykać, aby razem z nową przyjaciółką łamać zakazy (jedzenia słodyczy przed kolacją),uczyć się (poznawać interesujące książki, gotować, poznawać nowe potrawy),odkrywać, że nawet zatwardziali kontrolerzy małych społeczności potrzebują zrozumienia, ciepła i akceptacji.
„Wiktorio, I love you” to piękna opowieść o przemianach, budowaniu relacji, możliwości tworzenia rodzicielstwa opartego na zaufaniu i wzajemnym słuchaniu. To także historia niepowtarzalnej przyjaźni, odkrywania, że nie zawsze musimy podporządkować się innym, że możemy być egoistami i zakreślać granice naszych pragnień.
Książka pięknie oprawiona, z solidnie zszytymi stronami wzbogaconymi prostymi ilustracjami urozmaicającymi lekturę. Dużym plusem jest prosty, żywy język, niedługie rozdziały i przemycanie wiedzy filozoficznej. Oczytana Wiktoria staje się świetnym rozmówcą i nauczycielką.
„Wiktorio, I love you” polecam uczniom szkoły podstawowej.

Każdy z nas potrzebuje czuć się ważny, potrzebny, zrozumiany. Każdy z nas chce, aby inni poświęcali mu czas, byli mili, wysłuchali go. Co możemy dać w zamian? Poświęcenie, zrozumienie, czas, miłość, akceptację. Związki między ludźmi nie powstają w próżni obowiązków, zaganiania, walki o byt, przemykania obok siebie, niedostrzegania w innym człowieka, pilnowania,...