Historie o metaludziach to nie mój konik ale po te komiksy sięgnęłam po trochu z sentymentu, po trochę z ciekawości, a po trochu z nudów.
Czytając a w sumie to i ogladajac, czas zabiłam ale nic z tego nie wyniosłam. Zero fabuły, bijatyka, goni bijatykę. Grafika też pozostawia dużo do życzenia. Wciąż pojawiają się nowe postacie, których geneza nie jest wyjaśniona.

Historie o metaludziach to nie mój konik ale po te komiksy sięgnęłam po trochu z sentymentu, po trochę z ciekawości, a po trochu z nudów.
Czytając a w sumie to i ogladajac, czas zabiłam ale nic z tego nie wyniosłam. Zero fabuły, bijatyka, goni bijatykę. Grafika też pozostawia dużo do życzenia. Wciąż pojawiają się nowe postacie, których geneza nie jest wyjaśniona.

4/10 - NIJAKI

Trzeci tom "JLA" nie różni się specjalnie od obu swoich poprzedników. Kompletnie zwariowane i nad wyraz kolorowe przygody Ligi Sprawiedliwości oparte są głównie na intensywnej oraz szybkiej akcji. Bohaterowie nie dostają nawet chwili oddechu, co chwila będąc zmuszonymi do ratowania świata z poważnych opresji. Przerost formy nad treścią nie jest jednak jedynym zarzutem jaki stawiam runowi Morrisona, ponieważ nawet pod względem czysto rozrywkowym historie zawarte w tym albumie są bardzo nierówne. Z jednej strony mamy tu dobry epizod przedstawiający starcie Ligi ze Starro oraz przyzwoitą historię o Oddziale Ultrażołnierzy, z drugiej natomiast bardzo słabą i mocno przekombinowaną opowiastkę o gościach z piątego wymiaru.
Grant Morrison bardzo chętnie korzysta ze sporej ilości postaci, skwapliwie rozszerzając szeregi Ligi o następnych członków. Ja akurat nie jestem fanem powiększania zespołu o kolejne drugorzędne i mało znaczące postacie takie jak: Huntress, Plastic Man czy też Zauriel. Jeśli dodać do tego gościnne występy m.in. Sandmana, Kapitana Marvela oraz herosów z Amerykańskiego Stowarzyszenia Sprawiedliwości, to okazuje się, że w komiksie tym zetknąłem się niemal z całym panteonem superbohaterów uniwersum DC. Nagromadzenie tylu postaci generuje niestety spory chaos.
Pod względem graficznym stagnacja. Większość stron tego albumu ilustruje doskonale znany z poprzednich tomów Howard Porter. Chyba już przywykłem do jego kreski, chociaż nadal uważam ją za średnio atrakcyjną.
Nie da się ukryć, że Grant Morrison kreuje w tym komiksie historie wtórne, kiczowate, patetyczne i infantylne... ale jednocześnie w jakiś sposób ujmujące. Seria "JLA" to nostalgiczna podróż w jakże barwne dla komiksu superbohaterskiego lata dziewięćdziesiąte. Na pierwszy rzut oka komiks ten generuje fajne wspomnienia, ale na dłuższą metę obcowanie z nim jest jednak troszkę męczące.

Fabuła: 4/10 (nijaki)
Ilustracje: 4/10 (nijaki)
Jakość wydania + bonusy: 7/10 (bardzo dobry)

Więcej szczegółów: https://comicbookbastard.blogspot.com/2019/02/amerykanska-liga-sprawiedliwosci-jla.html

4/10 - NIJAKI

Trzeci tom "JLA" nie różni się specjalnie od obu swoich poprzedników. Kompletnie zwariowane i nad wyraz kolorowe przygody Ligi Sprawiedliwości oparte są głównie na intensywnej oraz szybkiej akcji. Bohaterowie nie dostają nawet chwili oddechu, co chwila będąc zmuszonymi do ratowania świata z poważnych opresji. Przerost formy nad treścią nie jest jednak jedynym...

Jakieś to chaotyczne, narracja się rwie, może i ma chwilami lepsze momenty, ale do mnie to nie przemawia.

Jakieś to chaotyczne, narracja się rwie, może i ma chwilami lepsze momenty, ale do mnie to nie przemawia.