Twórca komiksów przyjeżdża do rodzinnej miejscowości odwiedzić rodziców i przy okazji popracować nad nowymi projektami. Pewnego wieczoru wychodzi na spacer z ojcem i mijając znajome miejsca przypominają mu się chwile dzieciństwa, które spędzał na tych ulicach, a które niosły ze sobą kilka ważnych przekazów.

"Jakiejkolwiek wolności czy ukojenia szukasz... Nie znajdziesz jej w tych rozważaniach. (...) Choćby dla ciebie Achilles ślimaczył się jak żółw... twój trud idzie na marne, bogowie robią swoje."

Przez długi czas zastanawiałem się co napisać o tym komiksie i wnioskuję, że... naprawdę niewiele. To nawet nie kwestia jego długości. Opowieść po prostu nie wpłynęła na mnie tak jak (chyba) powinna.

Miały to być rozważania filozoficzne na temat tego jak przeszłe zdarzenia kreują naszą przyszłość. Ale tej filozofii tak naprawdę doszukałem się tylko we fragmencie oderwanym od głównej opowieści, czyli mini-komiksie o filozofach greckich. Tu rzeczywiście można było snuć pewne wnioski, jednak i tak marzyło mi się, aby wszystko było trochę dłuższe, żeby można było naprawdę za coś "chwycić".

Główna fabuła była po prostu... nudna. Możliwe, że wspominane wydarzenia miały być otwarciem dyskusji, ale sam autor nie poświęcił im za dużo czasu, co powoduje, że czytelnik raczej też tylko przeleci po nich wzrokiem. Wydarzenia niby normalne, może nieco drastyczne i chyba naprawdę tylko filozofowie mogliby tu szukać ukrytego sensu 🙈 Ewentualnie psychoterapeutę by to zainteresowało, ale to już w zupełnie innym kontekście 🤷🏽‍♂️

Spodziewałem się naprawdę czegoś lepszego, ponieważ wiele takich tytułów skrywa w sobie skarby. Tutaj niestety ich nie znalazłem. Może dlatego, że nie zrozumiałem tego, co trzeba, a może dlatego, że próbowałem szukać zbyt głęboko 🤷🏽‍♂️ Tyle mogę napisać, bo myślę, że nie należy bardziej rozwodzić się nad tym tytułem.

Twórca komiksów przyjeżdża do rodzinnej miejscowości odwiedzić rodziców i przy okazji popracować nad nowymi projektami. Pewnego wieczoru wychodzi na spacer z ojcem i mijając znajome miejsca przypominają mu się chwile dzieciństwa, które spędzał na tych ulicach, a które niosły ze sobą kilka ważnych przekazów.

"Jakiejkolwiek wolności czy ukojenia szukasz... Nie znajdziesz...

Próbowałam zrozumieć ten komiks od początku, a potem od środka, ponieważ przez to, iż tytułowe trzy paradoksy przewijają się chaotycznie przez historię, ciężko jest się połapać. W tym komiksie znaleźć można 3 historie, które splatają się w jednej czasoprzestrzeni ukazując jednocześnie 2 inne. Momentami nie za bardzo umiałam odróżnić kto jest kim i przez to trudno było mi się wczuć, ale mniej więcej zrozumiałam historię, którą chciał przekazać autor. Jak ktoś lubi takie chaotyczne komiksy to jak najbardziej mogę polecić, ale ja osobiście się w nim nie odnalazłam.

Próbowałam zrozumieć ten komiks od początku, a potem od środka, ponieważ przez to, iż tytułowe trzy paradoksy przewijają się chaotycznie przez historię, ciężko jest się połapać. W tym komiksie znaleźć można 3 historie, które splatają się w jednej czasoprzestrzeni ukazując jednocześnie 2 inne. Momentami nie za bardzo umiałam odróżnić kto jest kim i przez to trudno było mi...

Całkiem fajny pomysł na ukazanie różnych składowych fabuły odmiennymi stylami graficznymi. Niestety zakończyło się na pomyśle i dobrym wykonaniu wizualnym, bo fabularnie to komiks jest trochę o niczym, a jego treść wylatuje z głowy niedługo po lekturze.

Całkiem fajny pomysł na ukazanie różnych składowych fabuły odmiennymi stylami graficznymi. Niestety zakończyło się na pomyśle i dobrym wykonaniu wizualnym, bo fabularnie to komiks jest trochę o niczym, a jego treść wylatuje z głowy niedługo po lekturze.

Pogmatwane, za dużo równoległych wątków jak na taki krótki komiks. Nic z niego nie wyniosłam, a szkoda bo wizualnie zachęcał

Pogmatwane, za dużo równoległych wątków jak na taki krótki komiks. Nic z niego nie wyniosłam, a szkoda bo wizualnie zachęcał

Taki troszkę snuj o wszystkim i o niczym; jakby kilka shortów na siłę połączonych w dłuższą formę. Doceniam wprawne żonglowanie estetykami, ale fabularnie jest to raczej niższa półka jeśli chodzi o obyczajówki. W podobnej tematyce zdecydowanie bardziej podobał mi się "Sam Zabel i magiczne pióro". "Paradoksy" można przeczytać, ale lektura momentami przypomina taplanie się w kałuży, która udaje, że jest oceanem.

instagram.com/polishpopkulture

Taki troszkę snuj o wszystkim i o niczym; jakby kilka shortów na siłę połączonych w dłuższą formę. Doceniam wprawne żonglowanie estetykami, ale fabularnie jest to raczej niższa półka jeśli chodzi o obyczajówki. W podobnej tematyce zdecydowanie bardziej podobał mi się "Sam Zabel i magiczne pióro". "Paradoksy" można przeczytać, ale lektura momentami przypomina taplanie się w...

Książka o bólu istnienia. O trudzie tworzenia również. Bohaterem jest autor komiksów, rysujący postać chłopca o imieniu Paul, posiadacza zaczarowanego ołówka. Niestety, młodzieniec nie robi żadnego użytku z tego niezwykłego sprzętu, no może poza tym, że wbija go potworowi w oko. Ci, którzy spodziewali się nawiązania do filmu pod tytułem: „Zaczarowany ołówek” srodze się zawiodą. Mężczyzna przyjeżdża do rodziców z krótką wizytą. Przy okazji wieczornego spaceru z ojcem po ulicach rodzinnego miasta wspomina dzieciństwo. Tytułowe trzy paradoksy to dzieło filozofa greckiego, Zenona sprowadzające się do tego, że zmiany nie ma, ponieważ w nieskończenie krótkim odcinku czasu lecąca strzała się nie porusza, biegacz zawsze będzie miał do pokonania jeszcze połowę dystansu, a królik będzie musiał dogonić żółwia. Komiks inny, intrygujący, refleksyjny, lecz raczej nie da się go czytać z wypiekami na policzkach z niecierpliwością wyczekując na ciąg dalszy.

Książka o bólu istnienia. O trudzie tworzenia również. Bohaterem jest autor komiksów, rysujący postać chłopca o imieniu Paul, posiadacza zaczarowanego ołówka. Niestety, młodzieniec nie robi żadnego użytku z tego niezwykłego sprzętu, no może poza tym, że wbija go potworowi w oko. Ci, którzy spodziewali się nawiązania do filmu pod tytułem: „Zaczarowany ołówek” srodze się...