Deadpool: Dobry, zły i brzydki

Wciąż dobrze pamiętam. Zdecydowanie najlepszy tom jaki ta seria miała do zaoferowania.

Wciąż dobrze pamiętam. Zdecydowanie najlepszy tom jaki ta seria miała do zaoferowania.

Kolejna część komiksu o Deadpooolu jest inna, niż jej poprzednicy. Tym razem w trakcie lektury angażuje przeróżne emocje, a tego się nie spodziewałam po powieści graficznej o takim antybohaterze. Komiks oceniam bardzo dobrze i uważam go za najlepszy z trzech przeczytanych/obejrzanych, wszak wywołał we mnie najwięcej emocji.

Do serii o Deadpoolu nie jest ciężko zachęcić, jeśli już zna się bohatera, motywy i schematy jego działań. Mężczyzna ma swoje sposoby na robienie krzywdy złoczyńcom i często jego przygody są zwyczajnie krwawe i brutalne, z dość wielkim poczuciem humoru (często jest to czarny humor albo żarty z głupich tematów). Tym razem jednak w komiksie mamy do czynienia z poważnymi rejestrami, z ważną i potrzebną historią, która niejednokrotnie mnie zaskoczyła i zasmuciła. Podobał mi się kierunek, w jakim komiks zmierzał, i mimo kilku potknięć, czytało się to niezwykle przyjemnie, powieść została narysowana w prześwietny sposób z idealnym stosunkiem humoru do poważnej treści. Relacja Deadpoola z Agentką Preston rozwinęła się, kobieta jest niezwykłą bohaterką, a z jej rozmów z najemnikiem można wiele wyciągnąć. Cieszę się, że chociaż ona rozumie go jako istotę tragiczną. Na plus również pojawienie się innych bohaterów, szczególnie Wolverine’a czy Kapitana Ameryki, choć uważam, że momentami przesadzali z żartami w stronę głównego bohatera, z drugiej zaś strony pokazało to czytelnikowi w jaki żartobliwy i zupełnie niepoważny sposób traktowany jest Deadpool, postać (według niektórych) bez żadnej głębi i tragicznej przeszłości. Deadpool w tej części dochodzi do mocnych wniosków odnośnie jego życia (i nie tylko jego, szczególnie ważna była rozmowa, w której przyznał, że nic nie zdziałał w kwestii powrotu Preston do jej właściwego ciała). Akcja nadal pędzi tu na łeb i szyję, ale ogółem atmosfera siada na rzecz groźniejszej, smutnej aury, która zaskakująco pasuje do tej serii i sprawia, że komiks oceniam najlepiej ze wszystkich okołoDeadpoolowych.

Gdy uda mi się dorwać kolejne części z uniwersum Deadpoola, na pewno przeczytam o nim więcej, bo postać ta ma niesamowity potencjał. Co prawda, w tej części można było obyć się bez ponownego przedstawienia jego genezy, ale nie zmienia to ogólnego mojego stosunku do komiksu, który w porównaniu do dwóch poprzednich był najlepszy, bez dwóch zdań.

Kolejna część komiksu o Deadpooolu jest inna, niż jej poprzednicy. Tym razem w trakcie lektury angażuje przeróżne emocje, a tego się nie spodziewałam po powieści graficznej o takim antybohaterze. Komiks oceniam bardzo dobrze i uważam go za najlepszy z trzech przeczytanych/obejrzanych, wszak wywołał we mnie najwięcej emocji.

Do serii o Deadpoolu nie jest ciężko zachęcić,...

Deadpoola chyba nie trzeba obecnie przedstawiać szerszej publice, gdyż film z jego udziałem odniósł w tym roku spektakularny sukces. Wszyscy poznali prawdziwe oblicze tej postaci, pełnej wzgardy dla śmierci, kpin z wszystkich i wszystkiego oraz posiadającej unikalną zdolność "przenikania" przez czwartą ścianę, czyli rozmowę z nami, czytelnikami. Innymi słowy jest to postać w dużej mierze satyryczna, wyśmiewająca komiksy i filmy spod znaku superbohaterów. Za to właśnie pokochaliśmy tego bohatera, zatem próba napisania komiksu gdzie zachowuje się on znacznie poważniej niż zwykle, wypada nieco dziwnie. Teoretycznie nadal mamy do czynienia z tym samym pokręconym najemnikiem, o niewybrednym języku i krwawym podejściu do swego fachu. Jednak ten element utrzymuje się tylko na początku, gdyż potem...
* Pismaki spier*** sprawę ;)
Chryste. Bez jaj...
* Serio, gwiazdki?
Mógłbyś łaskawie zniknąć. Ja tu pracuję.
* Recenzujesz porno...
Komiksy dla dorosłych to nie porno.
* Ta jasne, wmawiaj sobie. A co masz od kilku lat na szczycie listy... mhm, hehe, szczycie. Łapiesz XD
Erotyczną grę planszową. Erotyczną, nie pornograficzną.
* Oczywiście. Wmawiaj sobie, że ci to nie nabija widzów.
Dobra, koniec tego. Won z mojego bloga.
- Już go zabieram.
* Odwal się Jones. Jak o mnie piszą to mam prawo wyrazić swoje zdanie, szczególnie po przeżyciu tak traumatycznych chwil.
WYNOCHA!!!!
Ech przejdźmy może do recenzji...

Fabuła rozpoczyna się w 1977 w mieszkaniu młodego Deadpoola, który wtedy nosił... afro. Serio, to jest naprawdę głupie. W każdym razie nasz, ekhem... bohater, postanawia dołączyć do grupy Bohaterów do wynajęcia, w skład których wchodzą jego partnerzy Iron Fist i Power Man znany jako...
+ NIGDY NIE BYLIŚMY PARTNERAMI!!!
Boże, moje uszy... Ilu was tu jeszcze przywieje? W każdym razie jak pisałem, czy też chciałem to uczynić, Power Man znany jest szerszej publice jako Luke Cage.
* Po waszemu to Łukasz Klatka ;P
Powiedziałem WON!!!
Dobra o czym to ja pisałem? A tak. Bohaterowie do wynajęcia. Zatem aby nie przedłużać. Deadpool do nich dołącza i walczą razem z Białym Człowiekiem... taaa... zalatuje rasizmem. Choć pewnie jakby był to Czarny Człowiek to media już by tak tego nie traktowały.
* Rasista.
Spier****. W każdym razie Bohaterowie do wynajęcia pokonują drania zamieniając go jego własną laską...
* Mmmffyhyhy...
...w kamień. Gość spędza jako posąg wiele lat, aż przypadkowo zostaje z niego uwolniony w naszych czasach.
* Po czym dostaje ponownie w dupsko. A nie, czekaj... jaja.
Musisz spoilerować?
* W sumie to i tak nie ma większego znaczenia bo liczy się tylko piękna Carmelita.
Dobra, dosyć. JONES!!!
- Już go zabieram.
* Protestuję. Mój uraz psychiczny...
Jest beznadziejny, a teraz wypier****
* Cóż za język.
WON!!!!!!!



Już? Spokój? No dobra, przejdźmy do konkretów. W telegraficznym skrócie. Deadpool ma sprawę z przestępcą zwanym Białym Człowiekiem, jednak jest to temat totalnie trzeciorzędny i jedyny śmieszny element w komiksie. Trwa on raptem kilka stron i następnie akcja zaczyna się robić o wiele poważniejsza. Na Deadpoola poluje bowiem Butler, naukowiec i szef programu, który wyleczył Deadpoola z raka, a raczej zrobił to jego zespół naukowców. Postanowił on bowiem złapać naszego herosa, gdyż jest mu potrzebny do jego projektów nad bronią oraz opracowaniem lekarstwa dla jego siostry. Deadpool postanawia poprosić o pomoc, w sprawie dotarcia do Butlera, Wolverina i Kapitana Amerykę, ale wszystko szybko zaczyna się komplikować.

Jak wspominałem wcześniej, tylko wątek z Białym Człowiekiem jest utrzymany w klasycznej konwencji Deadpoola. Łamie on tam czwartą ścianę (co raczył uczynić i w tym materiale),rzuca dowcipnymi tekstami i jest w swoim żywiole. Potem zaczyna robić się znacznie poważniej i nasz bohater jakby zapomina o prowadzeniu dialogu z czytelnikiem. Traktuje też całą opowieść o wiele bardziej na serio, zaś w jej drugiej połowie niemal kompletnie znika jego sarkazm. Ma być to podyktowane powagą sytuacji w jakiej znalazł się główny bohater, ale w jego przypadku elementy pokroju, przywiązanie do rodziny, zupełnie nie pasują.
* Jesteś sadystą bez serca.
Ech. Wiesz co ignoruję cię.

Wątki z Kapitanem Ameryką i Wolverinem są natomiast do bólu oklepane. Podobne, heroiczne zachowanie tych postaci było już wałkowane milion razy. Być może tutaj autorzy chcieli właśnie z tego zakpić, ale w moim odczuciu im to nie wyszło. Wade chyba też tego nie zauważył, bo nie nabija się z nich w tej materii, a cały temat programu Broni X, jest tutaj powielany do znudzenia. Czasami miałem wrażenie, że czytam tutaj niemal kopię scenariusza do filmu Wolverine: Origin, gdzie również wystąpiła postać Wade'a Wilsona, znanego jako Deadpool.
* Mizerny gniot, nie zasługujący na mą chwalebną postać, za którą twórcy powinni smażyć się w gorącej smole.
Przypominam, że tam grał cię ten sam aktor.
* Ta. Zielonego też grał i co z tego wyszło?
Do trzech razy sztuka.

Podsumowując. Deadpool: Dobry, Zły i Brzydki...
* To ja ;)
...jest komiksem niezłym, ale nie jakimś szczególnie mocno zapadającym w pamięć. Do tego jeśli ktoś nie zna poprzednich dwóch części to z pewnością sporo straci, gdyż nie wie jak agentka Shield, czy też raczej jej jaźń (dusza?) dostała się do ciała Deadpoola...
* Słyszysz Jones, o tobie mowa.
- Chcę do domu...
... i je z nim współdzieli.
* Och Tak!
- Zboczeniec.
Główna postać traci tutaj nieco swego uroku, jest zbyt poważna i zbyt rzadko łamie czwartą ścianę, co jak widzę teraz nadrabia. Jeśli ktoś jest fanem serii, to może sięgnąć po ten album, ale w innym wypadku, lepiej zacząć od pierwszego tomu - Martwi prezydenci - zwyczajnie przełykając tą pigułkę. Może kolejne części będą ciekawsze, na co w duchu liczę, gdyż ten album miejscami potrafi zwyczajnie nużyć.

Ocena - 6/10 * Głupi fagas Ocena - 10/10
To mój blog i ja tu rzą... mhmm....
* Idź sprawdź w szafie czy cię tam nie ma.

Deadpoola chyba nie trzeba obecnie przedstawiać szerszej publice, gdyż film z jego udziałem odniósł w tym roku spektakularny sukces. Wszyscy poznali prawdziwe oblicze tej postaci, pełnej wzgardy dla śmierci, kpin z wszystkich i wszystkiego oraz posiadającej unikalną zdolność "przenikania" przez czwartą ścianę, czyli rozmowę z nami, czytelnikami. Innymi słowy jest to postać...

TLDR: Na poziomie emocjonalnym szesnastolatka. Jeśli jesteś 20+ i dalej cię to kręci, delikatnie sugeruję rozmowę z psychologiem.

-

Odpowiednik brazylijskiego serialu. Tam gospodynie domowe dostają marzenia o romantycznej miłości, tutaj wieczni chłopcy mogą pomarzyć o maczo-przygodach. Machanie pistoletami, krew, tajne programy zbrojeniowe i niezniszczalni herosi w debilnych ubrankach. Wszyscy ciągle cwaniakują.

Mix Pudelka i SuperExpressu na dopalaczach. Totalne duperele. Idiotyczne i sztampowe perypetie bohaterów.

Na 12 stronie dziewczyna zamknięta przez porywaczy w piwnicy, po zamienieniu 2 zdań z bohaterem, rozbiera się i naga wskakuje w jego ramiona. Nic dziwnego, że mamy epidemię inceli.

TLDR: Na poziomie emocjonalnym szesnastolatka. Jeśli jesteś 20+ i dalej cię to kręci, delikatnie sugeruję rozmowę z psychologiem.

-

Odpowiednik brazylijskiego serialu. Tam gospodynie domowe dostają marzenia o romantycznej miłości, tutaj wieczni chłopcy mogą pomarzyć o maczo-przygodach. Machanie pistoletami, krew, tajne programy zbrojeniowe i niezniszczalni herosi w...

Przed tą serią znałam Marvela tylko z filmów. Wiedziałam tyle, że Kapitan Ameryka był w MCU, Deadpool miał fajne filmy, a Wolverine śmieszne włosy, pazury i ma powiązania z X-men (których nie znałam).

Historia bardzo fajna. Być może nie powinny mnie tak śmieszyć dwa pierwsze zeszyty, no ale trudno.

Najbardziej podobały mi się zeszyty 15-19. Historia stała się poważniejsza, widać drugą stronę Deadpoola, ale nie tylko o to chodzi. Najlepszym elementem tego tomu są rysunki i kolory. Co jakiś czas biorę go z półki żeby znowu na nie popatrzeć. Są tak piękne, że aż skłoniły mnie do napisania tego (żeby kiedyś sobie o tym przypomnieć).

A, i tutaj odkryłam, że Wolverine jest mały. Potem zdziwiłam się przy oglądaniu filmów.

Przed tą serią znałam Marvela tylko z filmów. Wiedziałam tyle, że Kapitan Ameryka był w MCU, Deadpool miał fajne filmy, a Wolverine śmieszne włosy, pazury i ma powiązania z X-men (których nie znałam).

Historia bardzo fajna. Być może nie powinny mnie tak śmieszyć dwa pierwsze zeszyty, no ale trudno.

Najbardziej podobały mi się zeszyty 15-19. Historia stała się...

smutniej jakoś, wolałam z żartami :/

smutniej jakoś, wolałam z żartami :/

Jestem rozczarowany tym tomem. Kolejny raz eksploatowany wątek genezy Deadpoola, ehh ile można? Rysunki Scotta Koblisha są OK, ale Declan Shalvey w mojej ocenie nie popisał się. Sposób rysowania Kapitana był wręcz odpychający. Ogólnie scenariuszowo i graficznie ten komiks jest średni. Zakup kolejnych tomów staje pod bardzo dużym znakiem zapytania. Pewnie dla fanów Deadpoola to nie ma takiego znaczenia, ale dla przeciętnego czytelnika komiksów to co innego.

Jestem rozczarowany tym tomem. Kolejny raz eksploatowany wątek genezy Deadpoola, ehh ile można? Rysunki Scotta Koblisha są OK, ale Declan Shalvey w mojej ocenie nie popisał się. Sposób rysowania Kapitana był wręcz odpychający. Ogólnie scenariuszowo i graficznie ten komiks jest średni. Zakup kolejnych tomów staje pod bardzo dużym znakiem zapytania. Pewnie dla fanów Deadpoola...

najlepszy komiks z deadpoolem i humor pierwsza klasa <3

najlepszy komiks z deadpoolem i humor pierwsza klasa <3

W trzecim tomie serii poświęconej Deadpoolowi robi się smutniej, groźniej i ilość żartów spada na rzecz poważniejszych tematów.

Nie oznacza to jednak, że nic nas nie rozbawi! Na samym początku dostajemy retrospekcję z lat 70. XX, gdzie Deadpool (tak twierdzi) dołączył i walczył u boku Iron Fista i Luke’a Cage’a z (uwaga) White Man.
W aktualnych dla komiksu czasach Deadpool spotyka się Kapitanem Ameryką i Wolverinem, wierząc, że ktoś się nimi interesuje. Niestety, jak zazwyczaj nie został potraktowany poważnie.
Nasi trzej bohaterowie tak czy inaczej kończą na innym kontynecie, walcząc z konsekwencjami projektu X-Weapon. A sam Deadpool toczy walkę z samym sobą, ze swoimi myślami, ze swoim brakiem wspomnień.

W trzecim tomie serii poświęconej Deadpoolowi robi się smutniej, groźniej i ilość żartów spada na rzecz poważniejszych tematów.

Nie oznacza to jednak, że nic nas nie rozbawi! Na samym początku dostajemy retrospekcję z lat 70. XX, gdzie Deadpool (tak twierdzi) dołączył i walczył u boku Iron Fista i Luke’a Cage’a z (uwaga) White Man.
W aktualnych dla komiksu czasach Deadpool...

Ale kto by pomyślał, że Deadpool to najbardziej tragiczna postać Uniwersum Marvela...

Ale kto by pomyślał, że Deadpool to najbardziej tragiczna postać Uniwersum Marvela...