Trzeci tom mangi znany jako Księga morderczej klątwy ponownie przedstawia nam radosne życie bohatera w wiosce. W tym wariancie głównym wątkiem sielankowych dni jest kulinarna rywalizacja pomiędzy bohatera a młodszą koleżanką. Satoko uwielbia zastawiać pułapki i płatać figusy swojemu nowemu koledze. Jeden z żartów przeobraża się w spór, który ma zostać rozstrzygnięty przez konkurs sprawdzający talent do gotowania.

Później powracają wątki znane z poprzednich tomów i wersji przygody jaka spotyka młodego przybysza. Po pierwsze mamy tajemniczy festiwal, którego historia sięga dawnych czasów i jest powiązana ze składaniem ludzi w ofierze. Jakby tego było mało od kilu lat w trakcie trwania festiwalu dochodzi do morderstw i zaginięć ludzi.

Bardzo ciekawym aspektem Gdy zapłaczą cykady, jest to, jak twórcy prowadzą historię. Styl ten bazuje na różnych ścieżkach z gier visual novel. Mamy więc do czynienia jakby z różnymi rzeczywistościami czy wersjami tych samych wydarzeń. Każdy z tomów poświęcony jest innej z dziewczyn z wioski i ukazuje nam bieg wydarzeń z większym naciskiem na relacje pomiędzy dziewczyną a głównym bohaterem. W ten niezwykle ciekawy sposób obserwujemy wersje tego samego koszmarnego ciągu zdarzeń, ale jednocześnie zyskujemy nowe informacje i kontekst dla straszliwej klątwy, jaka dotknęła Hinamizawę.

Trzeci tom mangi znany jako Księga morderczej klątwy ponownie przedstawia nam radosne życie bohatera w wiosce. W tym wariancie głównym wątkiem sielankowych dni jest kulinarna rywalizacja pomiędzy bohatera a młodszą koleżanką. Satoko uwielbia zastawiać pułapki i płatać figusy swojemu nowemu koledze. Jeden z żartów przeobraża się w spór, który ma zostać rozstrzygnięty przez...

Właściwie niewiele różni się opis fabuły w stosunku do poprzednich tomów: Księdze uprowadzenia przez demony i Księdze dryfującej bawełny. Mamy Keichiiego, który jest nowym uczniem, klub gier, do którego uczęszcza czwórka wesołych dziewcząt, obcego w wiosce czyli fotografa. Wszystko gotowe na Festiwal Dryfującej Bawełny.


Relacja nowego ucznia z Satoko jest inna niż z pozostałymi dziewczynami, z którymi się zaprzyjaźnił. Chłopak zdecydowanie zastępuje jej brata. Jednak okazuje się, że ma to drugie dno: kiedyś brat był tym, przy którym Satoko czuła się bezpieczna. Czy Keichii będzie mógł być dla dziewczyny bezpieczną przystanią? Czy właściwie może cokolwiek zrobić? Okazuje się, że może i to nawet sporo. A najwięcej może siła jego… życzenia.

Ponownie ostrzegam czytelników, że będzie to bardzo trudne do przeczytania w porównaniu z poprzednimi tomami, ponieważ dramat i trauma mają inny ton niż to, co było wcześniej. Powiedziałbym więcej, ale nie chcę tego zepsuć! To przedostatnia część oryginalnych łuków pytań z serii gier, więc mogę zagwarantować każdemu nowicjuszowi w serii, że w końcu wszystko zacznie się wyjaśniać i będziesz bardzo zadowolony z wyniku!
Więcej na: https://www.monime.pl/gdy-zaplacza-cykady-ksiega-morderczej-klatwy-tom-3/

Właściwie niewiele różni się opis fabuły w stosunku do poprzednich tomów: Księdze uprowadzenia przez demony i Księdze dryfującej bawełny. Mamy Keichiiego, który jest nowym uczniem, klub gier, do którego uczęszcza czwórka wesołych dziewcząt, obcego w wiosce czyli fotografa. Wszystko gotowe na Festiwal Dryfującej Bawełny.


Relacja nowego ucznia z Satoko jest inna niż z...

Chyba najładniejszy wizualnie z pierwszych rozdziałów „Higurashi”. Ciężki temat - przemoc w rodzinie (a autor jako były pracownik socjalny z pewnością nieraz się z nią zetknął). Na tym etapie historii - jak nie rozwiązywać tego problemu.

Chyba najładniejszy wizualnie z pierwszych rozdziałów „Higurashi”. Ciężki temat - przemoc w rodzinie (a autor jako były pracownik socjalny z pewnością nieraz się z nią zetknął). Na tym etapie historii - jak nie rozwiązywać tego problemu.

Głównym (lub raczej będzie tutaj pasować określenie jednym z głównych) bohaterów komiksu jest nastolatek Maebara Keiichi, który przeprowadza się z rodzicami z wielkiego miasta do małej górskiej wioski Hinamizawa, gdzie jego ojciec artysta ma znaleźć natchnienie twórcze. Spokojna okolica i przyjaźni mieszkańcy, są na tyle urokliwi, że chłopak szybko przyzwyczaja się do nowego otoczenia. Duża zasługa również w tym szkolnych koleżanek, które swoją żywiołowością i nietuzinkowymi pomysłami, pozwalają mu zapomnieć o wielkomiejskim życiu. Dobra zabawa, dużo śmiechu, radości i beztroski, jednym słowem wiejska sielanka. Wszystko zaczyna jednak się zmieniać w momencie, kiedy dowiaduje się on o przeszłości wioski, zwanej „Otchłań demona”. Odległa mroczna historia to jedno, jednak informacje o stosunkowo niedawnej serii tajemniczych zniknięć i zgonów, rozpala jego wyobraźnię. Im mocniej zagłębia się on w ten temat, tym bardziej staje się przerażony, poznając coraz więcej krwawych szczegółów. Postanawia on za wszelką cenę rozwiązać ową zagadkę, pozostaje jednak otwartym pytanie, czy mu się to uda i czy wystarczająco długo przeżyje?

Powyżej opisany zarys fabularny to tylko główna baza scenariusza, która z każdym recenzowanym tomem wygląda inaczej. Seria zasadniczo podzielona jest na dwie wielotomowe części. Pierwsze cztery tomy, stanowią księgi pytań, które mają za zadanie zaciekawić czytelnika, oferując mu historię pełną zagadek i ukrytych znaczeń, które musi sam odnaleźć, aby zrozumieć w całości opowieść. Jest to oczywiście naleciałość oryginalnego tytułu (gry visual novel). Element ten został jednak odpowiednio dopasowany do mangowych realiów i sprawdza się naprawdę bardzo dobrze.

Pierwsze trzy tomy serii (Księga uprowadzenia przez demony; Księga dryfującej bawełny; Księga morderczej klątwy) są do siebie podobne pod względem formy. Początek tomików to fabuła pełna humoru (często głupkowatego i odrobinę infantylnego, jednak na swój sposób zabawnego),dobrej zabawy i beztroskiego wiejskiego życia. Z każdą kolejną przeczytaną stroną scenariusz staje się jednak coraz bardziej mroczny, tajemniczy, krwawy i mocno zaskakujący. Zaprezentowaną konwencję formy łamie tutaj Księga czwarta (Księga Marnowania Czasu),która zaczyna się w iście hitchcockowskim stylu od krótkiego, ale mocnego akcentu, który wgniata czytelnika w fotel, aby później stosunkowo spokojniej budować całą akcję dążącą do już pokazanego finału.


Tak jak zostało to już wspomniane, poszczególne księgi fabularnie opierają się na pewnej scenariuszowej bazie, która w poszczególnych częściach jest odpowiednio dopasowywana i zmieniana. Każdy tomik to nacisk na inną bohaterkę (szkolą koleżankę Keiichiego),której przeszłość determinuje jej obecne życie i jej działania. Poruszana tutaj tematyka, z pewnością nie należy do łatwych, prostych i przyjemnych, dotykając często poważnych i emocjonalnych problemów (np. przemoc nad dziećmi, samotność, traumy przeszłości). Kolejną częścią wspólną jest wspomniany nietuzinkowy klimat, który z błogiego, szybko potrafi przerodzić się w coś naprawdę ciężkiego, mogącego wywołać u bardziej wrażliwego odbiorcy uczucie lęku (dlatego tez manga zalecana jest czytelnikowi 16+).

Śmiało można napisać, że „Gdy Zapłaczą Cykady”, to tytuł wielowymiarowy, który nie jest łatwy do zaszufladkowania w wielu swoich aspektach. Chodzi tutaj nie tylko zróżnicowane gatunki będące częścią składową scenariusza (horror, thriller, kryminał, sensacja, dramat, komedia, znajdą się nawet pewne elementy romansu),ale również jej nietuzinkową formę, która znacząco odbiega od wszystkich innych standardowych komiksów.

Cała recenzja na:

https://gameplay.pl/news.asp?ID=123221

Głównym (lub raczej będzie tutaj pasować określenie jednym z głównych) bohaterów komiksu jest nastolatek Maebara Keiichi, który przeprowadza się z rodzicami z wielkiego miasta do małej górskiej wioski Hinamizawa, gdzie jego ojciec artysta ma znaleźć natchnienie twórcze. Spokojna okolica i przyjaźni mieszkańcy, są na tyle urokliwi, że chłopak szybko przyzwyczaja się do...

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/11/manga-tez-ksiazka-gdy-zapacza-cykady.html

"Gdy zapłaczą cykady" ciekawiło mnie głównie swoją objętością. Dopiero później doczytałam, że to dwa tomy w jednym, ale to tylko podniosło moje oczekiwanie na lekturę tej mangi. Nie wiedziałam, czego mam się spodziewać po tej historii, a to co otrzymałam zaskoczyło mnie, a momentami nawet zdziwiło.


FABUŁA
Keiichi przeprowadza się razem z rodzicami do małej wioski. Jego ojciec, artysta twierdzi, że tutaj będzie miał wenę i będzie mógł tworzyć swoje dzieła. Chłopak, zamiast być zmartwiony przeprowadzką i nowym otoczeniem cieszy się, na nowe przygody. A na te nie trzeba długo czekać, bowiem już pierwszego dnia w szkole wpada w oko czterem uroczym dziewczynom, które zapraszają go do swojego klubu, w którym grają w różne gry. Keiichi chętny na kobiece uwielbienie (ach hormony buzują) z chęcią przystępuje do ich ekipy, szczególnie, że jedna z dziewczyn wyjątkowo mu się podoba. Rena, bo tak na imię ma wybranka Keiichiego, ma obsesję na punkcie słodkości i jest w stanie zrobić dla nich dosłownie wszystko. Chłopak razem z Reną chodzi do szkoły, ponieważ mają po drodze. Pewnego dnia Keiichi odkrywa, że w wiosce dawno temu doszło do buntu. Rada chciała zatopić wioskę, ale ludzie się zbuntowali, a po tym buncie, co roku w święto dryfującej bawełny ktoś umiera i ktoś ginie. Przy okazji Keiichi dowiaduje się też, że przez bunt o zalanie wioski Hinamizawy wiele ludzi zginęło w tajemniczych okolicznościach, a części ciał do dzisiaj nie odnaleziono. Chłopiec zaczyna dociekać, o co tak naprawdę chodzi w tej historii, a kiedy sytuacja zaczyna robić się zbyt niewygodna Keiichi doznaje szoku widząc... oczy.
Cóż, nikt nie powiedział, że grzebanie w starych sprawach nie ukręci bicza nad ciekawskim kilka lat później.

OPRAWA GRAFICZNA
Wydawnictwo Waneko sprytnie rozwiązało sprawę połączenia dwóch tomów w jeden w każdej księdze, jaka należy do serii „Gdy zapłaczą cykady”. Muszę przyznać, że wydać 27 zł za dużą, świetnie prezentującą się na półce mangę, a wydać 25 zł za cienką książeczkę to coś, co kusi chyba najbardziej. Wszystkie pierwsze cztery księgi są utrzymane na tym samym poziomie, co cieszy oko, kiedy się na nie patrzy. Wiem, że niektóre osoby są uczulone na łączenie słodkich, małych dziewczynek z brutalnością i krwią lejącą się na wszystkie możliwe strony, ale w tych czterech księgach mi osobiście to nie przeszkadzało.
No, ale to jestem ja. Mi mało co przeszkadza, jak mam być szczera. Szczególnie kiedy historia broni się sama.

BOHATEROWIE
Każda z ksiąg skupia się na Keiichim i innej bohaterce. Tak poznajemy Mion, Rikę, Satoko i Renę. Z każdą z nich chłopak ma do czynienia osobiście i w grupie, z przyjaciółmi. Każda z dziewczyn jest też unikatowa i każda ma oryginalną historię swojego życia. Keiichi poznaje wszystkie cztery, aczkolwiek najbardziej interesuje go sprawa tamy, do której jak doskonale wiemy sięgać nie powinien.
O dziwo nie polubiłam żadnej bohaterki. Wszystkie te dziewczyny mają coś, co sprawia, że nie jestem ich fanką. Chociaż, jak zapytacie mnie co to takiego, to nie będę w stanie odpowiedzieć. Czasami... miałam ciarki na plecach patrząc na nie. Myślę, że Wy też będziecie mieli, kiedy zdecydujecie się sięgnąć po „Gdy zapłaczą cykady”.

OPINIA OGÓLNA
„Gdy zapłaczą cykady” to mangowy thriller. Chociaż historia może wydawać się nieco infantylna i słodka (fragmenty rzeczywiście takie są),to w ogólnym rozrachunku chodzi o to, aby lekko się bać. Autorzy podsuwają nam zarówno prawdziwe, jak i fałszywe informacje, a my zaczynamy główkować, jak potoczy się fabuła, co było prawdą i kto jest winny wszystkim zabójstwom. Nie da się ukryć, że i tak nie będziemy w stanie dowiedzieć się prawy sami, kończąc te cztery tomy, bowiem to jest dopiero początek całej historii. Dopiero następne tomiki zaczną nam klarować całą sytuację przedstawioną w tej mandze.
Muszę przyznać, że jest to dobry thriller, aczkolwiek powtarzające się motywy na początku każdej mangi i czasami w jej środku skutecznie mnie męczyły. Przy trzecim tomie musiałam odpocząć, bo miałam wrażenie, że znowu czytam to samo i przestałam dostrzegać niuanse, które zostały przygotowane przez autorów. Ci zaś, bawią się z Czytelnikami w „kotka i myszkę”, a czasami w „znajdź różnice”. Zaiste ciekawa to rozgrywka, bo to my jesteśmy na przegranej linii, a nie oni.
„Gdy zapłaczą cykady” zainteresowało mnie, jednak zanim sięgnę po następne tomy, będę musiała się trochę zresetować i odpocząć od tych bohaterów. Planuję sięgnąć po kolejne, ale dopiero za jakiś czas. Za to, jeżeli szukacie thrillera, który czasami wzbudzi w Was niepokój, to ta seria jest naprawdę dobrym kandydatem do przeczytania.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/11/manga-tez-ksiazka-gdy-zapacza-cykady.html

"Gdy zapłaczą cykady" ciekawiło mnie głównie swoją objętością. Dopiero później doczytałam, że to dwa tomy w jednym, ale to tylko podniosło moje oczekiwanie na lekturę tej mangi. Nie wiedziałam, czego mam się spodziewać po tej historii, a to co otrzymałam zaskoczyło mnie, a...

RÓŻNE WARIACJE CYKAD

Ileż razy można wejść do tej samej rzeki? Jak udowadniają twórcy niezliczonych sequeli popularnych filmów, co najmniej kilka razy. I to samo zaserwowali nam autorzy serii „Gdy zapłaczą cykady” tylko na całkiem innym poziomie. Drugi tom opowiadał nam bowiem tę samą historię, co pierwszy, ale poprowadzoną zupełnie inaczej. Tak samo jest z trzecią częścią, która znów zabiera nas do początków pobytu Keiichiego w Hinamizawie. I znów krok po kroku odkrywamy tajemnice tego miejsca i wydarzeń, które wstrząsają nim od czterech lat. Jak to jednak było w poprzedniej części, tak i teraz, akcja ma zupełnie inny przebieg, akcenty rozłożone zostały w odmienny sposób, a całość uzupełniona została o sceny, informacje i postacie, których wcześniej nie mieliśmy okazji poznać. I chociaż „Księga morderczej klątwy” nie powala tak bardzo, jak „Księga dryfującej bawełny”, to miłośnicy serii, a także fani thrillerów i horrorów będą z całości bardzo zadowoleni.

Nastoletni Keiichi wraz z rodzicami przeprowadza się do górskiej wioski Hinamizawy, gdzie zaprzyjaźnia się z kilkoma dziewczynami. Miło spędza czas, wszyscy razem bawią się, żartują, ale ich sielankę powoli przerywa odkrycie informacji o morderstwie, które miało miejsce w tej okolicy – morderstwie wciąż jakże zagadkowym. Keiichi postanawia przyjrzeć się sprawie z bliska i odkryć co właściwie dzieje się w tym niemalże odciętym od świata miejscu. Czyżby nad tym miejscem ciążyła klątwa? Czy opowieści o demonach są prawdziwe? Im dalej wnika w ten świat, tym bardziej niepokojących rzeczy dowiaduje się nie tylko na temat wioski, ale też i odkrywa, że jego znajome mogą mieć z tym wszystkim o wiele więcej wspólnego, niż byłyby gotowe przyznać. A na tym nie koniec, bo ważniejsze od odkrycia tajemnic Hinamizawy staje się odpowiedź na pytanie: jakie są jego miejsce i rola w tym, co się tu dzieje…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/03/gdy-zapacza-cykady-3-ksiega-morderczej.html

RÓŻNE WARIACJE CYKAD

Ileż razy można wejść do tej samej rzeki? Jak udowadniają twórcy niezliczonych sequeli popularnych filmów, co najmniej kilka razy. I to samo zaserwowali nam autorzy serii „Gdy zapłaczą cykady” tylko na całkiem innym poziomie. Drugi tom opowiadał nam bowiem tę samą historię, co pierwszy, ale poprowadzoną zupełnie inaczej. Tak samo jest z trzecią...

Tym razem historia skupia się na Satoko i jest według mnie najcięższą w odbiorze częścią przez swoją tematykę. Znęcanie się nad dzieckiem i ukazana bezsilność bohaterów jest bardzo wykańczająca psychicznie. Tak samo jak czytelnik przyjaciele dziewczynki mogą tylko obserwować pogarszającą się sytuacje. Każde działanie obraca się przeciw nim, a do tego odbija na koleżance.
Było by to jednak za proste na Cykady gdyby historia stanęła tylko na tym. Szaleństwo i tajemnice stopniowo się zagęszczają by zakończyć się niewyjaśniającym nic spektakularnym finałem. Jestem bardzo ciekawa księgi odpowiedzi.
Kreska nie wpasowała się w moje gusta. Była momentami za słodka (choć i tak nie było tak źle jak w tomie czwartym)

https://bazgrolyokulturze.blogspot.com/2019/01/stosik-grudniowy.html

Tym razem historia skupia się na Satoko i jest według mnie najcięższą w odbiorze częścią przez swoją tematykę. Znęcanie się nad dzieckiem i ukazana bezsilność bohaterów jest bardzo wykańczająca psychicznie. Tak samo jak czytelnik przyjaciele dziewczynki mogą tylko obserwować pogarszającą się sytuacje. Każde działanie obraca się przeciw nim, a do tego odbija na...

Po przeczytaniu książki przyszło mi do głowy jedno słowo: jeszcze! Niesamowita część, znów opowiedziana w inny sposób - bardziej psychodeliczny ze strony Keiichiego i ze strony czytelnika. Mam nadzieję, że Księga Marnowania Czasu będzie równie dobra jak ta, a może nawet lepsza?

Po przeczytaniu książki przyszło mi do głowy jedno słowo: jeszcze! Niesamowita część, znów opowiedziana w inny sposób - bardziej psychodeliczny ze strony Keiichiego i ze strony czytelnika. Mam nadzieję, że Księga Marnowania Czasu będzie równie dobra jak ta, a może nawet lepsza?

Naprawdę zagadkowy tom, chyba najbardziej z wszystkich ze serii pytań. Całkiem nowe fakty, które sprawiają iż człowiek gubi się.
Po przeczytaniu siedziałam pół godziny patrząc na okładki każdego z tomów, starając się zrozumieć to, czego właśnie się dowiedziałam. Muszę to przeczytać jeszcze raz i jeszcze raz, każdy z tomów bardziej szczegółowo. Naprawdę świetna manga skłaniająca do myślenia, polecam każdemu. Grafika na wysokim poziomie, chociaż w tym tomie rysunki podobały mi się chyba najmniej. Mimo wszystko nic z klimatu nie umknęło, każdy szczegół jest ważny. Naprawdę. Moim zdaniem to majstersztyk, najlepszy w swoim gatunku. Po prostu...
Cudowne.

Naprawdę zagadkowy tom, chyba najbardziej z wszystkich ze serii pytań. Całkiem nowe fakty, które sprawiają iż człowiek gubi się.
Po przeczytaniu siedziałam pół godziny patrząc na okładki każdego z tomów, starając się zrozumieć to, czego właśnie się dowiedziałam. Muszę to przeczytać jeszcze raz i jeszcze raz, każdy z tomów bardziej szczegółowo. Naprawdę świetna manga...

Ta część jest bardziej skomplikowana niż poprzednie, akcja rozwija się wolniej i prowadzi nas prosto w szaleństwo z którego nie ma już wyjścia....

Ta część jest bardziej skomplikowana niż poprzednie, akcja rozwija się wolniej i prowadzi nas prosto w szaleństwo z którego nie ma już wyjścia....