W swojej biblioteczce mam wiele książek Katarzyny Grocholi od „Osobowości ćmy” przez „Nigdy w życiu!” po „Kryształowego Anioła” ale niestety znalazła się też taka, która bardzo długo czekała na przeczytanie.

Książka „Przeznaczeni” już na wstępnie mnie zaskoczyła, ilość głównych bohaterów oraz wątków doprowadzała do zawrotu głowy ale tylko na początku. Dzięki lekkości, z jaką pisze Pani Katarzyna, bardzo wciągnęłam się w losy bohaterów, które w kolejnych rozdziałach zaczynają się przeplatać. Kolejnym zaskoczeniem była dla mnie historia Olin. Nie wiem, czy coś mi umknęło czy to talent autorki do namieszania w fabule ale przeogromnie zaskoczyło mnie odkrycie prawdziwej historii tej bohaterki.

Powieść została wydana w 2016 roku. Autorka już w tamtych latach dostrzegała problemy natury psychicznej wśród społeczeństwa. Różnego rodzaju uzależnienia, niska samoocena, egoizm, współuzależnienie… Od daty wydania tej książki minęło już 8 lat i jest mi bardzo przykro, że wyżej wymienione problemy tylko potęgują się i dotykają coraz to większej liczy osób, w tym niestety również dzieci.

KRUCHOŚĆ LUDZKIEJ PSYCHIKI jest niesamowita. Walczmy z hejtem, nie bójmy się pójść do psychologa lub porozmawiać z kimś bliskim!

W swojej biblioteczce mam wiele książek Katarzyny Grocholi od „Osobowości ćmy” przez „Nigdy w życiu!” po „Kryształowego Anioła” ale niestety znalazła się też taka, która bardzo długo czekała na przeczytanie.

Książka „Przeznaczeni” już na wstępnie mnie zaskoczyła, ilość głównych bohaterów oraz wątków doprowadzała do zawrotu głowy ale tylko na początku. Dzięki lekkości, z...

Czyta się dobrze. Aczkolwiek to kolejna powieść Katarzyny Grocholi, po którą sięgnęłam z nastawieniem, że ubawię się po pachy, jak przy "Nigdy w życiu", a tu wcale do śmiechu nie było. Z pewnością książka skłania do refleksji nad sobą i nad życiem.

Czyta się dobrze. Aczkolwiek to kolejna powieść Katarzyny Grocholi, po którą sięgnęłam z nastawieniem, że ubawię się po pachy, jak przy "Nigdy w życiu", a tu wcale do śmiechu nie było. Z pewnością książka skłania do refleksji nad sobą i nad życiem.

Wkręciłam się w nią bez opamiętania. Bohaterowie ciekawi, wątki różne i bardzo można się do nich przyzwyczaić. Nie miałam żadnego problemu z rozpoznaniem postaci pomimo tak wielu wątków.
Niestety zakończenie zupełnie nie odzwierciedlalo całej książki. Wyglada to tak jakby na końcu brak było sił autorce bądź pomysłu.
Mimo wszystko książka bardzo dobra, pisana lekkim piórem :)

Wkręciłam się w nią bez opamiętania. Bohaterowie ciekawi, wątki różne i bardzo można się do nich przyzwyczaić. Nie miałam żadnego problemu z rozpoznaniem postaci pomimo tak wielu wątków.
Niestety zakończenie zupełnie nie odzwierciedlalo całej książki. Wyglada to tak jakby na końcu brak było sił autorce bądź pomysłu.
Mimo wszystko książka bardzo dobra, pisana lekkim piórem :)

Zakończenie mnie mocno zawiodło. Cała książka ciekawa, zwłaszcza wątek o hazardzistach i oszustach.

Zakończenie mnie mocno zawiodło. Cała książka ciekawa, zwłaszcza wątek o hazardzistach i oszustach.

Trudna książka, trudne zakończenie. Poplątane losy bohaterów, chwilami można się pogubić. Na pewno dająca do myślenia.

Trudna książka, trudne zakończenie. Poplątane losy bohaterów, chwilami można się pogubić. Na pewno dająca do myślenia.

Czułam emocje bohaterów, nic nie wydawało mi się oderwane od rzeczywistości. Pani Katarzyna jest mistrzynią właśnie tej "sielskości", w której zaprzyjaźniamy się z bohaterami i czujemy się z nimi swobodnie. Nie jest to literatura zaskakującą bądź trzymająca w napięciu. To "aż i po prostu" przyjemna powieść obyczajowa.

Czułam emocje bohaterów, nic nie wydawało mi się oderwane od rzeczywistości. Pani Katarzyna jest mistrzynią właśnie tej "sielskości", w której zaprzyjaźniamy się z bohaterami i czujemy się z nimi swobodnie. Nie jest to literatura zaskakującą bądź trzymająca w napięciu. To "aż i po prostu" przyjemna powieść obyczajowa.

Dobrze się czytało, zżyłam się z bohaterami - to typ książki o której się myśli po przeczytaniu, a bardziej o postaciach które się spotkało :)

Dobrze się czytało, zżyłam się z bohaterami - to typ książki o której się myśli po przeczytaniu, a bardziej o postaciach które się spotkało :)

Dawno temu czytałam "Nigdy w życiu" Grocholi wraz z kontynuacją - była to lekka literatura "plażowa", nawet miła i przyjemna, ale i niewymagająca. Jakoś tak zakodowałam sobie, że Grochola pisze takie właśnie rzeczy i nie czułam później potrzeby sięgania po inne jej tytuły. Aż tu któregoś dnia dostałam w prezencie książkę "Przeznaczeni". Spodziewałam się podobnego, lekkiego klimatu - jakie było moje zdziwienie, kiedy zamiast tego dostałam o wiele poważniejszą, dojrzałą powieść obyczajową, poruszającą różne problemy społeczne. Ta książka pozytywnie mnie zaskoczyła i dosłownie wbiła w fotel, to jest naprawdę świetna powieść, o zdecydowanie wyższym poziomie, niż lekkie czytadła, z którymi wcześniej kojarzyłam Grocholę. Pani Grochola udowodniła, że naprawdę umie wspaniale pisać!

Dawno temu czytałam "Nigdy w życiu" Grocholi wraz z kontynuacją - była to lekka literatura "plażowa", nawet miła i przyjemna, ale i niewymagająca. Jakoś tak zakodowałam sobie, że Grochola pisze takie właśnie rzeczy i nie czułam później potrzeby sięgania po inne jej tytuły. Aż tu któregoś dnia dostałam w prezencie książkę "Przeznaczeni". Spodziewałam się podobnego, lekkiego...

O odpowiedzialności za siebie i innych, i konsekwencje swoich decyzji. Wątki różnych bohaterów ładnie się splatają, czasem niespodziewanie.

O odpowiedzialności za siebie i innych, i konsekwencje swoich decyzji. Wątki różnych bohaterów ładnie się splatają, czasem niespodziewanie.

Dla mnie całkiem inna Grochola, ale spodobała mi się taka. Dość misternie skonstruowana fabuła. Niby każdy wątek inny a okazuje się, że wszystko się ze sobą łączy. Całkiem jak w życiu. Myślałam, że to będzie kolejna lekka "lekturka" a tu się okazało, że momentami poruszyła mną dość głęboko.

Dla mnie całkiem inna Grochola, ale spodobała mi się taka. Dość misternie skonstruowana fabuła. Niby każdy wątek inny a okazuje się, że wszystko się ze sobą łączy. Całkiem jak w życiu. Myślałam, że to będzie kolejna lekka "lekturka" a tu się okazało, że momentami poruszyła mną dość głęboko.