„Powrót do Sowirogu” jest książką o formie eseju, skromną objętościowo, ale treściowo bogatą. Autor rozwiesza przed czytelnikami panoramiczny gobelin utkany z nitek różnych epok, epizodów i miejsc, czyniąc to z budzącą respekt, a nawet zazdrość erudycją i doświadczeniem świadomego, myślącego obserwatora świata. Zawartość nie jest jednak całkiem sylwiczna, dowolna, tekst posiada swój przewodni temat, który przenosi nasze spojrzenie z regionu na region, z narodu na naród, a nawet z kontynentu na kontynent, nie dając przy tym odczuć gwałtowności skoku. Zostajemy mianowicie uczestnikami pasjonującego poszukiwania śladów różnorodności człowieka i jego kulturowego środowiska, owych małych światów wewnątrz wielkiego świata, które już straciliśmy lub tracimy w ciągu dziejów zmierzających do uczynienia każdego kąta Ziemi odkrytym, poznanym, aż wreszcie – podobnym do wszystkich innych. W podróży poprzez niesłychaną wielość języków, obyczajów i ludów, o których wykształcony człowiek może nawet nie mieć pojęcia - myśl autora i uwaga czytelnika jak fale odpływu z brzegów dalekich plaż co rusz wracają jednak na najbliższe sobie miejsce, do serca Europy i w czasy wcale nie tak znowu najdawniejsze, do I Rzeczypospolitej, wspólnej ojczyzny narodów i plemion mówiących przynajmniej dwudziestoma paroma językami. Przypomnienie przeszłości nie jest tu jedynie nostalgicznym obejrzeniem się do tyłu na uciekające w drodze widoki, ale także budzi namysł nad teraźniejszością i przyszłością.
Zgrabnie spina to wszystko klamra tytułu, który Sowiróg - nieistniejącą już wioskę zagubioną gdzieś w mazurskim w lesie, gdzie pisarz Ernst Wiechert rozegrał swoją piękną powieść "Dzieci Jerominów" - czyni zbiorczym symbolem dla rzeczywistości utraconych, które, choć ich materialne trwanie dawno już pochłonął czas, wciąż mogą być miejscem podróży i powrotu jako szlaki wewnątrz pamięci.

„Powrót do Sowirogu” jest książką o formie eseju, skromną objętościowo, ale treściowo bogatą. Autor rozwiesza przed czytelnikami panoramiczny gobelin utkany z nitek różnych epok, epizodów i miejsc, czyniąc to z budzącą respekt, a nawet zazdrość erudycją i doświadczeniem świadomego, myślącego obserwatora świata. Zawartość nie jest jednak całkiem sylwiczna, dowolna, tekst...