I co teraz?

Pewnie większość z nas doświadczyła takiej sytuacji w dzieciństwie, kiedy coś zrobiliśmy niekoniecznie dobrego, zastanawialiśmy się co się teraz stanie i zadawaliśmy sobie pytanie “i co teraz?”. To poczucie niepewności, lęku przed reakcją rodzica, koleżanki czy nauczycielki powodowało, że próbowaliśmy jakoś zatuszować czy ukryć efekt naszych działań. Bardzo podobną sytuację spotykamy w książce “I co teraz?” wydawnictwa Adamada, która wykorzystuje powyższy mechanizm i odnosi go do sytuacji odmienności.

W książce ludzka odmienność zostaje metaforycznie przedstawiona w postaci rogów na głowie z którymi budzi się chłopiec. Czytając książkę widzimy jak chłopiec próbuje sobie poradzić ze swoją innością – rogi próbuje ukryć, spiłować albo wyleczyć się z nich. Jednakże w pewnym momencie zauważa, że ta jego inność, którą traktował jako wadę, stała się zaletą. Chłopiec zaczyna traktować swoją inność, jako coś co go wyróżnia bo zauważa, że każdy z nas ma swoje osobiste “rogi”. Kiedy dochodzi do momentu zaakceptowania swojej odmienności i czerpania z niej radości, zauważa że wokół niego są tacy jak on.

Książka w metaforyczny sposób obrazuje i przedstawiana tematy tolerancji, odmienności i samoakceptacji. W symboliczny sposób przedstawiona odmienność, jak i droga zaakceptowania jej dają możliwość zrozumienia młodszym dzieciom tych tematów, które są trudne ze względu na swój abstrakcyjny charakter. Dobrze obrazuje to analiza stadiów rozwoju Piageta w rozwoju poznawczym dziecka – gdzie takie rozumienie abstrakcyjnych treści, jak i wydarzeń hipotetycznych przypisywane jest dzieciom od około 12 roku życia. Dzięki tej książce mamy możliwość przybliżenia tych tematów dzieciom młodszym.

Warto również wspomnieć o charakterystycznym zakończeniu książki – gdzie każdy z nas może postawić się w sytuacji bohatera. Każdy z nas jest inny, każdy z nas posiada coś co go odróżnia od reszty i nie jest to niczym złym. Bo przecież każdy z nas ma swoje “rogi” i najważniejsze pytanie, które powinniśmy my i czytelnicy tej książki sobie zadać – “ i co teraz?”.

Pewnie większość z nas doświadczyła takiej sytuacji w dzieciństwie, kiedy coś zrobiliśmy niekoniecznie dobrego, zastanawialiśmy się co się teraz stanie i zadawaliśmy sobie pytanie “i co teraz?”. To poczucie niepewności, lęku przed reakcją rodzica, koleżanki czy nauczycielki powodowało, że próbowaliśmy jakoś zatuszować czy ukryć efekt naszych działań. Bardzo podobną sytuację...

piękne ilustracje, krótka rozprawa o tolerancji

piękne ilustracje, krótka rozprawa o tolerancji

Pewien mały chłopiec obudził się z rogami na głowie. I co teraz? Ukryć? Opiłować? Wykorzystać w jakiś inny sposób? Jak dalej z nimi żyć?! Po przeczytaniu tej książki sama nie wiem co bym zrobiła?! Bardzo trudny temat do dyskusji. Niezwykła książka. Jak zaakceptować swoją odmienność.

Pewien mały chłopiec obudził się z rogami na głowie. I co teraz? Ukryć? Opiłować? Wykorzystać w jakiś inny sposób? Jak dalej z nimi żyć?! Po przeczytaniu tej książki sama nie wiem co bym zrobiła?! Bardzo trudny temat do dyskusji. Niezwykła książka. Jak zaakceptować swoją odmienność.

https://www.instagram.com/p/BoMnsd0nyAO/?hl=pl&taken-by=zaczytana.mama_books
Książka I co teraz?
Autor Guido van Genechten
Wydawnictwo @wydawnictwoadamada
"Co byś zrobił, gdybyś obudził się w nocy z jelenimi rogami na głowie?"
Piękne ilustracje przyciągają do tej pozycji🦌książka wydana jest w dużym formacie to z pewnością jej duży plus! ❤️ autor opowiada piękną historię poprzez zadawanie pytań? Forma ta zmusza czytelnika do refleksji. Książka opowiada o odmienności i akceptacji siebie. Rogi są symbolem przemiany😉 zmieniajmy swoje wady w zalety!
https://www.instagram.com/zaczytana.mama_books/?hl=pl ig

https://www.instagram.com/p/BoMnsd0nyAO/?hl=pl&taken-by=zaczytana.mama_books
Książka I co teraz?
Autor Guido van Genechten
Wydawnictwo @wydawnictwoadamada
"Co byś zrobił, gdybyś obudził się w nocy z jelenimi rogami na głowie?"
Piękne ilustracje przyciągają do tej pozycji🦌książka wydana jest w dużym formacie to z pewnością jej duży plus! ❤️ autor opowiada piękną historię...

Do sięgnięcia po książkę „I co teraz?” Guido van Genechten skusiła mnie jej tematyka. Samoakceptacja i tolerancja to dwie niezwykle ważne rzeczy, które od maleńkości powinny być wpajane dzieciom. Ta pozycja w prosty i zabawny sposób tłumaczy je obie dzieciom zaczynającym swoją przygodę z literaturą.

Bohaterem opowieści jest mały chłopiec, który obudziwszy się pewnego ranka odkrył na swojej głowie parę dorodnych, pięknie ukształtowanych jelenich rogów. No i co teraz? Przecież nikt kogo zna, nie ma czegoś takiego na głowie. Ukryć je ciężko, usunąć się nie dadzą, jedynym wyjściem jest je zaakceptować, a wtedy można pomyśleć o tym, by znaleźć dla nich jakieś zastosowanie. Wszak z rogami może być całkiem zabawnie, a to że nikt inny nie ma takich sprawia, że jest się wyjątkowym. Bycie wyjątkowym jest fajne, a może gdzieś kiedyś uda się spotkać kogoś, kto też tak ma.

Dzieci bardzo często by czuć się spełnione społecznie dążą do tego, by mieć wszystko identyczne jak ich rówieśnicy, to daje im poczucie wspólnoty i pomaga kształtować własną tożsamość. W tym wieku niezmiernie ważne jest, by mimo wszystko nauczyły się akceptować same siebie, nawet jeśli czymś się różnią. Ta książka w bardzo przystępny sposób pokazuje, że nawet najdziwniejsze odchylenia od normy nie są niczym złym, i że nawet pomimo nich można być pełni szczęśliwym.

„I co teraz?” mimo niewielkiej objętości jest dość sporą książką. Duży (większy od A4) format i sztywne oprawy sprawiają, że jest nieco nieporęczna dla rąk małego czytelnika. Duże, utrzymane w pastelowej brązowo niebieskiej tonacji ilustracje są przyjemne dla oka. Niestety pojedyncze wersy, czasem zdania porozrzucane po całej powierzchni stron giną wśród ilustracji i łatwo można je przeoczyć. Tym bardziej, że nie ma żadnego schematu według, którego ułożone by były pola tekstu. Czasem pojawiają się w górnej, czasem w dolnej części strony. Użyta czcionka jest duża i czytelna, tak że nawet fragmenty tekstu umieszczone na barwnym tle bez problemu można odczytać.

Pod względem językowym nie jest to wymagająca pozycja i idealnie się nadaje dla młodych czytelników. Narracja w drugiej osobie liczby pojedynczej i bezpośrednie zwroty do czytelnika sprawiają, że dziecko nie tylko poznaje perypetie małego rogatego chłopca, ale i automatycznie stawia się na jego miejscu, tak że sam zaczyna poszukiwać odpowiedzi na podane pytania.

Książka nie tylko zmusza do refleksji ale i bawi. Kolejne przykłady w jaki sposób chłopiec próbuje sobie poradzić z problemem, by w końcu go zaakceptować budzą uśmiech. Ukrywanie rogów, a następnie ich wykorzystanie na przeróżne sposoby (jako wieszak, bożonarodzeniowa choinka, czy ptasie lądowisko) zostało zobrazowane na ilustracjach, które prowokują salwy śmiechu u małego czytelnika.

„I co teraz?” to zabawna książka, poruszająca bardzo ważne tematy. Z jednej strony niesie czytelnikowi sporą dawkę humoru, z drugiej zaś zmusza go do przemyśleń i pomaga budować pewność siebie. Jej jedyną, ale dość uciążliwą wadą jest bardzo nieporęczny format, który nie tylko utrudnia lekturę, zmuszając do szukania słów na wielkiej przestrzeni papieru, ale i sprawia, że dziecku trudno utrzymać ją w rękach. Jest to jednak mankament, który blednie przy wyraźnej wartości tej pozycji jako książki, kształtującej młodego odbiorcę.

Do sięgnięcia po książkę „I co teraz?” Guido van Genechten skusiła mnie jej tematyka. Samoakceptacja i tolerancja to dwie niezwykle ważne rzeczy, które od maleńkości powinny być wpajane dzieciom. Ta pozycja w prosty i zabawny sposób tłumaczy je obie dzieciom zaczynającym swoją przygodę z literaturą.

Bohaterem opowieści jest mały chłopiec, który obudziwszy się pewnego...

Nasz główny bohater nie jest przedstawiony z imienia. Niewiele przeczytamy o nim samym czy o jego życiu. Tematem przewodnim jest jego odmienność, w tym przypadku ukazana jako jelenie rogi. Coś na co nie ma zupełnie wpływu, coś z czym nie może mu pomóc ani tata, ani lekarz, ani nikt inny. Coś z czym musi żyć pomimo tego, że jest to tematem rozmów, śmiechów, wytykania palcami.

Chłopczyk na początku próbuje ukryć te "głupie rogi". Jest smutny i zły. Jednak z czasem przychodzi akceptacja. Bo jeśli nic nie można z nimi zrobić to może najlepiej byłoby je po prostu wykorzystać? Do zabawy, do ozdoby, do pomocy? "No bo przecież w końcu każdy coś ma..." Własnie tak, w końcu każdy człowiek jest inny i u każdego z pewnością znalazłoby się cś co można by mu wytknąć palcem, prawda?

"Co byś zrobił, gdybyś obudził się w nocy z jelenimi rogami na głowie?" - takim zdaniem rozpoczyna się ta książka. Stworzona po to, aby dać młodemu czytelnikowi do myślenia, aby skłonić go do zastanowienia się co on sam w danym przypadku by począł. Temat skomplikowany, dosyć ciężki jak na dziecko. W końcu może ono wcale nie zrozumieć głównego przesłania, że rogi mogą symbolizować tutaj jakąś inną wadę, chorobę. Dziecko z pewnością będzie rozbawione widząc chłopca z rogami na głowie, nie da się ukryć, że to jednak śmieszny obrazek. I myślę, że o to właśnie tutaj chodzi. Trudny temat przedstawiony w prosty i zabawny sposób...

Mój Nikodem to już duży chłopak, ma ponad 8 lat i rozumie takie rzeczy jak choroby, wady... Od malutkiego, odkąd tylko zaczął rozumieć nieco poważniejsze tematy opowiadałam mu o różnych ludziach, o różnych przypadkach, o tym, że każdy człowiek jest inny. Uświadamiałam, że nie wolno się śmiać, wytykać palcami czy w jakikolwiek obrażać innych tylko dlatego, że wyglądają inaczej niż on. Bez różnicy czy chodzi o jakąś chorobę, o inny kolor skóry, ubiór, kolor włosów, to że się ktoś jąka, wolniej biega czy cokolwiek innego. Nie wolno się śmiać i koniec.

I wiecie co? Chyba mi się to udało, chyba zrozumiał to już dawno temu. Nigdy nie zdarzyło mu się wyśmiewać kogoś, przynajmniej nie przy mnie. Niestety przykre jest to, że nie mogę tego samego powiedzieć o wielu innych dzieciach. Mój Nikodem mając długie włosy ciągle jest wyśmiewany przez inne dzieciaki co sprawia mu ogromną przykrość i przez to chce ściąć włosy... To, że nie wygląda jak większość chłopców jest przez wielu nieakceptowalne więc chcąc nie chcąc musi się przypasować do tłumu. Wstrętne, ale prawdziwe...

Ale wracając do książki powiem Wam, że ja jestem bardzo zadowolona z jej lektury. Nikodem przeczytał ją, przetrawił i zapomniał, a mi jakoś szczególnie utkwiła w pamięci. Tekstu jest w niej naprawdę bardzo, ale to bardzo niewiele, a mimo tego ma ona w sobie to coś. Może chodzi tu o ważny przekaz? Może o jej wygląd? Może o jedno i drugie? Mi ogromnie się spodobała i jestem pewna, że Wam także przypadnie ona do gustu.

Tak jak wspominałam tekstu w niej jest bardzo niewiele. Dosłownie po jednym lub dwóch zdaniach na stronie. Czyta się ją ekspresowo jednak jest ona idealnym wstępem do rozmowy na poważny i ważny temat. Kochani uświadamiajcie swoje dzieci ile przykrości może sprawić takie wyśmiewanie. Nie jestem psychologiem, ale myślę, że takie coś odbija się na człowieku, szczególnie jeśli obiektem kpin jest dziecko...

Treść tej książki jest zatem bardzo krótka, ale i bardzo mądra. Przekaz dla młodszych dzieci może i nie jest zbyt jasny, ale sądzę, że wystarczy rozmowa, aby młody czytelnik zrozumiał, że nie jest to tylko śmieszna książka o rogatym chłopcu. Jej wygląd także zasługuje na kilka słów z mojej strony ponieważ format jest naprawdę spory, trochę większy niż zwykłe A4. Okładka jest sztywna, nie da się ukryć, że pomimo swojej prostoty przyciąga wzrok, prawda?

Wewnątrz znajdziemy śliskie strony, czytelny, krótki teks i bardzo duże ilustracje. W tym przypadku nie mogę powiedzieć Wam, że są bardzo barwne ponieważ nie są. Utrzymane są w dosyć stonowanych kolorach, w większości niebieskim i brązowym, ale to wcale nie ujmuje im uroku. Mnie ogromnie się podobają. Całość jest ładna, mądra i zdecydowanie warta polecenia! Koniecznie przekonajcie się sami.

Nasz główny bohater nie jest przedstawiony z imienia. Niewiele przeczytamy o nim samym czy o jego życiu. Tematem przewodnim jest jego odmienność, w tym przypadku ukazana jako jelenie rogi. Coś na co nie ma zupełnie wpływu, coś z czym nie może mu pomóc ani tata, ani lekarz, ani nikt inny. Coś z czym musi żyć pomimo tego, że jest to tematem rozmów, śmiechów, wytykania...

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2016/05/czy-bycie-innym-to-bycie-gorszym.html

Drogi czytelniku, jak zareagowałbyś, gdybyś obudził się w nocy z jelenimi rogami na głowie? Tej trudnej próbie został poddany główny bohater książki I co teraz?. Cała opowieść opiera się na pytaniach, na które nie jest łatwo udzielić odpowiedzi, ale warto, chociażby po to, by utożsamić się z chłopcem. Posiadanie rogów na głowie zdecydowanie nie jest popularne, ale w zasadzie... każdy coś ma - jedni noszą okulary, inni mają piegi, a jeszcze kolejni są niewidomi albo muszą chodzić przy pomocy balkonika czy kuli.

Ta krótka opowieść z ogromem pytań pozwala uświadomić sobie, że każdy z nas posiada pewne cechy wyglądu czy charakteru, które odróżniają go od innych. Zatem należy przekuwać je w zalety, czerpiąc radość ze swojej unikatowości. Odmienność to nic złego, a wręcz przeciwnie - dzięki temu, że różnimy się od siebie, mamy tak piękny i różnorodny świat, wszak cóż to byłaby za nuda, gdybyśmy wszyscy wyglądali i zachowywali się w identyczny sposób.

Książka ma pokaźny rozmiar, świetne ilustracje, sporą czcionkę oraz twardą oprawę, co sprawia, że czyta się ją i ogląda z niekłamaną przyjemnością.
I co teraz?" porusza istotny temat - posiadanie cech odróżniających nas od reszty. Tak naprawdę dzieci są istotami, które niezbyt mocno zwracają uwagę na inność, chyba że rzuca się ona w oczy od razu, jednak wystarczy podsłuchanie rozmów dorosłych, aby dowiedziały się, że niekiedy oryginalność budzi zdziwienie, a nawet strach czy obrzydzenie. Niestety w naszym społeczeństwie wyróżnianie się pod jakimkolwiek względem nie jest zbyt mile widziane i najczęściej spotyka się z gniewem bądź odrzuceniem ze strony grupy. To bardzo przykre i niesprawiedliwe, bo najczęściej nie mamy żadnego wpływu na to, że coś odróżnia nas od reszty, a poza tym... świat byłby niezmiernie nudny, gdybyśmy byli tacy sami.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2016/05/czy-bycie-innym-to-bycie-gorszym.html

Drogi czytelniku, jak zareagowałbyś, gdybyś obudził się w nocy z jelenimi rogami na głowie? Tej trudnej próbie został poddany główny bohater książki I co teraz?. Cała opowieść opiera się na pytaniach, na które nie jest łatwo udzielić odpowiedzi, ale warto, chociażby po to, by utożsamić się z...

A wszystko zaczęło się od pytania "Co byś zrobił, gdybyś obudził się w nocy z jelenimi rogami na głowie?", które jest zarazem pierwszym zdaniem tej książeczki i już tutaj, na wstępie mały czytelnik może się wykazać wyobraźnią i rozpocząć rozmyślania... Przynajmniej tak zrobiła moja pięciolatka - zaczęła podawać różne rozwiązania - co by zrobiła w takiej sytuacji...

Książeczka "I co teraz?" to nie tylko ciekawa pozycja dla kilkulatka sama w sobie, ale również ogromne możliwości jeśli chodzi o kształtowanie wyobraźni i kreatywności. Dodatkowo historia ta niesie przesłanie, że każdy z nas coś ma, coś innego, wyróżniającego z tłumu i nie zawsze jest przez to gorszy. Jest po prostu inny. I należy zaakceptować nie tylko swoją inność, ale i nie wyśmiewać się z otaczających nas ludzi. Okulary, laska, łysina, czarna skóra to tylko niektóre oryginalne, charakteryzujące nas odmienności.

całość recenzji i foto: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2016/05/guido-van-genechten-i-co-teraz.html

A wszystko zaczęło się od pytania "Co byś zrobił, gdybyś obudził się w nocy z jelenimi rogami na głowie?", które jest zarazem pierwszym zdaniem tej książeczki i już tutaj, na wstępie mały czytelnik może się wykazać wyobraźnią i rozpocząć rozmyślania... Przynajmniej tak zrobiła moja pięciolatka - zaczęła podawać różne rozwiązania - co by zrobiła w takiej...