Moja siostra wojowniczka

Pomysł jest świetny ale drugą część próbowałam przeczytać kilka razy. Dopiero za trzecim podejściem przeczytałam tą książkę. Niestety było jak dla mnie za dużo dialogów i opisów. Pomijałam np. 8 stron a cały czas akcja była w tym samym miejscu i wiedziałam co się dzieje. Dokończyłam tą książkę tylko dla tego że termin wypożyczenia w bibliotece dobiegł końca a nie lubię nie dokończonych książek. Czytałam na siłę i cieszyłam się gdy ją skończyłam.

Pomysł jest świetny ale drugą część próbowałam przeczytać kilka razy. Dopiero za trzecim podejściem przeczytałam tą książkę. Niestety było jak dla mnie za dużo dialogów i opisów. Pomijałam np. 8 stron a cały czas akcja była w tym samym miejscu i wiedziałam co się dzieje. Dokończyłam tą książkę tylko dla tego że termin wypożyczenia w bibliotece dobiegł końca a nie lubię nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Druga część trylogii. Mniej dynamiczna niż pierwsza i troszkę mniej humorystyczna. Ale dobra pozycja. Pierwszą i drugą część oceniam pozytywnie i polecam. No i cóż, charakteru całości nadaje jedyna w swoim rodzaju Cezaryna :)

Druga część trylogii. Mniej dynamiczna niż pierwsza i troszkę mniej humorystyczna. Ale dobra pozycja. Pierwszą i drugą część oceniam pozytywnie i polecam. No i cóż, charakteru całości nadaje jedyna w swoim rodzaju Cezaryna :)

Pokaż mimo to

Po kilku latach dokupiłem dwie kolejne książki z serii „Podpalacze książek”, które napisała Marine Carteron. Książki zakupiłem podczas 28 Wrocławskich Targach Dobrej Książki. Część drugą zacząłem czytać 12 stycznia tego roku, czyli po ponad dwóch latach po przeczytaniu tomu pierwszego.
Mimo tak długiej przerwy w lekturze bardzo szybko udało mi się odnaleźć w akcji książki. Ponownie spotykamy się z Augustem, jego przyjaciółmi, jego siostrą Cezaryną oraz jego nauczycielem. W tej części August jest bardziej świadomy tego, co musi zrobić, chociaż nadal nie zawsze mu to wychodzi. Autorka więcej uwagi poświęciła dziewczynce, która rozpoczyna trening w dojo. Jest w tym naprawdę niezła, czym zaskakuje wszystkich, a szczególnie Augusta.
W końcu poznajemy przeciwników, z którymi muszą zmierzyć się bohaterowie serii. Dowiadujemy się także jaką oni posiadają technologię i w jaki sposób chcą starcie wygrać. Czym chcą zaskoczyć Augusta i jego towarzyszy. Nie chciałbym Wam jednak zdradzić czym i jak chcą tytułowi Podpalacze Książki zwyciężyć. Musicie sami przeczytać, co i jak, a ja po raz kolejny powiem Wam, że naprawdę warto, bo kto z nas moli nie chciałby walczyć z Podpalaczami Książek.
Mnie się tę książkę czytało naprawdę dobrze. Te 373 strony przeczytałem w ciągu 5 dni oraz 5 posiedzeń, co daje 75 stron na dzień i posiedzenie. Daje to najlepsze wyniki w tym roku, natomiast patrząc na wszystkie książki Czytane na tronie, daje to odpowiednio 13 i 16 miejsce wśród 67 książek. Jak widać książka daje radę. Pewnie już niedługo dojdę do trzeciej i ostatniej części tej historii.

Ocena: 8/10

https://www.facebook.com/czytamnatronie

Po kilku latach dokupiłem dwie kolejne książki z serii „Podpalacze książek”, które napisała Marine Carteron. Książki zakupiłem podczas 28 Wrocławskich Targach Dobrej Książki. Część drugą zacząłem czytać 12 stycznia tego roku, czyli po ponad dwóch latach po przeczytaniu tomu pierwszego.
Mimo tak długiej przerwy w lekturze bardzo szybko udało mi się odnaleźć w akcji książki....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Podpalacze książek" Marine Carteron
to seria książek dla młodzieży o dzieciach, które walczą ze złem, a nawet próbują uratować świat ;-)

14-latek August i 7-letnia Cezaryna nie są w tej walce ani bezbronni, ani osamotnieni.
Należą do tajnego Bractwa o wielowiekowych tradycjach.
Bractwo sprawuje pieczę nad książkami, w których jest cała mądrość świata
i chroni je przed Podpalaczami książek, którzy chcą podporządkować sobie ludzkość.
Każdy Bractwie pełni jedną z trzech funkcji: Tropiciela, Wojownika lub Krzewiciela,
do czego nawiązują podtytuły kolejnych tomów:
1. "Mój brat Strażnik" (327 stron),
2. "Moja siostra Wojowniczka" (384 strony),
3. "Wszyscy jesteśmy Krzewicielami" (376 stron).

"Auguście, mój synu,
Boję się o swoje życie i o Wasze. Jeśli to czytasz, znaczy że moje przewidywania się sprawdziły.
Podpalacze byli na moim tropie i miałem rację, powierzając ten notes Twojej siostrze.
(...)
Ponieważ mam mało miejsca, przedstawił historię tej Książki w skrócie; wiedz tylko, że to mój Dziennik.
Jako członek Bractwa, otrzymałem go od Twojego dziadka, gdy wtajemniczył mnie w trudną misję,
którą wypełniamy od wieków. Czytając go, poznasz wiele tajemnic naszej rodziny, mój początkowy entuzjazm,
marzenia o wielkości, ale też wątpliwości oraz strach przed tak odpowiedzialnym zadaniem. Zwierzam Ci się z tego,
bo nie będzie mnie przy Tobie, żeby Ci pomóc zmierzyć się z Twoim przeznaczeniem, oraz ponieważ chcę,
żebyś wiedział o mnie wszystko; żebyś wiedział, że nie byłem bohaterem, tylko młodym człowiekiem,
który zrządzeniem losu musiał stawić czoło wielkiemu wyzwaniu. Chcę Ci powiedzieć, że strach
jest czymś normalnym, podobnie jak wątpliwości i poczucie, że to niesprawiedliwe
nie móc wybrać własnej przyszłości. Ja też przez to wszystko przeszedłem.
Dowiesz się nawet, że przez jakiś czas zachowywałem się jak tchórz i odwróciłem się od Bractwa.
Porzuciłem zajęcie Strażnika z miłości do Twojej mamy, która myślała, że wyjeżdżając
uciekniemy przed swoim przeznaczeniem.
Jednak nigdy nie przestałem z Tobą rozmawiać, szkolić Cię i przygotowywać na wypadek,
gdyby wojna okazała się nieunikniona. Twoja mama często mnie o to do mnie pretensje,
ale teraz wiem, że czyniłem dobrze, bo Podpalacze chcą opanować cały świat i Nikt im się nie wymknie.
Mam nadzieję, że po przeczytaniu mojego Dziennika wszystko, czego się nauczyłem, wreszcie
nabierze sensu i zrozumiesz, że nawet jeśli w to wątpisz, jesteś gotów wypełnić misję, która do ciebie należy."


Trylogia napisana jest swobodnym językiem i z dużą dawką humoru.
Trzyma w napięciu, jest zaskakująca i ma świetnie scharakteryzowanych bohaterów ;-)
Bohaterowie kłócą się, złoszczą, współpracują, dedukują, planują, walczą, boją się, przeklinają, zabijają...

Najciekawszą postacią jest autystyczna i bardzo logiczna Cezaryna,
a zderzenie jej uporządkowanego umysłu i niecodziennych umiejętności
z niebezpiecznymi okolicznościami daje zaskakujące i / lub śmieszne efekty.


Gorąco polecam!


https://bajdocja.blogspot.com/2019/07/podpalacze-ksiazek.html

"Podpalacze książek" Marine Carteron
to seria książek dla młodzieży o dzieciach, które walczą ze złem, a nawet próbują uratować świat ;-)

14-latek August i 7-letnia Cezaryna nie są w tej walce ani bezbronni, ani osamotnieni.
Należą do tajnego Bractwa o wielowiekowych tradycjach.
Bractwo sprawuje pieczę nad książkami, w których jest cała mądrość świata
i chroni je przed...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tom drugi robi się trochę poważniejszy. August przeżywa różną gamę emocji związaną z wydarzeniami z tomu pierwszego. Cezaryna w tym samym czasie postanawia "nigdy więcej nie dać się odsunąć od wydarzeń". Dalej pojawia się ten sam sposób narracji - pierwszoplanowa od Augusta i forma dziennika jego siostry. Tyle że w tej części wpisów Cezaryny jest zdecydowanie więcej, co uważam za plus. Możemy wniknąć bardziej w jej duszę i dostrzegamy przemiany, które w niej zachodzą.
Ogólnie chyba największą cechą tej historii jest dla mnie dojrzewanie bohaterów - odkrywanie nowych rzeczy na swój temat, radzenie sobie w nowych sytuacjach. Moim zdaniem autorka świetnie sobie poradziła z tym wątkiem. Również ogólny dalszy rozwój akcji mnie nie zawodzi. Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się takiej "jedenastej plagi egipskiej".
Książka jest napisana tym dowcipnym, przyjemnym językiem, jaki pojawił się w tomie pierwszym i ciekawymi wydarzeniami. Nie nudziłam się przy czytaniu tej części, a przeczytanie jej nie zajęło mi dużo czasu. Finalnie jestem zadowolona z tej opowieści i z pewnością sięgnę po finał historii Marsów.

Tom drugi robi się trochę poważniejszy. August przeżywa różną gamę emocji związaną z wydarzeniami z tomu pierwszego. Cezaryna w tym samym czasie postanawia "nigdy więcej nie dać się odsunąć od wydarzeń". Dalej pojawia się ten sam sposób narracji - pierwszoplanowa od Augusta i forma dziennika jego siostry. Tyle że w tej części wpisów Cezaryny jest zdecydowanie więcej, co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jedna z moich ulubionych książek. Z niecierpliwością czekam na trzeci tom.

Jedna z moich ulubionych książek. Z niecierpliwością czekam na trzeci tom.

Pokaż mimo to

Tom drugi cyklu, z punktu widzenia głównego bohatera, Augusta Marsa, zaczyna się równie fatalnie jak pierwszy. Ostatnią potyczkę z Podpalaczami Książek przegrywa Bractwo, do którego należy nastolatek, i w konsekwencji traci część cennego księgozbioru. August i jego bliscy są w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Planują więc ucieczkę i wywiezienie reszty skarbu, jednak do czasu realizacji planu, muszą uśpić czujność wroga i nie rzucać się w oczy. August robi to w mało subtelny, charakterystyczny dla siebie sposób – gra na nerwach nauczycielom i braciom Montagues, narusza warunki aresztu domowego, zaprasza na bal najbardziej przerażającą dziewczynę w szkole i… odkrywa ogólnoświatowy spisek.

A co się dzieje z młodszą siostrą Augusta? Na pewno częściej pisze dziennik, bo jest tu znacznie więcej jego fragmentów niż w poprzedniej części. Cezaryna porzuca rozwiązywanie zagadek i łamanie szyfrów. Teraz zajmuje ją drobiazgowa analiza sztuk walki i dążenie do zostania wojowniczką, co nie jest łatwe przy jej wstręcie do jakiegokolwiek kontaktu fizycznego. Ulubioną lekturą dziewczynki staje się „Sztuka wojny” Sun Tzu (najstarszy podręcznik sztuki wojennej) i to jej zasadom podporządkowuje swoje działania.

Prawdę mówiąc, czuję się rozczarowana kierunkiem, w którym zmierza cykl. Pierwszy tom był dla mnie przygodówką dla dzieci i młodzieży. Teraz autorka poszła w stronę sensacji, przeznaczonej zdecydowanie dla młodzieży, a w dodatku humor zaczyna być „wypłukiwany” z treści na rzecz chociażby opisów walki. Finałowa scena przypomina mi grę komputerową, a siedmiolatka przechodząca „inicjację” jako wojowniczka (co kończy się tragicznie dla jej przeciwnika) jest dla mnie co najmniej niepokojące…

Moje zaufanie do cyklu „Podpalacze Książek” zostało nadszarpnięte. Daję mocno naciągane sześć gwiazdek, ale tylko przez sentyment do pierwszej części. Efekt jest taki, że na ostatni tom, owszem, czekam, ale już nie tak niecierpliwie.

Tom drugi cyklu, z punktu widzenia głównego bohatera, Augusta Marsa, zaczyna się równie fatalnie jak pierwszy. Ostatnią potyczkę z Podpalaczami Książek przegrywa Bractwo, do którego należy nastolatek, i w konsekwencji traci część cennego księgozbioru. August i jego bliscy są w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Planują więc ucieczkę i wywiezienie reszty skarbu, jednak do czasu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to