Mniejszość zaratusztriańska we współczesnym Teheranie (Paulina Niechciał)

Książka P. Niechciał jest jedynym tego typu opracowaniem na polskim rynku wydawniczym. Zaratusztrianizm jest tematem bardzo bowiem niszowym, nie tylko zresztą w Polsce. Nie każdy wie, że taka religia istnieje ani gdzie żyją jej wyznawcy. Dla Iranu jest religią rodzimą, tak jak np. hellenizm dla Grecji czy rodzimowierstwo słowiańskie dla krajów Europy południowej i wschodniej (w tym Polski). Iran liczy sobie około 80 milionów ludzi, jednak wyznawców zaratusztrianizmu jest tu około 40 000, z czego większość żyje w Teheranie. To śladowa, niemal niewidoczna mniejszość, mająca jednak relatywnie duży wpływ na życie społeczne, kulturalne czy edukacyjne całego Iranu. Autorka przedstawia nam życie wyznawców religii Zaratusztry we współczesnej stolicy Islamskiej Republiki Iranu, jak radzą sobie w państwie wyznaniowym, jak omijają zakazy propagowania swojej religii wśród muzułmanów, jak po tylu latach represji i prześladowań wciąż udaje im się zachować tożsamość i kultywować dawne zwyczaje. Praca to bardzo dobra (choć w Polsce w sumie innej nie ma),myślę jednak że dla bardzo wąskiego grona odbiorców, uważam także, że koniecznie wpierw należy przeczytać „Zaratusztrianie. Wiara i życie” Mary Boyce (co ciekawe, sami zaratusztrianie nie zawsze pozytywnie się o tej pozycji wypowiadają i mamy tu wyjaśnione dlaczego!),zaś książkę Pauliny Niechciał traktować jako pewnego rodzaju kontynuację.

Mniejszość zaratusztriańska we współczesnym Teheranie (Paulina Niechciał)

Książka P. Niechciał jest jedynym tego typu opracowaniem na polskim rynku wydawniczym. Zaratusztrianizm jest tematem bardzo bowiem niszowym, nie tylko zresztą w Polsce. Nie każdy wie, że taka religia istnieje ani gdzie żyją jej wyznawcy. Dla Iranu jest religią rodzimą, tak jak np. hellenizm dla...

Zaratusztrian we współczesnym Iranie jest naprawdę niewielu (około 30 tys.),toteż są wśród 80 mln mieszkańców kraju garstką. Niewątpliwie jednak warto się nimi zająć. Po pierwsze jako przedstawicielami dawnej religii tego kraju, po drugie jako religijną mniejszością, po trzecie zaś jako społecznością dynamicznie reagującą na zmieniającą się sytuację w Republice Islamskiej. Autorka spędziła pół roku wśród zaratusztrian teherańskich i brała udział w ważnych wydarzeniach związanych z życiem tej wspólnoty. Praca oparta jest więc nie tylko o kwerendę naukową, ale także o obserwacje i rozmowy z przedstawicielami religii mazdejskiej.

Bardzo ciekawe były różne uwagi na temat tego, jak sami zaratusztrianie rozumieją swoją wiarę i jak w pewnym stopniu ewoluuje ona w stronę tzw. religii kulturowej. Zaskoczyły mnie trochę negatywne opinie wyznawców zaratusztrianizmu na temat prac Mary Boyce, która - chociaż to głównie z jej książek ludzie wiedzą coś na temat tego wyznania - ich zdaniem wypaczyła jego sens. Ale najbardziej zaintrygowała mnie obecne w myśleniu teherańskich zaratusztrian przekonanie o tym, że dawniej w Jazdzie (prowincja w środkowym Iranie, gdzie przez wieki trwała stara religia Zaratusztry) istniała owa wyidealizowana przestrzeń, gdzie wiarę wyznawało się lepiej i prawdziwiej.

Zaratusztrian we współczesnym Iranie jest naprawdę niewielu (około 30 tys.),toteż są wśród 80 mln mieszkańców kraju garstką. Niewątpliwie jednak warto się nimi zająć. Po pierwsze jako przedstawicielami dawnej religii tego kraju, po drugie jako religijną mniejszością, po trzecie zaś jako społecznością dynamicznie reagującą na zmieniającą się sytuację w Republice Islamskiej....