Wszystkie wiersze są o jednym i tym samym. W czasie czytania zlewają się w jedno. Raz tematem jest poezja, raz miłość do kobiety. Jedynym ciekawym aspektem tomiku były neologizmy (w końcu idolem poety był Leśmian). O wiele bardziej podobały mi się tytuły wierszy niż ich treść. Poeta na przestrzeni tomiku ciągle wraca do tych samych motywów, metafor. Po pewnym czasie robi się to nużące.

Nie podobał mi się również seksistowski wydźwięk niektórych utworów. (Bo przecież wiadomo, że płeć żeńska lgnie do wierszopisów jak ćma do ognia ehhh)

Pełno rymów częstochowskich i wewnętrznych. Poezja dla prawdziwych koneserów.

Wszystkie wiersze są o jednym i tym samym. W czasie czytania zlewają się w jedno. Raz tematem jest poezja, raz miłość do kobiety. Jedynym ciekawym aspektem tomiku były neologizmy (w końcu idolem poety był Leśmian). O wiele bardziej podobały mi się tytuły wierszy niż ich treść. Poeta na przestrzeni tomiku ciągle wraca do tych samych motywów, metafor. Po pewnym czasie robi...