Batman: Azyl Arkham. Poważny dom na poważnej ziemi

U PROGU SZALEŃSTWA


Grant Morrison i Dave McKean przelali na papier namacalne szaleństwo, płynny w słowach i obrazach mrok, który dopakowany jest takim "combem" symboliki, że chylę czoło przed tym, kto wychwycił każdy z nich, zanim przeczytał scenariusz Granta, znajdujący się w drugiej części komiksu. Jako nowicjuszka w odbiorze komiksów, nie powiem wam, że kreska może być porównywalna z jakimś innym dziełem graficznym. Napiszę, co mi się podobało, a co nie, według mojego laickiego, subiektywnego odbioru "Azylu Arkham".

Joker - rozumiem, że jego ekspresyjna buźka była kolejnym elementem w układance psychiczności, który oddawał klimat panujący w szpitalu psychiatrycznym, ale... do mnie nie przemawia. Po prostu taka jego grafika mi się nie podoba i tyle. Wiecie, z opiniami to jak z dupą, każdy ma własną, także jeśli ktoś ma inne zdanie to też fajnie. Jeśli ktoś oburzył się kolokwialnym słowem na "d" niech nie sięga po ten komiks, bo dopiero wtedy poziom oburzenia wzrastałby wprost proporcjonalnie do przekładanych stron. Wiecie, taki mały test na wrażliwość.

Ale wracając do meritum. To nie jest historyjka, w której Nietoperz gania za przestępcami, rozkładając ich na łopatki. To opowieść o zmaganiu się z samym sobą, z własnymi ograniczeniami i koszmarami. Samo Arkham wywołało u mnie takie ciary, że aż miło (od dawna już nie czułam strachu w trakcie czytania czy oglądania). Graficzne przedstawienie szpitala i postaci Batmana - więcej niż zachwycające! Zbliżając się ku końcowi, muszę nadmienić, że niezwykle ciekawym wątkiem było ukazanie losów Amadeusza Arkhama, psychiatry, który otworzył tytułowy szpital dla obłąkanych.

Z danych technicznych: komiks został wydany w twardej oprawie, na którą nałożona jest obwoluta. Kartki z grubego papieru; ciężko je zniszczyć (info sprawdzone na własnym egzemplarzu - próba eksterminacji kilku stron przez dwulatka; brak uszkodzeń).

Nie polecam osobom o słabych nerwach i wrażliwcom.
Reszta niech śmiało po niego sięga.

U PROGU SZALEŃSTWA


Grant Morrison i Dave McKean przelali na papier namacalne szaleństwo, płynny w słowach i obrazach mrok, który dopakowany jest takim "combem" symboliki, że chylę czoło przed tym, kto wychwycił każdy z nich, zanim przeczytał scenariusz Granta, znajdujący się w drugiej części komiksu. Jako nowicjuszka w odbiorze komiksów, nie powiem wam, że kreska może być...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Największe rozczarowanie tegoż roku. Grant Morrison to jednak straszny, nadęty grafoman, który pod tumanem kurzu i pyłu rości sobie prawo do szlachetnej ambicji. Jestem zmęczony Batmanem - co album, to jedno wielkie nieporozumienie artystyczne. Tanie szokowanie. Tanie psychologizowanie. Pauperyzacja tarota oraz księgi przemian. Mrok chowa pustkę scenariusza.

Największe rozczarowanie tegoż roku. Grant Morrison to jednak straszny, nadęty grafoman, który pod tumanem kurzu i pyłu rości sobie prawo do szlachetnej ambicji. Jestem zmęczony Batmanem - co album, to jedno wielkie nieporozumienie artystyczne. Tanie szokowanie. Tanie psychologizowanie. Pauperyzacja tarota oraz księgi przemian. Mrok chowa pustkę scenariusza.

Pokaż mimo to

Batman w psychiatryku? Nareszcie ktoś zauważył że Batman jest chory? :)
Nie streszczam, a czy kłamie? - mam nadzieje że zainteresowałem bo naprawdę warto poznać ten album. Jest to nowe wydanie albumu z 1989 roku, czyli pond 30 lat, a tak niesamowitego komiksu dawno nie widziałem. Musze dodać, że pod względem oczywiście artystycznym i niestety jedynie, ale o tym później.
Od pierwszych stron zadziwia, a kreska powala. Klimatyczny, mroczny czego chcieć więcej:) Do tego niesamowity, surrealistyczny, psychodeliczny, jednak im głębiej w "las" - Azyl tym gorzej. Niestety do stylu się przyzwyczajamy, a fabuła mało rozwinięta, a może trochę zmarnowana, a może miała być powiedzmy "trudna", jest na pewno mało satysfakcjonująca. Dużo zabrakło do arcydzieła, ale trzeba podkreślić ze jest to pionierski w stylu komiks, który warto poznać, a i w kolekcji pozostawić, by po latach wrócić i doszukać się może nowej symboliki?

w skrócie:
+ fenomenalna kreska
+ fantastyczne wydane z posłowiem ze szkicami i pełnym scenariuszem
+ komiks "niepokojący" do którego można wracać
- trudny w czytaniu Joker
- finalnie fabuła niesatysfakcjonująca

Batman w psychiatryku? Nareszcie ktoś zauważył że Batman jest chory? :)
Nie streszczam, a czy kłamie? - mam nadzieje że zainteresowałem bo naprawdę warto poznać ten album. Jest to nowe wydanie albumu z 1989 roku, czyli pond 30 lat, a tak niesamowitego komiksu dawno nie widziałem. Musze dodać, że pod względem oczywiście artystycznym i niestety jedynie, ale o tym później....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Seria o Batmanie jest dobrze znana polskim czytelnikom komiksu. Nie wchodząc w szczegóły należy pochwalić ten komiks - poczynając od pięknego wydania w grubej oprawy introligatorskiej z obwolutą, dobrego papieru, barwnej szaty graficznej, a na dodatkowych materiałach kończąc, tj. pełnym scenariuszu Morrisona i szkicach koncepcyjne, które ukazują warsztatową stronę albumu, który stał się bestsellerem w Stanach Zjednoczonych i pokazuje ewolucję, jaka następuje w przemyśle komiksowym.

Podsumowując: Azyl Arkham to prawdziwa gratka dla miłośników komiksu!

Seria o Batmanie jest dobrze znana polskim czytelnikom komiksu. Nie wchodząc w szczegóły należy pochwalić ten komiks - poczynając od pięknego wydania w grubej oprawy introligatorskiej z obwolutą, dobrego papieru, barwnej szaty graficznej, a na dodatkowych materiałach kończąc, tj. pełnym scenariuszu Morrisona i szkicach koncepcyjne, które ukazują warsztatową stronę albumu,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Czasami tylko szaleństwo czyni nas tymi, kim jesteśmy"

Świetny, bardzo mroczny, powodujący cierpnięcie skóry komiks. Żaden ze mnie ekspert, ale od razu urzekła mnie kreska i przepiękna oprawa graficzna w "Azylu Arkham" - niesamowicie hipnotyczna, psychodeliczna i surrealistyczna. Dave McKean zrobił kapitalną robotę! Momentami miałem wrażenie, że czytam mix Batmana i Alicji w krainie czarów, ale pisany przez Lewisa Carrolla, który wcześniej osuszył galon absyntu i spalił wiadro opium...
Mimo prawie 30 lat, pozycja pięknie się "zestarzała", a czytanie jej można przyrównać do przyjemności jaką daje słuchanie Mozarta czy Wagnera w filharmonii. Osobny plus za piękne wydanie - mamy w nim wszystko, a nawet więcej niż byśmy oczekiwali.
Do "Azylu Arkham" warto wracać co kilka lat, by przypomnieć sobie i naocznie zobaczyć na czym polega Sztuka i maestria komiksowa przez duże S...

"Czasami tylko szaleństwo czyni nas tymi, kim jesteśmy"

Świetny, bardzo mroczny, powodujący cierpnięcie skóry komiks. Żaden ze mnie ekspert, ale od razu urzekła mnie kreska i przepiękna oprawa graficzna w "Azylu Arkham" - niesamowicie hipnotyczna, psychodeliczna i surrealistyczna. Dave McKean zrobił kapitalną robotę! Momentami miałem wrażenie, że czytam mix Batmana i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"...wynosimy bandytów na urzędy: Wietnam, Salwador, Chile. Mamy nasze ukochane rakiety i bomby. W imię białych i bogatych i Watykanu będziemy palić dzieci i torturować kobiety. Teraz i zawsze. Amen."
Two-Face

Władzę w szpitalu dla obłąkanych przestępców Arkham przejął Joker. Batman, choć nie bez obaw, wkracza do środka by opanować sytuację. Okazuje się, że nawet w takiej chwili personel nie chce opuścić pacjentów. Batman nie dowierza w skuteczność metod stosowanych przez tutejszych psychiatrów i sam poddaje się testom. Nigdy nie był jednak pewien, czy jest w stanie stawić czoła własnym koszmarom i czy Azyl Arkham nie jest odpowiednim miejscem również dla niego.

Komiks jest wyprawą w głąb umysłu, do jądra szaleństwa. Wnętrze budynku Arkham to jednocześnie wnętrze umysłu Batmana a walka z szaleńcami - walką z własnymi słabościami. Mnóstwo odniesień znajdą tu wielbiciele "Alicji w krainie czarów", Zygmunta Freuda i tarota.

O niewielu ilustratorach komiksów odważyłbym się powiedzieć, że to artysta genialny, ale takim jest z pewnością Dave McKean. Mamy tu do czynienia z rewelacyjnym eksperymentem łączącym różne techniki: design, zdjęcia, szkice, malarstwo. Trudno uwierzyć, że dzieło to powstało w 1989 r. bez użycia komputerów.

Ponadto ekskluzywne wydanie Egmontu wzbogacone jest o pełny scenariusz Morrisona z przypisami, posłowie redaktorki oryginalnej edycji, wstępne szkice kadrów oraz galerię ilustracji promocyjnych. To nie tylko dzieło przełomowe dla Batmana, ale dla komiksu w ogóle.

"...wynosimy bandytów na urzędy: Wietnam, Salwador, Chile. Mamy nasze ukochane rakiety i bomby. W imię białych i bogatych i Watykanu będziemy palić dzieci i torturować kobiety. Teraz i zawsze. Amen."
Two-Face

Władzę w szpitalu dla obłąkanych przestępców Arkham przejął Joker. Batman, choć nie bez obaw, wkracza do środka by opanować sytuację. Okazuje się, że nawet w takiej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Spodziewałem się czegoś więcej. Zaniżam za niedosyt.

Spodziewałem się czegoś więcej. Zaniżam za niedosyt.

Pokaż mimo to

Jeden z tych Batmanów, które uważa się za najważniejsze i najlepsze pod względem artystycznym. W istocie to jest bardzo o niczym, ubrane w bardzo poważną formę. Sprytne oszustwo napompowane do granic możliwości.

Jeden z tych Batmanów, które uważa się za najważniejsze i najlepsze pod względem artystycznym. W istocie to jest bardzo o niczym, ubrane w bardzo poważną formę. Sprytne oszustwo napompowane do granic możliwości.

Pokaż mimo to

Star się być drugim Killing Joke co średnio mu wychodzi, za to rysunki są prześliczne.

Star się być drugim Killing Joke co średnio mu wychodzi, za to rysunki są prześliczne.

Pokaż mimo to

Chyba najlepiej narysowany komiks w historii. Z kresek autorów wydobywa się czyste szaleństwo. Po prostu czysta malarska magia.

Chyba najlepiej narysowany komiks w historii. Z kresek autorów wydobywa się czyste szaleństwo. Po prostu czysta malarska magia.

Pokaż mimo to