Sceptycznie podchodziłam do tej książki, bo miałam wrażenie, że o szczęściu wiele napisać się nie da. To chyba takie zboczenie zawodowe, że patologia i problemy to dla mnie kwestie do wielostronicowych rozważań, a na to, jak dobrze żyć jest kilka prostych recept i nie ma nad czym się rozwodzić. Szczęśliwie (sic!) zweryfikowałam swoje poglądy.

Książka składa się z kilkunastu tekstów napisanych przez różnych współczesnych myślicieli wywodzących się głównie z kultury wschodu. Składa się z przemyśleń niemal poetyckich i bogatych w cytaty z literatury, są też teksty typowo poradnikowe z wypunktowanymi listami i konkretnymi strategiami prowadzącymi do osiągnięcia szczęścia w życiu. Sporo tam też odniesień do buddyzmu.

Rozpoczynając lekturę potwierdziłam swoje przekonania, bo przecież nic odkrywczego u Ashoka Chopry czy Dalajlamy nie przeczytałam. Jednak po ukończeniu całego zbioru zrozumiałam zamysł autora, który uporządkował teksty tak, że na początku zbioru zamieścił te wymagające mniejszej refleksji i zgodne, przynajmniej z moja, intuicją. a dalej pojawiły się nie tylko refleksje pogłębione, ale też konkrety – strategie, które w życiu autorów sprawdziły się najlepiej.

W tej książce wartościowe wydaje mi się to, że autorzy reprezentują różne zawody, doświadczenia życiowe, pochodzą z różnych kultur. Wszyscy jednak zgodnie twierdzą, że szczęście odnajduje się w sobie, nie na zewnątrz. Na przykład, Robert Holden zauważa, że „teraz” to chwila, która występuje w Twoim życiu w największej obfitości, dlatego warto świadomie jej doświadczać, bo utraciliśmy wiarę w chwilę obecną, pokładamy ją natomiast w wyimaginowanej przyszłości. Autorzy zwracają też uwagę na różne sposoby uwewnętrznienia szczęścia, dowodząc, że niekoniecznie oznacza to rezygnację z przyjemności świata zewnętrznego, przykładowo Deepak Chopra mówi:

Jeżeli nie potrzebujesz pieniędzy, pozycji, władzy czy nawet ludzi, którzy by cię kochali, to wszystko wcale nie znika – zachowuje swoją wartość, służąc jako zwierciadło odbijające Twoje wewnętrzne spełnienie. Gdybym miał to przedstawić w najprostszy możliwy sposób, powiedziałbym, że zewnętrzne czynniki, za którymi uganiają się ludzie, to produkty uboczne szczęścia, a nie jego przyczyny.

Jego Świątobliwość XVII Karamapa Trinlej Taje Dordże, zwraca uwagę na odpowiedzialność za własny rozwój:

Samo mówienie o szczęściu nie zdoła go przywołać. Pierwszym krokiem w jego kierunku jest praca nad sobą, a nie próby zmieniania innych ludzi. - te i powyższe słowa świetnie uzupełnia Holden: Dopóki odmawiasz dostrzeżenia swojego wewnętrznego potencjału do osiągnięcia pomyślności już teraz, nie dostrzeżesz go w zewnętrznym świecie. (…) w końcu świat działa dokładnie tak jak zwierciadło. Zdołasz w nim dostrzec tylko to, co zechcesz zobaczyć w sobie – nic mniej i nic więcej.

Wayne W. Dyer przywołuje znaczenie szacunku do innych dla własnego dobrostanu: Niewykluczone, że największą tajemnicą związaną z samooceną jest docenianie w większym stopniu innych ludzi.

Teksty często nawiązują do siebie, poruszają wiele wątków. Dla zainteresowanych autorzy podają lektury rozwijające poruszane tematy. „Lekcje szczęścia i długowieczności” mogą stanowić doskonały wstęp do rozważań na temat szczęśliwości i praktyki samoakceptacji i rozwoju.

Anna Kaczmarczyk