Kolejna wartościowa opowieść z serii "Poczytajki pomagajki". Tym razem o chłopcu, który kompensował sobie brak ojca niestworzonymi opowieściami na jego temat. Oczywiście, gdy wydało się, że to wszystko jego zmyślenia, chłopiec padł ofiarą szykan ze strony swoich szkolnych kolegów. Wszystko jednak udało się zażegnać dzięki inicjatywie mądrej nauczycielki...

Tchnęło mi to trochę zbyt nachalnym dydaktyzmem - ale przecież książeczki w tej serii mają swój konkretny cel. No i brakowało mi też doprecyzowania, co do wieku głównych bohaterów. Niby maluchy, ale jednak ich samodzielność w przygotowaniu przedstawienia wskazywałaby raczej na ciut starszy wiek...

Do pracy z dziećmi i dyskusji - jak najbardziej. Do tzw. zwykłej lektury - może trochę mniej.

Kolejna wartościowa opowieść z serii "Poczytajki pomagajki". Tym razem o chłopcu, który kompensował sobie brak ojca niestworzonymi opowieściami na jego temat. Oczywiście, gdy wydało się, że to wszystko jego zmyślenia, chłopiec padł ofiarą szykan ze strony swoich szkolnych kolegów. Wszystko jednak udało się zażegnać dzięki inicjatywie mądrej nauczycielki...

Tchnęło mi to...

Prosta, wzruszająca historia o Pawle, chłopcu o bardzo bogatej wyobraźni, który wykorzystuje ją, by stworzyć kogoś, kogo chłopiec nigdy nie miał... Dobrze napisana historia, z prawdziwymi emocjami (czasem ledwo uda się powstrzymać lekko łamiący głos przy głośnym czytaniu) - i dla najmłodszych, i tych trochę starszych.

Prosta, wzruszająca historia o Pawle, chłopcu o bardzo bogatej wyobraźni, który wykorzystuje ją, by stworzyć kogoś, kogo chłopiec nigdy nie miał... Dobrze napisana historia, z prawdziwymi emocjami (czasem ledwo uda się powstrzymać lekko łamiący głos przy głośnym czytaniu) - i dla najmłodszych, i tych trochę starszych.

To książeczka o Pawle, który aby pozyskać zainteresowanie i akceptację kolegów wymyślał nieprawdopodobne historie.

Kiedy koledzy odkryli, że jego historie to fikcja a na dodatek, że Paweł nie ma taty zaczęli mu dokuczać. Paweł zawstydził się tak bardzo, że przestał mówić cokolwiek. W klasie nie było już słychać barwnych opowieści i śmiechu jako reakcji na nie. Było szaro, buro i ponuro. Napięcie było tak duże, że Paweł nie chciał chodzić do szkoły.

Na szczęście Pani wymyśliła, że na zakończenie szkoły klasa przygotuje przedstawienie, nie takie zwykłe, ale o sobie. Trzeba napisać scenariusz, co okazuje się niełatwe, bo do tego potrzebny jest ktoś z wyobraźnią, czyli ... Paweł. Ten zgodził się napisać takowy i powstała najlepsza sztuka na zakończenie roku.

Paweł dostał gratulacje od taty kolegi a także cenną informację, że nie tylko on nie ma taty i że takie rzeczy się zdarzają.
Wesołe pożegnanie końca roku, przyniosło kolejne zamówienie na scenariusz przedstawienia, tym razem Bożonarodzeniowego:)

Ta historia, też nam się podobała. Była zrozumiała i przybliżała ważną sprawę kiedy to dziecko nie ma jednego z rodziców. Książka porusza temat do dyskusji z dzieckiem. Polecam.

To książeczka o Pawle, który aby pozyskać zainteresowanie i akceptację kolegów wymyślał nieprawdopodobne historie.

Kiedy koledzy odkryli, że jego historie to fikcja a na dodatek, że Paweł nie ma taty zaczęli mu dokuczać. Paweł zawstydził się tak bardzo, że przestał mówić cokolwiek. W klasie nie było już słychać barwnych opowieści i śmiechu jako reakcji na nie. Było szaro,...

Książka rewelacja, dla dzieci z bujną wyobraźnią, jak i dla tych bez wyobraźni. Dla dzieci mających tatusiów i dla tych którzy ich nie mają... przekonajcie się sami co może wyniknąć z posiadania arcy wybujałej wyobraźni :D

Książka rewelacja, dla dzieci z bujną wyobraźnią, jak i dla tych bez wyobraźni. Dla dzieci mających tatusiów i dla tych którzy ich nie mają... przekonajcie się sami co może wyniknąć z posiadania arcy wybujałej wyobraźni :D

Znacie kogoś, kto potrafi cudownie opowiadać i przedstawiać pewne historie w sposób niezwykle intrygujący, aż chce się go słuchać dniami i nocami? A może macie obok siebie osobę, która ewidentnie zmyśla? Nie skreślajcie jej od razu, kiedy tylko dostrzeżecie, że opowiada bzdury, ponieważ najczęściej za jej zachowaniem kryje się coś więcej. Warto to wydobyć, dowiadując się, dlaczego nagina rzeczywistość...

Pawła lubią wszyscy w klasie, ponieważ chłopiec barwnie i ciekawie opowiada różnorodne historie - najczęściej o swoim tacie, przedstawiając go jako superbohatera. Sympatia do Pawła trwa do momentu, kiedy koleżanka Ola przekazuje wszystkim informację o tym, że chłopiec nie ma taty. Od tej pory dzieci przestają słuchać Pawła i nie wierzą już w żadne jego słowo, nazywając go Zmyślaczem, co sprawia, że główny bohater zamyka się w sobie. Na szczęście wychowawczyni dowiaduje się o całym zajściu i wpada na genialny pomysł wykorzystania talentu Pawła, a jednocześnie ponownego zjednoczenia go z całą klasą.

Zazdrość względem kogoś, kto ma lepiej (w tym przypadku chodzi o coś niezwykle istotnego, czyli posiadanie ojca),niejednokrotnie zachęca do naginania prawdy oraz podejmowania prób pokazania się w bardziej pozytywnym świetle. Mam nadzieję, że w dzisiejszych czasach jest więcej tak spostrzegawczych i dobrodusznych nauczycieli, jak w klasie Pawła, którzy nie zostawiają podopiecznych w potrzebie, ale robią wszystko, aby klasa stanowiła jedność. Wychowawczyni wykorzystała swoją wiedzę we wspaniały sposób, sprawiając, że bujna wyobraźnia Pawła uzyskała odpowiednie ujście, a koleżanki i koledzy docenili jego starania oraz talent. Jak widać, niemal każdą wadę można przekuć w zaletę - wystarczy tylko chcieć!

Poczytajki Pomagajki to seria, którą uwielbiam i cenię za to, że porusza bardzo ważne tematy i przedstawia sytuacje, które mogą dotknąć każdego przedszkolaka lub starszaka chodzącego do szkoły podstawowej. Wszyscy autorzy dają odczuć, że są świetnymi obserwatorami, w związku z czym nie wymyślają niestworzonych historii (owszem, Dokuczalska była zbyt odrealniona!),ale czerpią z prawdziwych doświadczeń czy spostrzeżeń. Z tego względu polecam tę serię dzieciom, rodzicom oraz wszystkim osobom pracującym z dziećmi - te książeczki niejednokrotnie uratują Was w codziennych dziecięcych zmaganiach z rzeczywistością.

Znacie kogoś, kto potrafi cudownie opowiadać i przedstawiać pewne historie w sposób niezwykle intrygujący, aż chce się go słuchać dniami i nocami? A może macie obok siebie osobę, która ewidentnie zmyśla? Nie skreślajcie jej od razu, kiedy tylko dostrzeżecie, że opowiada bzdury, ponieważ najczęściej za jej zachowaniem kryje się coś więcej. Warto to wydobyć, dowiadując się,...

Paweł zawsze opowiadał nieprawdopodobne historie, których bohaterem był jego tata na dodatek miał talent i wspaniale je opowiadał. Jednak w końcu dzieci z klasy przyłapały go na zmyślaniu i od tej pory Paweł przestał opowiadać historie i w klasie zrobiło się nagle smutno i tak jakoś cicho. Pod koniec roku szkolnego dzieci miały zrobić przedstawienie i poproszono Pawła o to by wymyślił scenariusz bo w klasie nikt tak jak on nie opowiadał historii. Tutaj również okazuje się, że początkowa wada opowiadanie zmyślonych historii w gruncie rzeczy okazuje się bardzo przydatna w czasie przygotowania szkolnego przedstawienie. Ważne jest tez to, że nasz bohater dostał od kolegów drugą szansę na to by się wykazać :)

Paweł zawsze opowiadał nieprawdopodobne historie, których bohaterem był jego tata na dodatek miał talent i wspaniale je opowiadał. Jednak w końcu dzieci z klasy przyłapały go na zmyślaniu i od tej pory Paweł przestał opowiadać historie i w klasie zrobiło się nagle smutno i tak jakoś cicho. Pod koniec roku szkolnego dzieci miały zrobić przedstawienie i poproszono Pawła o to ...