Jak ważna jest muzyka w wychowaniu młodego człowieka wie każdy pedagog uczący w przedszkolu lub szkole. Osobiście nie jestem szkolnym pedagogiem, jednak często mam styczność z dziećmi poprzez udzielanie się w parafialnym Oratorium. A Oratorium to nie tylko modlitwa, nauka i zabawa. To także śpiew. Jednocześnie nie możemy ograniczać się tylko do śpiewania piosenek religijnych, bo Oratorium powinno wszechstronnie rozwijać osobowość młodego człowieka. Piosenki śpiewane za „naszych czasów” są dobre, warto jednak iść z duchem czasu i czasami wprowadzić jakąś nowość. Na Internecie jest pełno tekstów piosenek, jednak bardzo trudno jest znaleźć do nich oryginalne wykonanie oraz podkład. Dlatego niezwykle ucieszyła mnie możliwość zamówienia książki wydanej pod redakcją Katarzyny Bayer „Fiku-miku w kalendarzyku 3”.
Zanim jeszcze dostałam tą niepozorną, aczkolwiek bardzo ciekawą książeczkę zaczęłam się zastanawiać, czego mogę się po niej spodziewać. Tym bardziej, że sam tytuł brzmi raczej frywolnie. Fiku – miku kojarzy mi się z czymś szybkim, a zarazem nieprzewidywalnym. No i nie pomyliłam się co do tego, ponieważ książka zaskoczyła mnie zarówno swoją treścią, jak i przesłaniem. Oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu.
Pierwsze zaskoczenie jakiego doznałam to rozmiar książki. Liczy ona zaledwie 64 strony, dzięki czemu jej posiadacz nie ma wrażenia, że poszukiwanie w niej czegoś zajmie mu dużo czasu. Wszystko wydrukowane zostało na kredowym papierze, co sprawia automatyczne wrażenie, że książka została porządnie wydana. Dużym zaskoczeniem była sama treść – oprócz tekstów piosenek, zupełnie mi nie znanych, znalazłam w niej gotowe scenariusze przedstawień na poszczególne święta w okresie wiosenno – letnim. Szczerze mówiąc to nawet nie wiedziałam, że jest Dzień Tańca, czy też Dzień Kominiarza. Wszystkie zamieszczone w książce scenariusze są zabawne i przyjemne w odbiorze, natomiast poszczególne role łatwe do nauczenia przez młodego aktora(nawet znalazłam w akademii poświęconej Dniu Europejskiemu fonetyczny zapis zwrotów rosyjskich użytych w scenariuszu). Ponadto znajduje się w niej kilka zabaw ruchowych, które możemy wykorzystać niekoniecznie w czasie akademii, ale też codziennych zajęć. Dużym plusem jest to, że zabawy zostały opisane krok po kroku, tak aby prowadzący nie miał wątpliwości co w danej chwili trzeba zrobić.
Dużym atutem książki są ruchowe piosenki tematyczne, do których słowa i tekst zostały napisane najczęściej przez redaktorkę wydania, Katarzynę Bayer. W książce oprócz tekstów znajdziemy także zapis nutowy każdej z nich, a także instrukcję ruchową. Jeżeli nie mamy możliwości zagrania na przykład na pianinie, albo w ogóle nie umiemy na niczym grać, nie jest to żadnym problemem. Wydawnictwo załączyło bowiem do wydania płytę, na której zostały umieszczone nie tylko oryginalne wykonania piosenek śpiewane przez dzieci i podkłady do nich, ale także melodie do trzech zaproponowanych przez aktorów tańców: Tańca Hawajek, układu baletowego oraz Tańca Japońskiego. Zostały one nagrane w dwóch wersjach – oryginalnej oraz z instrukcją kroków.
Tak naprawdę jedyną rzeczą, do której mogę się przyczepić jest zawartość folderu ściągniętego ze strony internetowej wydawnictwa, który miał być dodatkiem do książki. Oczekiwałam zestawu gier i zabaw typu łączenie kropek i labirynty, a zastałam owoce do pokolorowania oraz flagi krajów europejskich. Równie dobrze mogę je ściągnąć z pierwszej lepszej strony.
Mimo wszystko pozycję uważam za naprawdę dobrze i przemyślanie przygotowaną. Na pewno znajdzie zastosowanie w wielu placówkach oświatowych, a także uznanie w oczach nie tylko pedagogów, ale też samych rodziców.

Jak ważna jest muzyka w wychowaniu młodego człowieka wie każdy pedagog uczący w przedszkolu lub szkole. Osobiście nie jestem szkolnym pedagogiem, jednak często mam styczność z dziećmi poprzez udzielanie się w parafialnym Oratorium. A Oratorium to nie tylko modlitwa, nauka i zabawa. To także śpiew. Jednocześnie nie możemy ograniczać się tylko do śpiewania piosenek...