Uliczka Powstańców.Wspomnienia sanitariuszki szpitala polowego z Powstania Warszawskiego

Książka ta w pewnym sensie ma charakter biograficzny. Zawiera relacje dawnej sanitariuszki z warszawskiego szpitala polowego przy ulicy Konopczyńskiego. Powstała ona przede wszystkim dzięki uporowi jej autorki Marii Zatryb – Baranowskiej pseudonim „Adela”, która mimo traumatycznych przeżyć zdołała obrać w słowa swe wspomnienia. Całość została udokumentowana oraz opatrzona licznymi zdjęciami, które dzięki córce autorki, Barbarze Dąbrowskiej zachowały się w tak dobrym stanie. Relacja Marii Baranowskiej jest dowodem niezwykłego bohaterstwa jakim się wykazała nie tylko ona, ale również współpracujące z nią wówczas osoby, które służbę w Powstaniu traktowały jako naturalny obowiązek wobec Ojczyzny. Spisane przez „Adelę” wspomnienia dotyczą wydarzeń związanych z Powstaniem, jak i czasów krótko po jego zakończeniu, czyli zwyczajnie rzecz ujmując tułaczki. Po wojnie autorka osiadła w Wielkopolsce. Na początku przez krótki okres mieszkała oraz pracowała wraz ze swoją rodziną w Lesznie, a od 1955 roku na stałe związała się z Poznaniem. Tutaj też zmarła w 1993 roku, a jej ciało pochowano na junikowskim cmentarzu. Jednakże mimo przymusowej ucieczki z Warszawy w imię ochrony życia swego oraz bliskich, „Adela” niemalże rok w rok wracała na swoją powstańczą uliczkę w stolicy. Mimo tak bolesnych przeżyć, jak się później okazało Powstanie to było dla niej najtrudniejszym, a zarazem najpiękniejszym życiowym doświadczeniem. Piękna, wzruszająca historia...

Książka ta w pewnym sensie ma charakter biograficzny. Zawiera relacje dawnej sanitariuszki z warszawskiego szpitala polowego przy ulicy Konopczyńskiego. Powstała ona przede wszystkim dzięki uporowi jej autorki Marii Zatryb – Baranowskiej pseudonim „Adela”, która mimo traumatycznych przeżyć zdołała obrać w słowa swe wspomnienia. Całość została udokumentowana oraz opatrzona...