Przeczytałam opis i ... to chyba nie o tej książce jest napisane. Fabuła nędzna, z historią może łączy się tylko pod względem istnienia paru osób. Ani to świeże, ani ciekawe spojrzenie. Gdyby ktoś zechciał poznać Marię Antoninę polecam film "Maria Antonina historia prawdziwa". Przyznam mało ciekawy, ale przynajmniej oglądanie trwa krócej niż męczarnia czytania. Zdecydowanie nie polecam.

Przeczytałam opis i ... to chyba nie o tej książce jest napisane. Fabuła nędzna, z historią może łączy się tylko pod względem istnienia paru osób. Ani to świeże, ani ciekawe spojrzenie. Gdyby ktoś zechciał poznać Marię Antoninę polecam film "Maria Antonina historia prawdziwa". Przyznam mało ciekawy, ale przynajmniej oglądanie trwa krócej niż męczarnia czytania. Zdecydowanie...

Ja chyba po prostu lubię książki biograficzne. Wcale się nie nudziłam, nie drażnił mnie język, wiele się dowiedziałam i zainspirowana mam zamiar zwiedzić Wersal :)

Ja chyba po prostu lubię książki biograficzne. Wcale się nie nudziłam, nie drażnił mnie język, wiele się dowiedziałam i zainspirowana mam zamiar zwiedzić Wersal :)

Narracja pierwszoosobowa jest w przypadku tej tematyki dosyć wygodna: o okresie przedrewolucyjnym i samym przewrocie we Francji napisano już tyle, że chcąc się wyróżnić na tle innych pozycji, pozostaje nam tylko wcielić się w Marię Antoninę. Nie jestem pewna, czy używanie wyjątkowo zinfantylizowanego języka królowej, co w połączeniu z wiecznie stosowanym czasem teraźniejszym, było zamierzonym działaniem autorki, czy jednak wypadkiem przy pracy. Myśli Marii Antoniny w wieku wczesnonastoletnim, od którego powieść się zaczyna, czyta się szczególnie trudno. Sama się dziwię, dlaczego przez to przebrnęłam. Z czasem, gdy w grę wchodzą dworskie relacje, polityka i macierzyństwo, książka staje się nieco bardziej znośna.

Sam opis rewolucji jest już kalką z wielu innych opracowań, śmiem twierdzić, że śmierć księżnej de Lamballe została z większym pietyzmem przedstawiona chociażby w Wikipedii, niż w "Bogini obfitości". Nie znajdziemy tu żadnych nowych faktów (w końcu to powieść),ale także ani grama kunsztu literackiego.

Pozycja dla tych, którzy stronią od książek historycznych, ale jednak chcieliby się czegokolwiek na temat danego okresu dowiedzieć.

Narracja pierwszoosobowa jest w przypadku tej tematyki dosyć wygodna: o okresie przedrewolucyjnym i samym przewrocie we Francji napisano już tyle, że chcąc się wyróżnić na tle innych pozycji, pozostaje nam tylko wcielić się w Marię Antoninę. Nie jestem pewna, czy używanie wyjątkowo zinfantylizowanego języka królowej, co w połączeniu z wiecznie stosowanym czasem...

Koszmarna! Specjalnie założyłam tutaj konto, żeby przestrzec innych. Przeczytałam ok. 3/5 i nie wiem czy dalej uda mi się przebrnąć, a bardzo nie lubię nie doczytać do końca!
Książka jest po prostu nudna.. być może to kwestia tego jak autorka ujęła temat, a być może życie Marii Antoniny było tak puste. Na kolejnych stronach dowiadujemy się o nowej przyjaciółce, nowym materiale na sukienki, podziwianiu wschodu słońca.. nawet wyprawa na bal czy śmierć króla nie jest powodem dla kilku ciekawszych stron. Zero akcji.. może lepiej by się tą książkę czytało, gdyby część rozdziałów napisana była z perspektywy kogoś bardziej świadomego co się dzieje w ówczesnej Francji. Chociażby jej małżonka, albo kogoś spiskującego przeciwko monarchii.

Koszmarna! Specjalnie założyłam tutaj konto, żeby przestrzec innych. Przeczytałam ok. 3/5 i nie wiem czy dalej uda mi się przebrnąć, a bardzo nie lubię nie doczytać do końca!
Książka jest po prostu nudna.. być może to kwestia tego jak autorka ujęła temat, a być może życie Marii Antoniny było tak puste. Na kolejnych stronach dowiadujemy się o nowej przyjaciółce, nowym...

Książkę czyta się dość szybko, jednak odnoszę wrażenie, iż królowa została ukazana w niezwykle pozytywnym świetle, co chyba nie do końca ma odzwierciedlenie w historii.

Książkę czyta się dość szybko, jednak odnoszę wrażenie, iż królowa została ukazana w niezwykle pozytywnym świetle, co chyba nie do końca ma odzwierciedlenie w historii.

Spodziewałam się czegoś więcej, czegoś, co zupełnie by mnie pochłonęło przy czytaniu. Styl Naslund jest okropny - w pewnych momentach pasuje do epoki Marii Antoniny a w innych wręcz czuć współczesne naleciałości, należało zdecydować się na jedno rozwiązanie. Ogólnie książka pod względem merytorycznym obwita w ciekawe szczegóły, ale styl... utrudnia poznanie Francji oczami jej królowej.

Spodziewałam się czegoś więcej, czegoś, co zupełnie by mnie pochłonęło przy czytaniu. Styl Naslund jest okropny - w pewnych momentach pasuje do epoki Marii Antoniny a w innych wręcz czuć współczesne naleciałości, należało zdecydować się na jedno rozwiązanie. Ogólnie książka pod względem merytorycznym obwita w ciekawe szczegóły, ale styl... utrudnia poznanie Francji oczami...

Książka ciekawie napisana, z perspektywy Marii Antoniny.

Książka ciekawie napisana, z perspektywy Marii Antoniny.

genialna

genialna