Thorgal: Miasto zaginionego boga

Kolejna część Thorgala, która mnie nie zawiodła.

Z góry uprzedzam, że ta część jest bardziej krwawa, ale fabularnie nie jest to jatka bez sensu. Mamy tutaj kontynuacje wątku wyprawy z Kriss de Valnor. Zakończenie części mnie nieco zaskoczyło, ale na plus.

W tych komiksach uwielbiam wydźwięk moralizatorski, który jest prowadzony po mistrzowsku, krótko, zwięźle i na temat. Thorgal jest tutaj pionierem, który komentuje wydarzenia, nie da się ukryć, że ustawił się po stronie dobra. Dodatkowo wątek miłosny z Aaricią, w tym całym zamieszaniu, to wisienka na torcie.

Pokochałam Thorgalowską serię i sięgam po nią chętnie kiedy mam ochotę na coś dobrego i krótkiego. Kończąc jedną część już nie mogę się doczekać kolejnych przygód Thorgala i Aaricii. Polecam gorąco wszystkim

Kolejna część Thorgala, która mnie nie zawiodła.

Z góry uprzedzam, że ta część jest bardziej krwawa, ale fabularnie nie jest to jatka bez sensu. Mamy tutaj kontynuacje wątku wyprawy z Kriss de Valnor. Zakończenie części mnie nieco zaskoczyło, ale na plus.

W tych komiksach uwielbiam wydźwięk moralizatorski, który jest prowadzony po mistrzowsku, krótko, zwięźle i na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mimo że Torgal i reszta dają się schwytać udaje im się pokonać Ogotoi. Lecz nie jest to zwycięstwo bez strat.
Dobrze że, za wszystkie swoje winy płaci Kriss, dla której taka kara, może być gorsza nawet od śmierci.

Mimo że Torgal i reszta dają się schwytać udaje im się pokonać Ogotoi. Lecz nie jest to zwycięstwo bez strat.
Dobrze że, za wszystkie swoje winy płaci Kriss, dla której taka kara, może być gorsza nawet od śmierci.

Pokaż mimo to

To jest prawdziwy fenomen. Czytam wydanie z 1990 roku i mimo ubogich na tamte czasy barw karty komiksu oczarowują, wiele z nich nie potrzebuje nawet tekstu, żeby przewrócenie kolejnej strony (cienkiej, chyba na papierze z odzysku) działało jak narkotyk.

To jest prawdziwy fenomen. Czytam wydanie z 1990 roku i mimo ubogich na tamte czasy barw karty komiksu oczarowują, wiele z nich nie potrzebuje nawet tekstu, żeby przewrócenie kolejnej strony (cienkiej, chyba na papierze z odzysku) działało jak narkotyk.

Pokaż mimo to

Mimo wszystko jednak się trochę rozczarowałem. Może nie tyle rysunkami co scenariuszem. Kilka zwrotów akcji wydaje mi się bardzo w stylu deus ex machina (na przykład nagle i bardzo gwałtownie następujący obłęd Ogotaia). A na takiego typu rozwiązania reaguję zazwyczaj lekko alergicznie.

Do pozytywów można zaliczyć całkowite wyjaśnienie pochodzenia Thorgala i zamknięcie tego wątku w taki sposób, aby nasz ulubiony, przybrany Wiking mógł poświęcić się innym problemom. Podobało mi się ponownie przedstawienie Kriss de Valnor, której pragmatyzm znakomicie kontrastuje z etycznie absolutnie poprawnym nastawieniem Thorgala.

Mimo wszystko jednak się trochę rozczarowałem. Może nie tyle rysunkami co scenariuszem. Kilka zwrotów akcji wydaje mi się bardzo w stylu deus ex machina (na przykład nagle i bardzo gwałtownie następujący obłęd Ogotaia). A na takiego typu rozwiązania reaguję zazwyczaj lekko alergicznie.

Do pozytywów można zaliczyć całkowite wyjaśnienie pochodzenia Thorgala i zamknięcie tego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Album „Kraina Qa” rozpoczął przygodę, która jest kontynuowana w kolejnych albumach:
- „Oczy Tanatloca”
- „Miasto zaginionego Boga”
- „Między ziemią a światłem”
Sporo dowiemy się tutaj o naszym głównym bohaterze i jego „gwiezdnym” pochodzeniu.

Album „Kraina Qa” rozpoczął przygodę, która jest kontynuowana w kolejnych albumach:
- „Oczy Tanatloca”
- „Miasto zaginionego Boga”
- „Między ziemią a światłem”
Sporo dowiemy się tutaj o naszym głównym bohaterze i jego „gwiezdnym” pochodzeniu.

Pokaż mimo to

Jako dziecko zaczytywałem się w komiksach opisujących przygody dzielnego wikinga. Pamiętam, że jedyny kiosk, gdzie można było zakupić komiksy był oddalony od mojego osiedla o kilka kilometrów.Pamiętam też, że wraz z mamą jechaliśmy do pawilonu, gdzie ów kiosk się mieścił i w drodze powrotnej pochłaniałem komiks jednym tchem. To była końcówka lat osiemdziesiątych i czasy mojego dzieciństwa. Komiksy Rosińskiego i Van Hamme, a w późniejszych latach innych twórców, to coś więcej niż tylko zwykłe historyjki rysunkowe, to część dzieciństwa gdzie, jakiś dzieciak z rumieńcami na policzkach, marzył o przeżywaniu podobnych przygód, jak główny bohater sagi o wikingu z gwiazd. Każdy komiks zasługuje na dziewiątkę.

Jako dziecko zaczytywałem się w komiksach opisujących przygody dzielnego wikinga. Pamiętam, że jedyny kiosk, gdzie można było zakupić komiksy był oddalony od mojego osiedla o kilka kilometrów.Pamiętam też, że wraz z mamą jechaliśmy do pawilonu, gdzie ów kiosk się mieścił i w drodze powrotnej pochłaniałem komiks jednym tchem. To była końcówka lat osiemdziesiątych i czasy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zajrzałam do Thorgala z ciekawości, czy młodzi nadal czytają - bo ja całe dzieciństwo 100-krotnie czytałam wszystkie zeszyty do "Miasta zaginionego Boga" - który jest cudownym zwieńczeniem wielkiej wyprawy Thorgala do Ameryki Południowej. Powiedzieć że klasyk to za mało. To jest arcydzieło. Van Hamme tak tu umiejętnie posplatał wątki z kultury Majów z losami bohaterów, a Rosiński tak sugestywnie to narysował że ja się tym nie zaczytywałam, tylko zatapiałam wielokrotnie! Dzisiaj wciskam 12-letniemu synowi. Na razie z umiarkowanym entuzjazmem, ale żywię nadzieję że chwyci. Sama odświeżam sobie zeszyty tomy 9-12 i stwierdzam że mimo upływu lat są świetne. Czyli mój dawny zachwyt to był nie tylko dziecięcy naiwny zachwyt - oklaski dla twórców zwłaszcza za "cykl QA" są w pełni uzasadnione. Jak dla mnie to najlepsza część.

Zajrzałam do Thorgala z ciekawości, czy młodzi nadal czytają - bo ja całe dzieciństwo 100-krotnie czytałam wszystkie zeszyty do "Miasta zaginionego Boga" - który jest cudownym zwieńczeniem wielkiej wyprawy Thorgala do Ameryki Południowej. Powiedzieć że klasyk to za mało. To jest arcydzieło. Van Hamme tak tu umiejętnie posplatał wątki z kultury Majów z losami bohaterów, a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jeden z lepszych Thorgali. Niedoceniany ze wzgledu na to ze malo ludzi wie co tak naprawde autorzy chcieli przekazac. Cala historia wpleciona jest w kulture Majow i Inkow i tym samym Van Hamme ukazal ojca Thorgala jako tego ktory przybyl na ziemie(brodaty Bog) i stworzyl kultury poludniowo amerykanskie. Dla mnie swietny album.

Jeden z lepszych Thorgali. Niedoceniany ze wzgledu na to ze malo ludzi wie co tak naprawde autorzy chcieli przekazac. Cala historia wpleciona jest w kulture Majow i Inkow i tym samym Van Hamme ukazal ojca Thorgala jako tego ktory przybyl na ziemie(brodaty Bog) i stworzyl kultury poludniowo amerykanskie. Dla mnie swietny album.

Pokaż mimo to

Pamiętam, że za dzieciaka olbrzymie wrażenie robiło na mnie przedstawienie w komiksie labiryntu, po którym błądzili bohaterowie i to, co stało się z Kriss de Valnor. 20 lat później nadal robi wrażenie.

Pamiętam, że za dzieciaka olbrzymie wrażenie robiło na mnie przedstawienie w komiksie labiryntu, po którym błądzili bohaterowie i to, co stało się z Kriss de Valnor. 20 lat później nadal robi wrażenie.

Pokaż mimo to

Pierwszy prawdziwy komiks mojej młodości (nie licząc Funky Kovala z Fantastyki). Super pomieszanie rożnych wątków i historii (łącznie z Dänikenem i wikingami). Świetna krecha i proporcje, fachowa robota.
Szkoda, że nie można się tam wrócić :-(

Pierwszy prawdziwy komiks mojej młodości (nie licząc Funky Kovala z Fantastyki). Super pomieszanie rożnych wątków i historii (łącznie z Dänikenem i wikingami). Świetna krecha i proporcje, fachowa robota.
Szkoda, że nie można się tam wrócić :-(

Pokaż mimo to