Dwory i dworki, liczące sobie niekiedy po kilkaset lat i będące siedzibami kilku kolejnych generacji rodzin szlacheckich, stały się symbolem nieprzerwanego trwania. Dwór wyznaczał również rytm życia jego mieszkańców. Na podstawie opisów literackich i wspomnień możemy odnieść wrażenie, że czas płynął tam w ściśle określonych sekwencjach, stałych i niezmiennych w swojej kolejności.

Siedziby szlacheckie były z jednej strony świadkami i uczestnikami historii narodowej, z drugiej zaś pełniły funkcję materialnej kroniki dziejów poszczególnych rodów i rodzin.

Szacuje się, że w 1939 roku na ziemiach Rzeczypospolitej istniało ponad dwadzieścia tysięcy dworów i pałaców. Pięćdziesiąt lat później było ich zaledwie dwieście, a i one z reguły przedstawiały widok godny pożałowania. Ogromna liczba siedzib rodowych znalazła się na ziemiach „skąd zabrano Polskę”, gdzie ich los dopełniał się szybciej i tragiczniej. A jednak dwór przetrwał – głównie w kulturze, tradycji i literaturze. Z ogrodów i parków dworskich pozostało niewiele. Mimo podejmowanych wysiłków renowacyjnych, dziś dużo dworów i założeń parkowo-ogrodowych można podziwiać jedynie na fotografiach.

W albumie znajdziemy zarówno świadectwa dawnej świetności dworów polskich, jak i interesujące historie związane z poszczególnymi miejscami i ich właścicielami.

Zajrzymy do wnętrza dworu, zobaczymy, jak wyglądało w nim życie codzienne i święta, jak ich mieszkańcy spędzali czas i jakich podejmowali gości. Poczujemy klimat parków otaczających dwory – na krótką chwilę przeniesiemy się w barwny świat naszych przodków.