W wydanej na polskim rynku literaturze japonistycznej brakowało opracowania poświęconemu japońskiemu średniowieczu, a do tego Donal Keene to nazwisko badacza, którego chyba nikomu nie trzeba specjalnie przedstawiać. Miałam zatem powód do radości, kiedy ta książka wpadła w moje ręce.
Okres Muromachi i Azuchi-Momoyama mniej lub bardziej słusznie kojarzą się z niekończącymi się walkami wewnętrznymi, wojnami domowymi i sporami o władzę. Przebrnięcie przez historię tych czasów to niekończąca się droga przez gąszcz podobnie brzmiących imion i zmieniających się sojuszów. Ten mankament rekompensuje to, co działo się w kulturze, a co dziś najbardziej kojarzy się z Japonią - ścieżka herbaty, sztuka układania kwiatów, rozwój ceramiki czy wreszcie malarstwo tuszem. Jest o czym pisać.

Za punkt wyjścia Keene przyjmuje Srebrny Pawilon, historię jego powstania, tło historyczne i prądy estetyczne, które go ukształtowały. Pierwsze rozdziały książki - konsekwentnie pozbawione tytułów - koncentrują się na historii politycznej, która doprowadziła shoguna Yoshimasę do władzy. Gąszcz nazwisk i zmiennych sojuszów nie staje się ani na jotę mniej nieczytelny, ale przynajmniej jest zwięźle, a i odautorskie komentarze ocieplają trochę miejscami nużący wywód.
Druga część książki, odpowiadająca okresowi odcięcia się Yoshimasy od prawowania władzy, to uczta dla miłośników historii japońskiej estetyki: poezja, malarstwo, wpływy chińskie, zwyczaj picia herbaty, architektura, sztuka projektowania ogrodów i układania kwiatów, wreszcie rozrywki teatralne i rozwój teatru no - to wszystko jest tematem rozważań Keene'a.

Mimo wielkiej wartości merytorycznej i magii nazwiska autora, książka pozostawiła mi wrażenie lekkiego niedosytu i trudno mi powiedzieć, czy rozczarowanie dotyczyło tematu, jego podania czy wreszcie kształtu samej książki. Forma luźnego wywodu, przeplatanego okazjonalnymi dygresjami, dla mnie nie do końca się sprawdza. Wolałabym raczej rozdziały poświęcone konkretnemu zagadnieniu, co według mnie pozwala lepiej usystematyzować wiedzę. Co do pozostałych zastrzeżeń - zachęcam do przeczytania i samodzielnej oceny. Mankamenty mogą być dyskusyjne, ale wartość merytoryczna jest warta wysiłku włożonego w lekturę.

W wydanej na polskim rynku literaturze japonistycznej brakowało opracowania poświęconemu japońskiemu średniowieczu, a do tego Donal Keene to nazwisko badacza, którego chyba nikomu nie trzeba specjalnie przedstawiać. Miałam zatem powód do radości, kiedy ta książka wpadła w moje ręce.
Okres Muromachi i Azuchi-Momoyama mniej lub bardziej słusznie kojarzą się z niekończącymi...

Dawno nie czytałam tak ciekawej książki naukowej, a dokładniej: tak ciekawie napisanej, bo temat szoguna, który w swoim życiu nie zrobił nic sensownego nie wydaje się na pierwszy rzut oka fascynujący. Keene w obszerny sposób rysuje jednak charakterystykę epoki, w której przyszło Yoshimasie żyć, a także rozległe dziedziny kultury i sztuki, na które szogun ten wywarł ogromny wpływ. Po prostu pochłonęłam w kilka dni jak zbiór esejów, a nie publikację naukową. Duże wrażenie robi erudycja autora i wszechstronne podejście do tematu. Minusy dla mnie są dwa: po pierwsze, nie znoszę przypisów końcowych, przez które muszę wciąż wertować książkę albo czytać ją w dwóch miejscach równolegle. Po drugie, jest to jedyna książka w fenomenalnej serii Ex Oriente (a w każdym razie jedyna, jaką mam),która ma tak mały format. Na półce wygląda jak ułamany ząb.

Dawno nie czytałam tak ciekawej książki naukowej, a dokładniej: tak ciekawie napisanej, bo temat szoguna, który w swoim życiu nie zrobił nic sensownego nie wydaje się na pierwszy rzut oka fascynujący. Keene w obszerny sposób rysuje jednak charakterystykę epoki, w której przyszło Yoshimasie żyć, a także rozległe dziedziny kultury i sztuki, na które szogun ten wywarł ogromny...

Książka dla fanów tematu i do tego wytrwałych. Naszpikowana jest datami, faktami i imionami. Widać, że autor starał się pisać jak najprzystępniej, ale przy tak szczegółowym opracowaniu nie było to zadanie łatwe. Dla mnie była to bardzo męcząca lektura.

Książka dla fanów tematu i do tego wytrwałych. Naszpikowana jest datami, faktami i imionami. Widać, że autor starał się pisać jak najprzystępniej, ale przy tak szczegółowym opracowaniu nie było to zadanie łatwe. Dla mnie była to bardzo męcząca lektura.