Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trudno mi powiedzieć, czy oceniam właściwą książkę - mój egzemplarz nosi podtytuł "From the Earliest Era to the Mid-Nineteenth Century" i faktycznie jest antologią najlepszych - według Keene'a - przekładów najbardziej klasycznych dzieł literatury japońskiej. Cóż my tu zatem mamy? Oczywiście kilka wierszy z "Antologii dziesięciu tysięcy liści", czytelnikowi polskiemu znanych z polskiego przekładu, podobnie jak fragment Koijiki o dwóch szczęściach - ale również przekłady starożytnej poezji w języku chińskim, której próżno szukać w polskich przekładach. Są oczywiście przekłady z takich "must read", jak "Dziennik z Tosy", "Dziennik ulotnych chwil", "Opowieść o księciu Genjim", "Dziennika z podróży do Sarashiny", z dziennika Murasaki Shikibu i Sei Shonagon, bo trudno sobie wyobrazić, aby ich nie było, ale są też rarytasy, które trudno znaleźć w samodzielnych wydaniach. Na przykład legenda o mnichu Kukai, przekłady antologii "Kokinshu" i innych antologii, również chińskich, wreszcie fragmenty "Opowieści z Ise", czy "O księżniczce, która kochała owady" (nareszcie!) i "Ryojin Hisho" (widział to ktoś w przekładzie w ogóle?). Znajdziemy tu trochę opowieści z "Opowieści o Heike", ustępy z "Hojoki" czy "Opowieści z Uji", ale również wiersze z "Shinkokinsho". Musiały się pojawić fragmenty z "Zapisków z wolnych chwil", przekłady z traktatów Zeamiego i sztuk no, ale są również fragmenty z romansów historycznych i opowiastek dydaktycznych epoki Muromachi, jedna farsa kyogen i poezja. Nie tylko chińska i buddyjska, ale również fantastyczny zapis "Minase sangin", zapis "sesji" układania poezji wiązanej z komentarzem tłumacza, który pozwala śledzić nawiązania poetyckie i przekształcanie motywów w kolejnych wierszach. Trudno wyobrazić sobie antologię literatury japońskiej bez nowel Ihary Saikaku (zresztą w dużej mierze znanych polskiemu czytelnikowi),dzienników podróżnych Basho, haiku jego szkoły i późniejszych, czy "Samobójstwa kochanków w Sonezaki", ale pojawiają się też teksty nieznane raczej polskiemu czytelnikowi: fragmenty prozy Ejimy Kisekiego, Takizawy Bakina czy jeden epizod z "Hizakurige", wreszcie poezja chińska i waka epoki Tokugawa. Komu udało się przebrnąć "na sucho" przez "Literaturę japońską" Melanowicza (pierwsze dwa tomy w starym wydaniu),ten z pewnością tym bardziej doceni, ile dobrego robi antologia Keene'a. Większości tekstów w polskim przekładzie nigdy się nie ukazała, a o ile przyjemniej jest przeczytać samemu, niż tylko dowiedzieć się, "o czym to było".