To mogła być bardzo dobra książka, ale autorka zrobiła wiele, aby tak się nie stało. Sztuką jest o rzeczach ciekawych pisać w sposób nudny i mało angażujący i tak jest w tym przypadku. Autorka przez całą książkę operuje głównie cytatami, bądź fragmentami utworów, czy listów opisywanych pisarzy, czy poetów. Bardzo to mi utrudniało czytanie. Może komuś odpowiada taki sposób narracji, ale dla mnie okazał się męczący.
Są również w tej książce rzeczy, które mi się podobały, a mianowicie znajduje się w niej mnóstwo zdjęć i to zarówno archiwalnych, jak i współczesnych, więc możemy zobaczyć i porównać jak wyglądały domostwa opisywanych w tej pozycji wielkich Polaków kiedyś i obecnie, a także dowiedzieć się co na przestrzeni lat działo się z tymi nieruchomościami i jak są zagospodarowane obecnie (przeważnie są tam muzea).
Miałam ocenić niżej, ale całość uratował ostatni świetny rozdział o Józefie Ignacym Kraszewskim, a o tym płodnym pisarzu niewiele dotychczas wiedziałam. Wiele lat spędził na przymusowej emigracji i nie dane mu było już do śmierci wrócić do swojego ukochanego Romanowa, za którym bardzo tęsknił.

To mogła być bardzo dobra książka, ale autorka zrobiła wiele, aby tak się nie stało. Sztuką jest o rzeczach ciekawych pisać w sposób nudny i mało angażujący i tak jest w tym przypadku. Autorka przez całą książkę operuje głównie cytatami, bądź fragmentami utworów, czy listów opisywanych pisarzy, czy poetów. Bardzo to mi utrudniało czytanie. Może komuś odpowiada taki sposób...

Pani Basi Wachowicz nie ma już wśród nas, ale Jej gawędy o Polsce i Polakach zostały. Kiedy czytamy Jej książki, to tak, jakbyśmy słyszały jej głos.
Niezmiennie zaskakuje mnie w tych książkach ogrom wiedzy oraz staranność i profesjonalizm. Niewyobrażalna jak na jedną osobę, udokumentowana wiedza okraszona niewiarygodną liczbą zdjęć i rycin, które cudownie ilustrują miejsca, gdzie powinniśmy zajrzeć, buszując po Polsce. Pomoc stanowią dopiski pod każdą opowieścią, gdzie można to zobaczyć i na jaką stronę należy zajrzeć, aby otrzymać wiarygodne informacje.
Nasz kraj jest naprawdę piękny, tylko my nie umiemy tego docenić. A nasi bohaterowie, twórcy nie zawsze kryształowi, ale godni tego, aby dostrzec ich wkład w rozwój naszej ojczyzny.
Książka jest podróżą w daleką przeszłość Polski, podróżą fascynującą, bo czujemy, że jesteśmy częścią tego świata.

Pani Basi Wachowicz nie ma już wśród nas, ale Jej gawędy o Polsce i Polakach zostały. Kiedy czytamy Jej książki, to tak, jakbyśmy słyszały jej głos.
Niezmiennie zaskakuje mnie w tych książkach ogrom wiedzy oraz staranność i profesjonalizm. Niewyobrażalna jak na jedną osobę, udokumentowana wiedza okraszona niewiarygodną liczbą zdjęć i rycin, które cudownie ilustrują miejsca,...

Malownicza podróż po rodzinnych zakątkach znanych Polaków. Książka jest pisana w sposób ciekawy, pomimo że jest książką historyczną wcale nie jest nudna, znaleźć możemy w niej nie tylko opis losów oraz siedzib wielkich Polaków takich jak Kościuszko czy Mickiewicz , ale też piękne fotografie. W piękny sposób ukazuje człowieka jako "element rzeczywistości",bo nikt nie jest samotną wyspą. Ale każdy jest sam sobie sterem żeglarzem i okrętem. Książka uświadamia, że życie tych, których znamy ze szkoły - z lekcji historii czy języka polskiego, często było bardzo wyboiste. Pokazuje tych których znamy wszyscy, takimi jakich ich nie znamy.

Malownicza podróż po rodzinnych zakątkach znanych Polaków. Książka jest pisana w sposób ciekawy, pomimo że jest książką historyczną wcale nie jest nudna, znaleźć możemy w niej nie tylko opis losów oraz siedzib wielkich Polaków takich jak Kościuszko czy Mickiewicz , ale też piękne fotografie. W piękny sposób ukazuje człowieka jako "element rzeczywistości",bo nikt nie...

Barbara Wachowicz to potęga, to instytucja. W chwili, gdy nazwisko to pojawia się w mediach, to jestem pewna, że czeka mnie porządna partia wzruszeń, że znów pojawi się coś, co poruszy moją duszę, co utrafi w moją wrażliwość jak nic innego. I jeszcze nigdy się nie pomyliłam.

Przepiękne wydanie najnowszej książki tej pisarki tak naprawdę zachwyciło mnie jeszcze zanim zobaczyłam jego okładkę. Siedziby wielkich Polaków? Toż to na pewno do Czarnolasu zostanę zaproszona, do Zaosia, do Żelazowej Woli - w miejsca ważne dla mnie tak bardzo, jak moje własne miejsce urodzenia. A może nawet bardziej? W chwili, gdy już mogłam przytulić książkę do serca poczułam, jakby biło w niej żywe serce.

Nie miejcie mi za złe zbytniego popadania w patetyzm - książki Barbary Wachowicz towarzyszą mi od początku mojej literackiej, filologicznej drogi, od pierwszego momentu, w którym zachwyciłam się strofami mickiewiczowskimi, w którym stwierdziłam, że nie ma nic piękniejszego nad wiersze Słowackiego. Każda kolejna pozycja tej pisarki wpisywała się idealnie w moje pasje, zainteresowania i oczekiwania. Cykl "Wierna rzeka harcerstwa" wyszła akurat w chwili, w której moją obsesją było poznawanie losów bohaterskiej młodzieży walczącej w czasie hitlerowskiej okupacji, na długi czas te książki były dla mnie najukochańszymi, pełnymi niespodzianek przyjaciółkami. Nie dziwcie się więc, że dorwawszy "Siedziby wielkich Polaków" nie mogłam się odkleić od tej przepięknie wydanej i znakomicie napisanej pozycji.

Ciąg dalszy na: http://zielonowglowie.blogspot.com/2013/11/dzieki-tej-ksiazce-bedziemy-mieli.html

Recenzja wzięła udział w konkursie "Dziennikarz Obywatelski roku 2013" w kategorii "recenzja": http://doroku.wiadomosci24.pl/recenzja/.

Barbara Wachowicz to potęga, to instytucja. W chwili, gdy nazwisko to pojawia się w mediach, to jestem pewna, że czeka mnie porządna partia wzruszeń, że znów pojawi się coś, co poruszy moją duszę, co utrafi w moją wrażliwość jak nic innego. I jeszcze nigdy się nie pomyliłam.

Przepiękne wydanie najnowszej książki tej pisarki tak naprawdę zachwyciło mnie jeszcze zanim...