Książka Jakuba Gomułki "Gramatyka wiary" przedstawia i analizuje poglądy tzw. Szkoły w Swansea, czyli „Wittgensteinowskich fideistów” – filozofów religii inspirowanych myślą późnego Wittgensteina. Jest to pierwsza w Polsce pozycja w całości poświęcona temu intrygującemu zagadnieniu. Świetnie udokumentowana, kompetentna i pisana z błyskotliwą inteligencją, prezentuje historię tego dość ekscentrycznego nurtu anglosaskiej filozofii religii.

Szkoła ze Swansea stawia bardzo aktualne pytania o funkcjonowanie języka religijnego i o znaczenie wyrażeń występujących w tym języku. W dobie „postsekularyzmu” i „postmetafizyki” trzeba podjąć trud ponownego przemyślenia sposobu, w jaki język religijny odnosi się do rzeczywistości, trzeba pytać, czym może być ta rzeczywistość. Trudno mi jednak zaakceptować odpowiedzi, jakie na te pytania udzielają „Wittgensteinowscy fideiści”. Również autor "Gramatyki wiary" odnosi się z rezerwą do tej propozycji. Pod koniec książki prezentuje zarys ujęcia alternatywnego, które również stara się być wierne filozofii późnego Wittgensteina.