Książka ciekawa, ładnie zilustrowana, w przekrojowy sposób opisująca taktykę działań przeciwpancernych i uzbrojenie ppanc wojsk USA, brytyjskich, radzieckich, niemieckich i japońskich w drugiej wojnie światowej. Interesujące są zwłaszcza informacje na temat ewolucji roli i ukształtowania systemu obrony ppanc w różnych armiach.
Ocenę tej z pozoru erudycyjnej książki psuje jednak duża ilość błędów merytorycznych w opisach poszczególnych typów uzbrojenia (lwia ich część jest zasługą autora, ale swoje dołożył też tłumacz i wydawnictwo). Np. w kinetycznych pociskach ppanc konsekwentnie mylony jest przez tłumacza czepiec balistyczny z ochronnym. Liczba wyprodukowanych pancerzownic Bazooka podana jest jako ponad 476 milionów sztuk (literówka w polskim wydaniu).
Błędna jest także informacja, jakoby wszystkie radzieckie granaty ppanc, w tym RPG 40 i RPG 41 były stabilizowane taśmami - te dwa akurat, burzące, nie były. Odnieść można wrażenie, że radzieckie armaty ppanc 37 mm były w 1941 w regularnym użyciu - nie były, bo już w 1939 stanowiły jednostkowy margines (nb. nie mogły być w swej pierwotnej wersji kopią niemieckiej "PaK 35/36", bo ta armata jeszcze wówczas nie istniała).
Razi błędna, choć właściwa Anglosasom, pisownia niemieckich skrótów PaK i FlaK zamiast Pak i Flak, pokutuje też błędne, faktycznie nieistniejące oznaczenie 3,7 cm PaK 35/36 - zamiast 3,7 cm Pak. Z niewiadomych powodów nie zostały w ogóle wspomniane niemieckie armaty ppanc o kalibrze ponad 76 mm, zaś armaty o stożkowych przewodach luf istniały jakoby tylko dwie (2,8 cm sPzB 41 i 4,2 cm Pak 41) - zniknęła natomiast 7,5 cm Pak 41. Pocisk panzerfausta opisany został jako zawierający "silnik marszowy" (błąd tłumacza),nie zostały natomiast podane maksymalne zasięgi tych pancerzownic. Panzerschreck nie używał "tej samej rakiety co Pueppchen, jednak ze zmodyfikowanym silnikiem", ta sama była tylko głowica. Z kolei 8,8 cm RPzB 43 Ofenrohr i 54 Panzerschreck to była dokładnie ta sama broń, przy czym oznaczenie 8,8 cm RPzB 54 przyjęto już w 1943 roku dla wyrzutni bez tarczy. Tak samo 8,8 cm RPzB 54/1 nie była najliczniej produkowaną wersją, nie jest też prawdą, że późnych wersji pocisków nie można było wystrzeliwać ze wczesnych pancerzownic ("Ofenrohrów"),które wobec tego wycofywano do jednostek drugorzutowych - panowała pełna kompatybilność, wszystkie rakiety można było wystrzeliwać ze wszystkich wyrzutni.
Momentami drażni też nieco zbyt pretensjonalny język tłumaczenia, że kwiatków w rodzaju nazywania pocisku smugowego trasującym nie wspomnę. Jednak przyznać trzeba, że pomimo pewnych usterek, przekład stoi na relatywnie wysokim poziomie.
Całościowo, mimo pewnych braków, jest to niewątpliwie pozycja wartościowa i godna polecenia.

Książka ciekawa, ładnie zilustrowana, w przekrojowy sposób opisująca taktykę działań przeciwpancernych i uzbrojenie ppanc wojsk USA, brytyjskich, radzieckich, niemieckich i japońskich w drugiej wojnie światowej. Interesujące są zwłaszcza informacje na temat ewolucji roli i ukształtowania systemu obrony ppanc w różnych armiach.
Ocenę tej z pozoru erudycyjnej książki psuje...