prószyński tytusy po 4 zł sprzedaje
egmont po 12 zł
3 x tyle !!!!

prószyński tytusy po 4 zł sprzedaje
egmont po 12 zł
3 x tyle !!!!

Ostatnia księga o Tytusie, która dobiła konającą serię. Jest to szrot, bodaj najgorszy epizod w całej serii. Kupiłem by mieć wszystkie części ale trudno się dziwić, że po niej nic z głównej serii nie wyszło. Papcio był już ewidentnie za stary by robić komiksy. W księdze 30 - jednej z lepszych po 20 potrafił tylko zachować cień dawnego blasku. Na więcej nie było go stać.

Ostatnia księga o Tytusie, która dobiła konającą serię. Jest to szrot, bodaj najgorszy epizod w całej serii. Kupiłem by mieć wszystkie części ale trudno się dziwić, że po niej nic z głównej serii nie wyszło. Papcio był już ewidentnie za stary by robić komiksy. W księdze 30 - jednej z lepszych po 20 potrafił tylko zachować cień dawnego blasku. Na więcej nie było go stać.

Nie będę oryginalny, ale jako osobie wychowanej na wczesnych komiksach Papcia Chmiela, ta ostatnia klasyczna księga poświęcona Tytusowi nie oczarowała mnie. To już jest zupełnie inny humor, którego może nie rozumiem. A może pomysł na uczłowieczanie szympansa przez kibicowanie nie był trafiony ? Niby te same postacie, a jednak nie śmieszą, brakuje dialogów i powiedzonek zapadających w pamięć. Odnoszę wrażenie, że poczynając od zeszytu kiedy Tytus został plastykiem (tom XVIII) zauważalny jest systematyczny regres formy. Może lepszym rozwiązaniem byłoby wcześniejsze zakończenie serii ? Wiele wątpliwości, aczkolwiek wielbiciele Papcia Chmiela sięgną po tę księgę z szacunku i ciekawości.

Nie będę oryginalny, ale jako osobie wychowanej na wczesnych komiksach Papcia Chmiela, ta ostatnia klasyczna księga poświęcona Tytusowi nie oczarowała mnie. To już jest zupełnie inny humor, którego może nie rozumiem. A może pomysł na uczłowieczanie szympansa przez kibicowanie nie był trafiony ? Niby te same postacie, a jednak nie śmieszą, brakuje dialogów i powiedzonek...

POLSKI KIBIC

Nigdy nie sądziłem, że kiedyś to napiszę, a jednak: Papcio Chmiel strasznie mnie rozczarował. Przyznam, że lektura XXXI Księgi „Tytusa Romka i A’Tomka”, mimo niezłych, jak zawsze zresztą ilustracji, była katorgą. Męczyłem się, nudziłem, próbowałem znaleźć w tym choć cień tego, za co pokolenia czytelników – w tym ja sam – pokochały stare albumy, ale na próżno. A szkoda, bo potencjał był i tylko najwyraźniej sam autor, nie mając pojęcia, co chciał zrobić, ze strony na stronę starał się coś wymyślić – wszystko na zasadzie „jakoś to będzie”. Ale tym razem wcale jakoś nie było.

Jak się chce z małpy zrobić Polaka, taki będzie skutek – będzie upijać kucyka i jeździć na nim, trafiać do aresztu za udział w bójkach kibiców i wikłać się w różne niekoniecznie legalne interesy. Kiedy Romek i A’Tomek odkrywają, że ich przyjaciel zszedł na złą drogę, postanawiają mu pomoc. Jak? Przez najróżniejsze metody uspokajające, w tym kontakt ze słodkimi zwierzątkami. Jednak Tytus nawet w tych najmilszych potrafi wyzwolić to, co najgorsze. Czym skończy się ta przygoda?

Całość mojej recenzji na blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/08/tytus-romek-i-atomek-ksiega-xxxi-tytus.html

POLSKI KIBIC

Nigdy nie sądziłem, że kiedyś to napiszę, a jednak: Papcio Chmiel strasznie mnie rozczarował. Przyznam, że lektura XXXI Księgi „Tytusa Romka i A’Tomka”, mimo niezłych, jak zawsze zresztą ilustracji, była katorgą. Męczyłem się, nudziłem, próbowałem znaleźć w tym choć cień tego, za co pokolenia czytelników – w tym ja sam – pokochały stare albumy, ale na próżno....

To już nie to, co wcześniejsze zeszyty Papcia Chmiela...

Odnoszę wrażenie, jakby Papcio na siłę starał się przypodobać dzisiejszemu młodemu czytelnikowi - z jednej strony posługując się nienachalnym dydaktyzmem, z drugiej - puszczając do niego oko, w nadmiarze stosując elementy slangu, nie stroniąc od wulgaryzmów. Wychowałam się na tej serii, chętnie sięgam po starsze części również dzisiaj. Tam jest zupełnie inny humor, jakiś taki mądrzejszy, choć przecież zwariowany. Te nowe części, próbujące odnaleźć się we współczesnych realiach, jakoś mi nie podchodzą. Razi głupkowaty dowcip, prymitywizm. Nie śmieszy, a jedynie irytuje... Odcinek o Tytusie-szalikowcu - również.

To już nie to, co wcześniejsze zeszyty Papcia Chmiela...

Odnoszę wrażenie, jakby Papcio na siłę starał się przypodobać dzisiejszemu młodemu czytelnikowi - z jednej strony posługując się nienachalnym dydaktyzmem, z drugiej - puszczając do niego oko, w nadmiarze stosując elementy slangu, nie stroniąc od wulgaryzmów. Wychowałam się na tej serii, chętnie sięgam po starsze...