Mainstream. Co podoba się wszędzie na świecie.

Bardzo ciekawa analiza wpływu amerykańskiej kultury na gusta odbiorców na całym świecie. Oraz charakterystyka przemysłów kultury w wielu krajach na świecie i tych nielicznych miejsc, gdzie amerykańska nie przyjęła się tak, jakby tego chcieli jej producenci (np. amerykańskie filmy i multipleksy w Chinach). W jakimś sensie wszyscy wiemy, że kino i muzyka z USA królują niemalże wszędzie, ale Martel dokonał solidnej analizy jej korzeni, a także biznesowych zależności, nie ograniczając się przy tym do kontaktów między USA a Europą, lecz przyglądając się różnym instytucjom na całym świecie (np. mediom muzułmańskim). To jest naprawdę ciekawe, co w różnych częściach świata oznacza mainstream. Książka Martela opiera się na prowadzonych przez niego przez lata solidnych badaniach, spotkaniach z właścicielami studiów filmowych i wytwórni, producentami itp. W dodatku napisana jest sprawnie i ciekawie, szczerze polecam.

Bardzo ciekawa analiza wpływu amerykańskiej kultury na gusta odbiorców na całym świecie. Oraz charakterystyka przemysłów kultury w wielu krajach na świecie i tych nielicznych miejsc, gdzie amerykańska nie przyjęła się tak, jakby tego chcieli jej producenci (np. amerykańskie filmy i multipleksy w Chinach). W jakimś sensie wszyscy wiemy, że kino i muzyka z USA królują...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawe spostrzeżenia autora, fakty i dużo wiedzy, którą autor naprawdę ciekawie wyselekcjonował. Warto przeczytać, chociaż pewne momenty były dla mnie nużące. Warto jednak wiedzieć "co się podoba wszędzie na świecie" a podoba się bardzo różnie ;) POLECAM!!!

Bardzo ciekawe spostrzeżenia autora, fakty i dużo wiedzy, którą autor naprawdę ciekawie wyselekcjonował. Warto przeczytać, chociaż pewne momenty były dla mnie nużące. Warto jednak wiedzieć "co się podoba wszędzie na świecie" a podoba się bardzo różnie ;) POLECAM!!!

Pokaż mimo to

Trudno o bardziej niestrawny bełkot.

Trudno o bardziej niestrawny bełkot.

Pokaż mimo to

Tysiące przebytych kilometrów i setki rozmów nie przełożyły się niestety na unikalność wniosków. Nie lękajcie się jednak - jest tu trochę uczonych i chwytliwych ciekawostek, którymi można szpanować przed znajomymi z pracy.

Tysiące przebytych kilometrów i setki rozmów nie przełożyły się niestety na unikalność wniosków. Nie lękajcie się jednak - jest tu trochę uczonych i chwytliwych ciekawostek, którymi można szpanować przed znajomymi z pracy.

Pokaż mimo to

Nie było to złe. Pójdę dalej i powiem nawet więcej: było boleśnie dobre! Trochę jak jedzenie lodów i odczuwanie bólu spalonej słońcem skóry jednocześnie. Niby piecze, ale wiesz, że za trzy dni twoja skóra zbrązowieje i nie będziesz wyglądać już jak świeżo wyjęty z wybielacza, no i przecież masz lody.

Tak właśnie było z tą książką. Bo Frédéric Martel postanowił zbadać zjawisko mainstreamu i w tym celu wybrał się na wycieczkę do największych stolic popkultury, pragnąc dowiedzieć się (i przedstawić później głodnym wiedzy czytelnikom), co, jak i dlaczego. No wiecie, na przykład: dlaczego w takim kraju jak Polska premiery blockbusterów następują często dopiero kilka tygodni po oficjalnej premierze w Stanach, dlaczego Bollywood chciałby być Hollywood, w jaki sposób Disney wyciąga od nas forsę, albo jak to się stało, że Al Jazeera została praktycznie jedyną mainstreamowi stacją telewizyjną na Bliskim Wschodzie. Martel zjeździł więc sobie świat, będąc przyjmowanym przez wielkich i większych krainy popkultury i tak oto powstała jego książka. I dobrze, bo jest ona naprawdę ciekawą lekturą, ukazującą (trochę od podszewki i trochę nie wprost) mechanizm wyciągania pieniędzy z kieszeni klientów. I w tym właśnie miejscu boli.

Ostatnią rzeczą, której powinniście się obawiać przed rozpoczęciem czytania tej książki jest drętwy, akademicki języka autora, tryliard niezrozumiałych pojęć i nuda rosnąca z każdą kolejną stroną – tutaj tego nie ma. Jest za to interesująca lektura, przedstawiająca ciekawe zjawisko (bez cienia subiektywizmu!) w naprawdę dobry i przystępny sposób. Jestem na tak i czuję się odrobinę bardziej świadoma.

Nie było to złe. Pójdę dalej i powiem nawet więcej: było boleśnie dobre! Trochę jak jedzenie lodów i odczuwanie bólu spalonej słońcem skóry jednocześnie. Niby piecze, ale wiesz, że za trzy dni twoja skóra zbrązowieje i nie będziesz wyglądać już jak świeżo wyjęty z wybielacza, no i przecież masz lody.

Tak właśnie było z tą książką. Bo Frédéric Martel postanowił zbadać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to