Drugi tom Utworów zebranych Mirona Białoszewskiego dokumentuje działalność Teatru Osobnego, awangardowego teatru domowego, który powstał jesienią 1955 roku, jeszcze przed oficjalnym ogłoszeniem końca socrealizmu. W ciągu ośmiu lat istnienia wystawił pięć programów. Tylko jeden z nich stanowił adaptację fragmentów tekstów klasycznych, cztery wcześniejsze – każdy złożony z kilku osobnych krótkich utworów – były inscenizacjami oryginalnych sztuk, scenariuszy scenicznych tworzonych dla tej sceny. Teatr Osobny był dziełem zespołowym. Aktorstwo Lecha E. Stefańskiego, malarstwo i aktorstwo Ludmiły Murawskiej, autorstwo i aktorstwo Mirona Białoszewskiego oraz autorstwo niektórych sztuk, pomysły rozwiązań fabularnych, inscenizacje i scenografia Ludwika Heringa dawały dzieło niepowtarzalne, demaskujące iluzję sceniczną, animujące wyobraźnię widzów, zaprzeczenie teatru tradycyjnego.
Dwa wydania Teatru Osobnego. 1955–1963 ukazały się wyłącznie pod nazwiskiem Białoszewskiego. Obecne – zgodne z oświadczeniem poety w listach do dyrekcji Teatru Powszechnego (1976) i redakcji miesięcznika „Dialog” (1977) – oddaje sprawiedliwość Heringowi. Teksty autorstwa lub współautorstwa Heringa zostały podpisane jego nazwiskiem.