Nauka idzie na wojnę

Co było źródłem energii militarnej starożytnego Egiptu? Czemu Aleksander Wielki zawdzięczał swoje podboje? Dlaczego Niemcy zbudowali rakiety V-2, lecz nie zdołali skonstruować bomby atomowej i dlaczego Amerykanie skonstruowali bombę, lecz kopiowali niemieckie rakiety? Jak rosyjski uczony ocalił Ziemię? W jaki sposób skromny polski matematyk przyczynił się do powstania komputerów?
Od dnia, w którym Kain zabił Abla, ludzie mordują się nawzajem. Paradoksalnie jednak ten mroczny wątek naszej historii jest również największym źródłem postępu. Postęp dokonuje się głównie za sprawą nauki, a najsilniejszym bodźcem rozwoju nauki jest wojna. Ludzkość wcześnie pojęła, że zwycięstwo w wojnie zależy od umiejętności tworzenia lepszej broni. Pragnienie jej posiadania było głównym powodem rozwoju nauki, która w ten sposób na stałe weszła w służbę śmierci.

Ernest Volkman, nagradzany dziennikarz, specjalizujący się w zagadnieniach militarnych, analizuje wpływ myśli naukowej na sztukę wojenną na przestrzeni tysiącleci – od rydwanów bojowych do czołgów, od Archimedesa do Oppenheimera. Fascynująca, pełna zaskakujących faktów historia wzajemnych zależności nauki i techniki wojennej uświadamia, jak wiele z otaczającej nas rzeczywistości – od lotów kosmicznych i bomby atomowej do puszki z aerozolem i długopisu – powstało dzięki ludzkiej obsesji niszczenia.