Jeśli pójdziesz za mną

Książka sama w sobie nie jest zła, ale nie jest też dobra. Jest tak dokładnie pomiędzy. Historia głównej bohaterki nie wywołuje szczególnych emocji, jest po prostu smutna i dosyć przewidywalna. Mnie nie chwyciła za serce. Natomiast opis kultury japońskiej, zwyczajów tam panujących mocno szokuje. Japonia to naprawdę kraj absurdu, tak rozwinięty, a jednocześnie tak zacofany... Odniosłam wrażenie jakby mentalność mieszkańców Shika nie nadążała za epoką, za czasem. Ludzie tkwią w miejscu, ograniczają samych siebie, nie chcą dążyć do zmian, godzą się na to wszystko i wymagają tego od innych. Polecam tą książkę tylko tym, którzy są zainteresowani kulturą japońską, tylko pod tym względem jest warta przeczytania.

Książka sama w sobie nie jest zła, ale nie jest też dobra. Jest tak dokładnie pomiędzy. Historia głównej bohaterki nie wywołuje szczególnych emocji, jest po prostu smutna i dosyć przewidywalna. Mnie nie chwyciła za serce. Natomiast opis kultury japońskiej, zwyczajów tam panujących mocno szokuje. Japonia to naprawdę kraj absurdu, tak rozwinięty, a jednocześnie tak...

Warto tylko ze względu na opis życia japońskiej prowincji- to egzotyczny świat i człowiek zachodu z trudem się w nim odnajduje. Natomiast przesłanie dotyczące emocjonalnych rozterek bohaterki jest mocno kontrowersyjne. Wynika z niego, że prawdziwa miłość jest w stanie wyleczyć nie tylko z depresji ale i z ...homoseksualizmu. Dawno nie czytałam takiej bzdury.

Warto tylko ze względu na opis życia japońskiej prowincji- to egzotyczny świat i człowiek zachodu z trudem się w nim odnajduje. Natomiast przesłanie dotyczące emocjonalnych rozterek bohaterki jest mocno kontrowersyjne. Wynika z niego, że prawdziwa miłość jest w stanie wyleczyć nie tylko z depresji ale i z ...homoseksualizmu. Dawno nie czytałam takiej bzdury.

Rzeczywistość opisywana z punktu widzenia jednej z kobiet,które wyjechały pracować na rok do Japonii.
Bohaterce trudno jest sprostać wydarzeniom jakie mają miejsce w jej życiu (samobójcza śmierć ojca,depresja,odkrycie że kocha kobietę), a do tego dochodzi obcy, tak odległy kulturowo świat Wschodu. Odmienne zasady dyktowane przez nowe otoczenie doprowadzają do konfliktów, stawiając Marinę w niezręcznej sytuacji.
Plusem jest subtelność opisywania życia w Japonii, różnych niuansów kulturowych, większych bądź mniejszych barier jakie musi pokonać cudzoziemiec by myśleć o aklimatyzacji. Natomiast za dużo tu mowy o gomi. Wiedziałam, że Japończycy mają dość radykalne zdanie na temat segregowania odpadów, ale żeby poświęcać każdą wolną przestrzeń na pisanie o tym? Można było wyłuskać wiele innych charakterystycznych cech społeczności, a nie namolnie wracać do jednego tematu. Czułam, jakby pisało się nie o kraju czystym, gdzie obywatele dbają z niesamowitą skrupulatnością o środowisko (bo tam wszystkie odpady,rzeczy zużyte albo spala się w elektrowniach jądrowych albo są odzyskiwane w dużej mierze przez firmy produkujące np sprzęt), ale o świecie tonącym wręcz w śmieciach. Temat, który zdominował powieść i wywołał u mnie niepożądany efekt.
Jestem rozczarowana takim podejściem przy ukazywaniu różnic między Wschodem, a Zachodem

Rzeczywistość opisywana z punktu widzenia jednej z kobiet,które wyjechały pracować na rok do Japonii.
Bohaterce trudno jest sprostać wydarzeniom jakie mają miejsce w jej życiu (samobójcza śmierć ojca,depresja,odkrycie że kocha kobietę), a do tego dochodzi obcy, tak odległy kulturowo świat Wschodu. Odmienne zasady dyktowane przez nowe otoczenie doprowadzają do konfliktów,...

W tej książce poznajemy Japonię oczami osoby, która zna ją od podszewki. I tylko jedna myśl kołatała mi się w głowie - jak ludzie mogą się tak dobrowolnie pozwalać ograniczać? jak mogą tak bezmyślnie hołdować różnym rytuałom i bezmyślnym przyzwyczajeniom i nie podejmować nawet próby refleksji nad sensem?
Nie nadaję się do życia w Japonii.

W tej książce poznajemy Japonię oczami osoby, która zna ją od podszewki. I tylko jedna myśl kołatała mi się w głowie - jak ludzie mogą się tak dobrowolnie pozwalać ograniczać? jak mogą tak bezmyślnie hołdować różnym rytuałom i bezmyślnym przyzwyczajeniom i nie podejmować nawet próby refleksji nad sensem?
Nie nadaję się do życia w Japonii.

Książka napisana przez amerykankę, jest dziwnie spokojna. Czyta się ją świetnie, jest inna niż większość pozycji o Japonii, pisanych przez obcokrajowców. Ten efekt spokoju dają chyba listy, które otrzymuje główna bohaterka, Marina, od swojego opiekuna, pana Miyoshi. Są zrównoważone, pełne dobrych chęci, jakby chciano je oddać w ręce dziecka, które nie rozumie gdy mówi się do niego bezpośrednio. Sympatyczna historia, która powleka traumatyczna historię Mariny i jej związek z przyjaciółką Carolyn.

Książka napisana przez amerykankę, jest dziwnie spokojna. Czyta się ją świetnie, jest inna niż większość pozycji o Japonii, pisanych przez obcokrajowców. Ten efekt spokoju dają chyba listy, które otrzymuje główna bohaterka, Marina, od swojego opiekuna, pana Miyoshi. Są zrównoważone, pełne dobrych chęci, jakby chciano je oddać w ręce dziecka, które nie rozumie gdy mówi się...

Przyjemnie się czytało, szczególnie podobały mi się wstawki japońskich słówek oraz fragmenty japońskich obyczajów, ponieważ interesuję się tą kulturą :) Momentami ciężko było mi się za to zabrać, ale mimo wszystko polecam jako książkę wartą przeczytania.

Przyjemnie się czytało, szczególnie podobały mi się wstawki japońskich słówek oraz fragmenty japońskich obyczajów, ponieważ interesuję się tą kulturą :) Momentami ciężko było mi się za to zabrać, ale mimo wszystko polecam jako książkę wartą przeczytania.

Książka ukazuje trudy amerykańskich imigrantów nie mogących zbytnio dostosować się do zasad panujących w Japonii. Jednakże nie o tym prawi, a o homoseksualnej miłości i poszukiwaniu własnego szczęścia.

Książka ukazuje trudy amerykańskich imigrantów nie mogących zbytnio dostosować się do zasad panujących w Japonii. Jednakże nie o tym prawi, a o homoseksualnej miłości i poszukiwaniu własnego szczęścia.

Żałuję, że skończyła się tak szybko. Historia może trochę przewidywalna, ale wynagradza to dynamizm narracji i prędko idąca do przodu akcja.

Żałuję, że skończyła się tak szybko. Historia może trochę przewidywalna, ale wynagradza to dynamizm narracji i prędko idąca do przodu akcja.

Książkę czyta się dość szybko i całkiem przyjemnie.

Marinę- główną bohaterkę książki poznajemy, gdy wraz ze swoją dziewczyną Carolyn wyjeżdżają na rok do Japonii, by w miasteczku Shika uczyć języka angielskiego.

Dzięki tej książce możemy zapoznać się z relacją, jaka panuje między dwoma kobietami w związku. Ale co ciekawsze- pokazuje nam jak życie w innych krajach różni się od naszego. Autorka skupiła się na czynności wydawałoby się prostej i błahej-wyrzucaniem śmieci. Okazuje się, że w Japonii to wcale nie jest takie proste. Prosta czynność wyrzucania śmieci przysparza bohaterce wiele niezręcznych sytuacji.

Książkę czyta się dość szybko i całkiem przyjemnie.

Marinę- główną bohaterkę książki poznajemy, gdy wraz ze swoją dziewczyną Carolyn wyjeżdżają na rok do Japonii, by w miasteczku Shika uczyć języka angielskiego.

Dzięki tej książce możemy zapoznać się z relacją, jaka panuje między dwoma kobietami w związku. Ale co ciekawsze- pokazuje nam jak życie w innych krajach różni...

34 / 2015

34 / 2015