[9, 1, 8]
W literacki świat wprowadził mnie tata.
Początkowo czytał mi baśnie H. Ch. Andersena i wiersze J. Tuwima na dobranoc oraz tworzył swoje historie, będące syntezą innych znanych bajek.
Miałam 5 lat, kiedy pierwszy raz usiadł ze mną nad "Elementarzem" i uczył czytać obco wyglądające litery, układające się w miłe dla dziecięcego ucha zdania. Chociaż w marzeniach siedziałam na trzepaku, a w rzeczywistości na tapczanie, powtarzając na pamięć zdania po tacie i patrząc w książkę, aby uwierzył, że robię postępy.
Następnie w szkole podstawowej tata zachęcał mnie do wypożyczania książek z biblioteki. W szczególności interesowały mnie książki o drapieżnych zwierzętach. Największą wartością w nich były dla mnie zdjęcia, z których wnioskowałam więcej niż ze skomplikowanych opisów przyrody.
Jednak najmilej z okresu moich początków czytelnictwa wspominam bajki Disneya, które popchnęły mnie do pierwszych poważniejszych pociągnięć kredką i odkrycia talentu plastycznego.

[9, 1, 8]
W literacki świat wprowadził mnie tata.
Początkowo czytał mi baśnie H. Ch. Andersena i wiersze J. Tuwima na dobranoc oraz tworzył swoje historie, będące syntezą innych znanych bajek.
Miałam 5 lat, kiedy pierwszy raz usiadł ze mną nad "Elementarzem" i uczył czytać obco wyglądające litery, układające się w miłe dla dziecięcego ucha zdania. Chociaż w marzeniach...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[5,7,10]
Jako dzieci razem z bratem co roku spędzaliśmy wakacje u babci na wsi. Nie lubiłam wtedy czytać, aż do pewnego dnia.
Zasiadłszy na ramie, brat zarządzał kierunkiem jazdy, a ja pedałowałam po jedynej ulicy we wsi.
I wtedy nadjechał zza górki samochód. Średnio pamiętam pisk opon, bo zdecydowanie głośniejsza okazała się babcia, która za płotem wyrywała chwasty w ogrodzie. Chwilowy lęk o nasze życia szybko ustąpił złości, gdy już się upewniła, że nasze pozbawione zdrowego rozsądku małe ciałka są całe.
Efekt - kara na wyjścia z domu do odwołania.
Jaka czarna rozpacz to dla nas była, gdy słońce grzało, a my tkwiliśmy z jednym programem w telewizji i półką starych książek. I nie było tam nic dla dzieci, serio. Brat odnalazł się w słownikach czeskich i rosyjskich, a ja poznałam Anię z Zielonego wzgórza. 
Tego lata przeczytałam trzy części. Kolejną przy następnej wizycie. Rillę ze złotego brzegu Babcia oddała ze swojej kolekcji. Do dziś wymieniamy się książkami, choć czyta ich już mniej. 

[5,7,10]
Jako dzieci razem z bratem co roku spędzaliśmy wakacje u babci na wsi. Nie lubiłam wtedy czytać, aż do pewnego dnia.
Zasiadłszy na ramie, brat zarządzał kierunkiem jazdy, a ja pedałowałam po jedynej ulicy we wsi.
I wtedy nadjechał zza górki samochód. Średnio pamiętam pisk opon, bo zdecydowanie głośniejsza okazała się babcia, która za płotem wyrywała chwasty w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[6,4,5] Po pierwsze książki zaczęłam sięgać jakoś w przedszkolu. Tę najwcześniejszą czytałam z pomocą babci- muszę przyznać, że gdy wspominam te wieczory nad książką kiedy to zmęczona po powrocie z zabaw w przedszkolu leżałam obok babci, kratkując kolorowe strony zapisane historią, czuję w sercu pewną nostalgię. Jak łatwo się domyślić, moje pierwsze próby czytania skupiały się głównie na słuchaniu i powtarzaniu usłyszanych sylab, jednak z czasem moje umiejętności znacznie się poprawiły i gdy poszłam do szkoły, czytałam już bardzo dobrze, dzięki czemu mogłam czytać książki wypożyczone ze szkolnej biblioteki. 

[6,4,5] Po pierwsze książki zaczęłam sięgać jakoś w przedszkolu. Tę najwcześniejszą czytałam z pomocą babci- muszę przyznać, że gdy wspominam te wieczory nad książką kiedy to zmęczona po powrocie z zabaw w przedszkolu leżałam obok babci, kratkując kolorowe strony zapisane historią, czuję w sercu pewną nostalgię. Jak łatwo się domyślić, moje pierwsze próby czytania skupiały...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[10,1,9]
Najważniejszą osobą, która zaraziła mnie miłością do książek była przyjaciółka mojej mamy – Pani Maria. Gdy pierwszy raz zobaczyłam jej biblioteczkę, to zaparło mi dech w piersiach. Rzędy pięknie wydanych książek ustawionych w przeszklonych witrynkach wydawały się dla mnie niedostępne. Ale Pani Maria nie tylko, że pozwoliła mi je przeglądać, ale z chęcią  je pożyczała, polecała te warte przeczytania. To dzięki niej pokochałam „Dzieci z Bullerbyn”, „Karlsona z dachu”, a rudowłosa dziewczynka z Zielonego Wzgórza stała się dla mnie wzorem do naśladowania i literacką przyjaciółką. Dziękuję Pani Mario, bez Pani życzliwości i nauczenia miłości do książek, z pewnością dziś byłabym innym człowiekiem. Bo to książki właśnie stały się nieodzowną częścią mojego życia. One sprawiają, że je ono jest ciekawsze i barwniejsze. Stanowią też ogromną skarbnicę wiedzy i tzw. życiowego doświadczenia, które wiele dla mnie znaczy

[10,1,9]
Najważniejszą osobą, która zaraziła mnie miłością do książek była przyjaciółka mojej mamy – Pani Maria. Gdy pierwszy raz zobaczyłam jej biblioteczkę, to zaparło mi dech w piersiach. Rzędy pięknie wydanych książek ustawionych w przeszklonych witrynkach wydawały się dla mnie niedostępne. Ale Pani Maria nie tylko, że pozwoliła mi je przeglądać, ale z chęcią  je...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[3,2,7]
Moja przygoda i fascynacja książkami zaczęła się od wspólnego czytania z babcią. Pierwszy tytuł, który przychodzi mi namyśl to bajka braci Grimm "O wilku i siedmiu koźlątkach". Miałam wersje słowno- obrazkową. Z początku babcia czytała mi bajkę, a ja dopowiadałam poszczególne słowa zawarte w formie obrazków. Z czasem rolę się odwróciły i to ja czytałam mojej babi a ona dopowiadała. Doskonale pamiętam tę historię, męczona przez nas wiele razy.  😄  

[3,2,7]
Moja przygoda i fascynacja książkami zaczęła się od wspólnego czytania z babcią. Pierwszy tytuł, który przychodzi mi namyśl to bajka braci Grimm "O wilku i siedmiu koźlątkach". Miałam wersje słowno- obrazkową. Z początku babcia czytała mi bajkę, a ja dopowiadałam poszczególne słowa zawarte w formie obrazków. Z czasem rolę się odwróciły i to ja czytałam mojej babi a...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dla mnie czytanie, to zagłębianie się w wyjątkowy świat, a wprowadziła mnie  w niego moja mama. Przed oczami nadal mam jej osobistą biblioteczkę, która kusiła, fascynowała, ale też sprawiała, że czułam się wyjątkowa. Wyjątkowa mogąc brać udział w Tajemniczej wyprawie Tomka (Alfred Szklarski) czy w Hecy na 14 fajerek (Hanna  Ożogowska) a także przeżywać sercowe rozterki Ani z Zielonego Wzgórza (Lucy Maud Montgomery). Dlatego do czytania zachęcać mnie nie trzeba. Moich córek też nie namawiam, bo codziennie przechodzą obok mojej biblioteczki, która cierpliwie na nie czeka...

Dla mnie czytanie, to zagłębianie się w wyjątkowy świat, a wprowadziła mnie  w niego moja mama. Przed oczami nadal mam jej osobistą biblioteczkę, która kusiła, fascynowała, ale też sprawiała, że czułam się wyjątkowa. Wyjątkowa mogąc brać udział w Tajemniczej wyprawie Tomka (Alfred Szklarski) czy w Hecy na 14 fajerek (Hanna  Ożogowska) a także przeżywać sercowe rozterki Ani...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[8,9,5] Książki. Ich świat. Pierwsze czytanie. Dziadek. Sąsiad. Książki spod lady. Komiks Przygody Koziołka Matołka i Baśnie Andersena. Takie oto pokrótce wspomnienia. Magia, która niczym we wspomnianych Baśniach w świat dziecka się wplatała, uczyła czytać, wyobraźnię rozwijała, wartość dobrych uczynków i dobrego słowa wpajała. Duży fotel stojący pod oknem, ciasteczka upieczone przez babcię, ciepłe dla mnie i dla dziadka kapcie, cierpliwość i książka bogata w obrazki i słowa. Czytał dziadek, czytałam ja, opowiadał dziadek, opowiadałam ja, babcia słuchała i się uśmiechała, czasami rady dawała, czasami z nami teatrzyk odtwarzała. Wspólna chwila, słowa siła,miłości siła i czytanie polubiłam, choć później z lekturami różnie bywało, ale to inna historia, w każdym razie te pierwsze czytania były jak ta przygoda Koziołka Matołka, komiks stał się moim ulubionym, jakimś cudem zdobytym przez sąsiada, jeszcze potem kilka innych od niego dostałam, o wadach i zaletach czytania i otaczającego świata się dowiedziałam, że życie to nie bajka ale czytać warto by mieć głowę na wszystko otwartą i tak jest do dziś, już nie skrywam głowy tak jak ten Uszatek Miś, tylko biorę kolejną książkę i wspominam tamte chwile, gdy dzięki dziadkowi los mi dał wiele miłych dot czytania wspomnień. Do tamtych Baśni Andersena jeszcze dzisiaj sobie sięgam, mimo upływu wielu oj wielu lat, książkę też wciąż tę samą mam i taktuję jak skarb, bo ona w sobie moc chowa i niezależnie od zmiany świata, w każde pokolenie jakąś część prawdy wplata, niezmienna i bezcenna, tak jak wspomnienia :) 

[8,9,5] Książki. Ich świat. Pierwsze czytanie. Dziadek. Sąsiad. Książki spod lady. Komiks Przygody Koziołka Matołka i Baśnie Andersena. Takie oto pokrótce wspomnienia. Magia, która niczym we wspomnianych Baśniach w świat dziecka się wplatała, uczyła czytać, wyobraźnię rozwijała, wartość dobrych uczynków i dobrego słowa wpajała. Duży fotel stojący pod oknem, ciasteczka...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[3,5,7]
 Pochodzę z rodziny w której mało sie czytało. Nie miałem nikogo kto zaszczepił by we mnie miłości do czytania. Pierwsza samodzielnie przeczytana książka był plaatusiowy pamiętnik. Pozniej już tylko szkolne lektury. Pewnego dnia w gimnazjum poszedlem do biblioteki bo musialem czekac na autobus i tam wypożyczyłem pierwszą książkę. Był to Harry Potter. Moja glowa eksplodowała. Nie spodziewalem sie, że czytanie moze sprawiać przyjemność bo szkolne lektury sa tak beznadziejne że odechciewa sie żyć  od tego czasu czytam codziennie. 

[3,5,7]
 Pochodzę z rodziny w której mało sie czytało. Nie miałem nikogo kto zaszczepił by we mnie miłości do czytania. Pierwsza samodzielnie przeczytana książka był plaatusiowy pamiętnik. Pozniej już tylko szkolne lektury. Pewnego dnia w gimnazjum poszedlem do biblioteki bo musialem czekac na autobus i tam wypożyczyłem pierwszą książkę. Był to Harry Potter. Moja glowa...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[3,2,8]
Miłość do książek wyssałam z mlekiem matki i to właśnie moja rodzicielka towarzyszyła mi w pierwszych literackich podróżach. Trudno mi było zasnąć bez posłuchania chociażby kilku akapitów jakiejś czytanki. Mama zadbała, abym miała z czego wybierać. Moim pierwszym czytelniczym zachwytom towarzyszyła też siostra, która z czasem zastąpiła mamę w wieczornych czytankach. Jednak najbardziej pamiętam siebie samą odkrywającą literackie perełki, które rozbudzały moją dziecięcą wyobraźnię i
zabierały do świata tak bardzo różniącego się od tego wokół. Szczególnie dwie
książki darzę wielkim sentymentem: „Dzieci z Bullerbyn” i „Anię z Zielonego Wzgórza”. Och,jak bardzo zazdrościłam Lisie tak zgranej paczki przyjaciół i przygód, które
wspólnie przeżywali! A ile bym dała, aby choć na jeden dzień móc przenieść się
na Zielone Wzgórze i spędzić go w towarzystwie koleżanki o niespotykanej
wrażliwości i wyobraźni! Z Anią nie rozstaję się do dnia dzisiejszego. Gdy
tylko mam gorsze dni i czuję, że życie mnie przerasta, wracam na Zielone
Wzgórze, sięgając kolejny raz po ulubioną książkę. I nagle świat znów nabiera barw,
a ja przekonania, że z wszystkim sobie poradzę.  

[3,2,8]
Miłość do książek wyssałam z mlekiem matki i to właśnie moja rodzicielka towarzyszyła mi w pierwszych literackich podróżach. Trudno mi było zasnąć bez posłuchania chociażby kilku akapitów jakiejś czytanki. Mama zadbała, abym miała z czego wybierać. Moim pierwszym czytelniczym zachwytom towarzyszyła też siostra, która z czasem zastąpiła mamę w wieczornych czytankach....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moje pierwsze książki to były opowieści o zwierzątkach z lasów. Jedną z nich była książka na grubych kartkach o wiewiórkach dostałam ją od babci i razem czytałyśmy.
Moi dziadkowie skutecznie nauczyli mnie miłości do natury i fascynacji światem przyrody, który pozostał do dziś.
Pierwsze "prawdziwe" książki na cudownym starym papierze, którego zapach do dziś kojarzy mi się z bezpieczeństwem dzieciństwa, to była "Szara Wilczyca" oraz "Bari, syn Szarej Wilczycy" autorstwa Jamesa Oliviera Curwooda. Babcia początkowo twierdziła, że są to za drastyczne książki jak na moją małą głowę, ale dziadziu pozostał na swoim - chcieli mi pokazać naturę i jej prawa takie jak są. Za tymi książkami poszły wszystkie dostępne w Polsce  opowiadające o historiach rdzennych amerykanów (Curwood długo był na czołówce moich ulubionych pisarzy).  Marzyłam o tym by być potomkinią indiańskiej (prekolumbijskiej) księżniczki, która uciekała aż do Polski i podobno skryła się w Niedzicy.
Część z tych egzemplarzy mam do dziś :)

Moje pierwsze książki to były opowieści o zwierzątkach z lasów. Jedną z nich była książka na grubych kartkach o wiewiórkach dostałam ją od babci i razem czytałyśmy.
Moi dziadkowie skutecznie nauczyli mnie miłości do natury i fascynacji światem przyrody, który pozostał do dziś.
Pierwsze "prawdziwe" książki na cudownym starym papierze, którego zapach do dziś kojarzy mi się z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej