Książki są dla mnie bardzo ważne. To one powodują, że mogę uciec od rzeczywistości przenosząc sie do innego świata. Każdego dnia staram sie znaleźć chociażby chwilę by zatopić się w literaturze. To mój świat,do którego nikt poza mną nie ma wstępu. Chociaż zajmują one ważna role w moim sercu od niedawna sprawiają, iż człowiek może dać upust emocją zapominając o świecie. Często zastanawiam sie jak ludzie mogą woleć telefony, komputer i telewizory od książki która rozwija wyobraźnie i poprawia słownictwo. Nie zawsze znajdę pieniądze na książki lecz kiedy tylko je mam wydaje je właśnie na nie. W mojej bibliotece już znajduję sie seria "darów anioła" Cassandry Clare, wszystkie części "Eragona" Chcitophera Paolini oraz "kroniki rodu drake'ów" Alyxandry Harvey na czym oczywiscie sie nie skończy. Książki to moja pasja.

Książki są dla mnie bardzo ważne. To one powodują, że mogę uciec od rzeczywistości przenosząc sie do innego świata. Każdego dnia staram sie znaleźć chociażby chwilę by zatopić się w literaturze. To mój świat,do którego nikt poza mną nie ma wstępu. Chociaż zajmują one ważna role w moim sercu od niedawna sprawiają, iż człowiek może dać upust emocją zapominając o świecie....

Czym jest dla mnie literatura?
Książki w moim życiu to pasmo nieszczęść. Istny zwiastun katastrof, na skalę, co najmniej, światową.
No bo, jak określić poważny kryzys (do którego notorycznie mnie doprowadzają) natury, że tak powiem- seksualno-ekonomicznej. Czytaj: człowiek zagląda do portfela, a tam ch*j.
Ale nie jestem materialistką, pieniądze są po to, żeby książki kupować, dajmy temu spokój, choć nie jest to najszczęśliwszy aspekt literatury.
No, ale pewnej sprawie spokoju nie można dać, wręcz powinno się ją rozdmuchać! O tak! Ilu z nas zawaliło sprawdzian, spotkanie, czy mówiąc prościej - całe życie, bo zamiast pracować na swoją przyszłość - zacząłeś tylko jeden rozdział, a skończyłeś na podziękowaniach autora, nieprzespanej nocy i poczuciu klęski?
A do tego książki to podłe bestie - atakują tych najsłabszych, tych uległych. Są jak lwice krążące wokół zwierzyny. Wybierają ofiarę i... BANG! Po tobie, drogi czytelniku.
Gdyby tego było mało, porywają nas bezczelnie i więżą. Co więcej, wchodzą do serca, rozpychają się, a później prześladują znad półki.
Cóż mogę powiedzieć, jeśli o mnie chodzi, doprowadziły mnie do syndromu sztokholmskiego - ciężko ukryć, ja po prostu kocham, to co ze mną robią, nie wyobrażam sobie je opuścić. No, i one mnie też, mam nadzieję.

Czym jest dla mnie literatura?
Książki w moim życiu to pasmo nieszczęść. Istny zwiastun katastrof, na skalę, co najmniej, światową.
No bo, jak określić poważny kryzys (do którego notorycznie mnie doprowadzają) natury, że tak powiem- seksualno-ekonomicznej. Czytaj: człowiek zagląda do portfela, a tam ch*j.
Ale nie jestem materialistką, pieniądze są po to, żeby książki...

W moim przypadku książka to coś więcej niż tylko "rozrywka". To oderwanie się od rzeczywistości, zatopienie w inny całkiem odległy od naszego świat. Czytam zwykle fantastykę, więc z wyobraźnią nie mam najmniejszego problemu. Jest to mój ulubiony gatunek literacki, bardzo kreatywny i dający odpocząć po długim ciężkim "szarym" dniu. Sama w domu mam regał z książkami, gdzie ponad siedemdziesiąt procent to właśnie książki o tematyce fantastycznej, przygodowej i baśnie.

W moim przypadku książka to coś więcej niż tylko "rozrywka". To oderwanie się od rzeczywistości, zatopienie w inny całkiem odległy od naszego świat. Czytam zwykle fantastykę, więc z wyobraźnią nie mam najmniejszego problemu. Jest to mój ulubiony gatunek literacki, bardzo kreatywny i dający odpocząć po długim ciężkim "szarym" dniu. Sama w domu mam regał z książkami, gdzie...

Zastanawiając się nad odpowiedzią na to pytanie od razu stwierdziłam, że literatura jest dla mnie jedynie rozrywką, odskocznią od dnia codziennego, ucieczką od rzeczywistości. Czytanie absolutnie nie wyznacza mojego harmonogramu dnia i zupełnie nie zatracam się w nim bez reszty. Co prawda czytam codziennie, nawet wtedy gdy nie mam na to czasu, to chociaż tylko chwilkę, chociaż tylko parę stron. Wciąż wyszukuję nowe pozycje, które chciałabym przeczytać, wiele z takich książek mam już ustawione w kolejce na półce. Zdarza się, że czytając dobrą książkę zarwę noc. Zdarza się również tak, że ukradkiem czytam w pracy, gdyż nie mogę się już doczekać co będzie dalej. Moim ulubionym prezentem zawsze, ale to zawsze jest książka. Ostatnio zwróciłam uwagę na to, że muszę dokupić półki na ich przechowywanie. I tak suma sumarum wyszło na to, że jednak książka jest wyznacznikiem mojego dnia codziennego... Cóż... nie ma co się oszukiwać, po prostu jestem molem książkowym i nic tego nie zmieni.

Zastanawiając się nad odpowiedzią na to pytanie od razu stwierdziłam, że literatura jest dla mnie jedynie rozrywką, odskocznią od dnia codziennego, ucieczką od rzeczywistości. Czytanie absolutnie nie wyznacza mojego harmonogramu dnia i zupełnie nie zatracam się w nim bez reszty. Co prawda czytam codziennie, nawet wtedy gdy nie mam na to czasu, to chociaż tylko chwilkę,...

Czytając przenoszę się na moment do zupełnienie innego świata. Na godzinkę, na pół na dziesięć minut, które nagle znalazłam w autobusie, wyciągam ksiażkę i zanurzam się w fabule, niczym w jeziorze. Czasami zapominam gdzie jestem, która jest godzina, jaki mamy dzień tygodnia, bo tak wciąga mnie opowiadana na kartach książki historia. Literatura objawiła mi się po raz pierwszy jako składnik zbalansowanej diety, kiedy miałam 7 lat. Mama postawiła mnie przed ogromną bibliotczką pełną kolorowych wolumenów i powiedziała, że ona juz je wszytkie przeczytała. Była to moja motywacja, aby pójść w jej ślady, a może nawet pójść o krok dalej i przeczytać jeszcze więcej! Książki wzruszają mnie, bawią, czesto uczą i rzucają całkiem nowe światło na znane miejsca, rzeczy, sytuacje. Bez literatury byłabym jak pusty, niezapisany zeszyt, który pragnie napełnić się treścią. Nie byłabym tą, którą jestem. Dziś jako dorosła osoba mam 5 regałów ksiażek w moim gabinecie. Każda ma swoje miejsce, każdej brak zauważyłabym od razu, przekraczając próg. Kocham tą moją stale powiększającą się kolekcję, tylko powoli zaczyna mi brakować u mnie miejsca, stawiam więc kolejne regały w salonie, a kiedy tam skończy się miejsce postawię kolejne w pokoju gościnnym itd., itd.

Czytając przenoszę się na moment do zupełnienie innego świata. Na godzinkę, na pół na dziesięć minut, które nagle znalazłam w autobusie, wyciągam ksiażkę i zanurzam się w fabule, niczym w jeziorze. Czasami zapominam gdzie jestem, która jest godzina, jaki mamy dzień tygodnia, bo tak wciąga mnie opowiadana na kartach książki historia. Literatura objawiła mi się po raz...

Książki to wielki problem!
Szybuję obiad, pokrojone składniki umieszczam w garnku, uruchamiam podgrzewanie, siadam przy stole i otwieram książkę. To mój podstawowy błąd, książka jest ciekawa, więc ja zapominam o gotującej się zupie. W pewnym momencie słyszę niepokojący dźwięk, jakby coś wyciekało z garnka i skapywało na gorący palnik. Odkładam niechętnie książkę, o nie, zupa znowu się rozgotowała. To nic kreatywną panią domu trzeba być, wyciągam blender i robię zupę krem.
Jadę autobusem, oczywiście w dłoniach książkę trzymam, mam wysiąść za jakieś 30 minut to sporo czasu dlatego warto go wykorzystać. W pewnym monecie zerkam na zegarek, oj jadę już 45 minut, chyba powinnam była wysiąść kilka przystanków wcześniej. Wybiegam z autobusu w nieznaną przestrzeń, zrobić sobie spacer czy poczekać na kolejny autobus?
Jestem na przymusowym zjeździe rodziny, myślami błądzę za moją ulubioną bohaterką, bardzo chcę poznać jej dalsze losy, wymykam się z torebką to toalety. Wyciągam książkę z torebki i uradowana powtarzam sobie, że tylko zerknę, zobaczę, w którą stronę zmierza. Słyszę pukanie do drzwi i podskakują zdumiona:
- Żyjesz?
Odkrzykuję:
- Tak żyje, ale ma ranę postrzałową!
Książki to naprawdę wielki problem, nie mogę się od nich oderwać. To wszystko jest takie ciekawe, pochłania mnie coraz bardziej i bardziej...

Książki to wielki problem!
Szybuję obiad, pokrojone składniki umieszczam w garnku, uruchamiam podgrzewanie, siadam przy stole i otwieram książkę. To mój podstawowy błąd, książka jest ciekawa, więc ja zapominam o gotującej się zupie. W pewnym momencie słyszę niepokojący dźwięk, jakby coś wyciekało z garnka i skapywało na gorący palnik. Odkładam niechętnie książkę, o nie,...

Czytam od wakacji 2015. Tak. Wcześniej nic, naprawdę nic. Żadnej lektury tylko streszczenia i to też te najkrótsze. Czemu nic wcześniej nie czytałam? Chyba dlatego, że jako dziecko długo nie potrafiłam czytać płynnie, jak to mówią w szkole. Jednak byłam do tego zmuszana przez nauczycielki i rodziców przez to czytanie kojarzyło mi się z czymś mało przyjemnym.

Wszystko zmieniły te wakacje 2015 a tak naprawdę to, to jakie nudne i długie były. Więc chwyciłam się za książkę "Wybrani" stojącą na półce od jakiś 2 lat.

Tak od tego dnia do dzisiaj czytam codziennie w domu, szkole, autobusie, samochodzie, na działce. W papierowej wersji, na telefonie, tablecie. Kupuję książki prawie każdego dnia. Rodzice robią wielkie oczy.

Jedak to podwójne życie podoba mi się o wiele bardziej. Nie zamierzam z niego zrezygnować i tak już tak wiele czasu straciłam...

Czytam od wakacji 2015. Tak. Wcześniej nic, naprawdę nic. Żadnej lektury tylko streszczenia i to też te najkrótsze. Czemu nic wcześniej nie czytałam? Chyba dlatego, że jako dziecko długo nie potrafiłam czytać płynnie, jak to mówią w szkole. Jednak byłam do tego zmuszana przez nauczycielki i rodziców przez to czytanie kojarzyło mi się z czymś mało przyjemnym.

Wszystko...

Dla mnie literatura to przede wszystkim sposób na spędzanie czasu z dziećmi. Starszy syn uwielbia gdy czytając mu Tuwima biegam po pokoju jako Pan Hilary i zaglądam pod kanapy w poszukiwaniu okularów. Albo gdy przychodzi do mnie wieczorem, mówi "pać chce" po czym ciągnie mnie za rękę "do pukuju" i sięga z półki książkę z bajkami. Uwielbiam tę chwilę gdy razem przy nocnej lampce leżymy w łóżku i z Alladynem przenosimy się na pustynię. Co do mojej biblioteki to moim marzeniem zawsze było mieć 1 pokój w domu wypełniony jedynie książkami z ewentualnie jakąś sofą i lampką nocną. Póki co moje warunki mieszkaniowe na to nie pozwalają. Może za 20 lat jak dzieci się wyprowadzą. Na razie książki trzymam w salonie gdzie zapełniają wszystkie możliwe regały. Czy jest to centralny punkt w moim domu? Myślę że można tak powiedzieć ponieważ to w kuchni (tam też stoją książki -kucharskie) i salonie spędzamy najwięcej czasu, to tu biesiadują z nami znajomi i bawią się dzieci, a książki nam przy tym towarzyszą. Swój zbiór systematycznie powiększam. NAjczęściej czyham na promocje. Czasami idę kupić sobie bluzkę a gdy stwierdzam że nic na mnie nie leży, wszystko jest nieładne i "be", wtedy wracam do domu zamiast z buzką to z książką. A najwięcej literatury przywiozłam ze swojego domu rodzinnego. MAma gdy została sama stwierdziła że już nie są jej potrzebne książki o dinozaurach i tablice matematyczne a moim chłopakom się przydadzą.

Dla mnie literatura to przede wszystkim sposób na spędzanie czasu z dziećmi. Starszy syn uwielbia gdy czytając mu Tuwima biegam po pokoju jako Pan Hilary i zaglądam pod kanapy w poszukiwaniu okularów. Albo gdy przychodzi do mnie wieczorem, mówi "pać chce" po czym ciągnie mnie za rękę "do pukuju" i sięga z półki książkę z bajkami. Uwielbiam tę chwilę gdy razem przy nocnej...

W moim rodzinnym domu biblioteczka zajmowała niemal całą ścianę pokoju, który dzieliłam z siostrą. Jedne książki były tak stare, że pożółkłe kartki wypadały z okładek inne pachniały nowością. Gdy podrosłam zaczęłam tą domową biblioteczkę systematycznie powiększać. Moim głównym wkładem w tą rodzinną kolekcję była fantastyka i stare książki zdobywane na bazarkach.
Opuściłam już dom rodzinny, a książki powędrowały ze mną. Teraz wraz z narzeczonym wynajmujemy mały domek, a one są wszędzie. Pod ławą, na każdej wolnej półce meblościanki, a także w szafie pod ubraniami, bo nie mieszczą się już nigdzie innej. Mimo to nie mogę powstrzymać się, gdy idąc przez targ dostrzegę stertę starych książek. Wystarczy, ze tytuł lub obrazek na okładce wskazuje, że opisuje ona wspaniałe przygody już w myślach szukam dla niej miejsca.
Jeśli kiedyś spełnią się moje marzenia i będę miała własny dom to koniecznie będzie musiał być w nim pokój dla moich książek. Ustawie je wtedy na regałach, usiądę w dużym fotelu przy oknie z kubkiem ulubionej herbaty i zatopię się w lekturze.

W moim rodzinnym domu biblioteczka zajmowała niemal całą ścianę pokoju, który dzieliłam z siostrą. Jedne książki były tak stare, że pożółkłe kartki wypadały z okładek inne pachniały nowością. Gdy podrosłam zaczęłam tą domową biblioteczkę systematycznie powiększać. Moim głównym wkładem w tą rodzinną kolekcję była fantastyka i stare książki zdobywane na bazarkach.
Opuściłam...

Ja przysłowiowo "Żyję literaturą". Książki mają dla mnie ogromne znaczenie od dziecka. Pierwszą prawdziwą ucieczkę odbyłam, gdy byłam smutna, zła, zraniona. Tak już zostało, nie czytałam tylko ze smutku, ale i z radości, stało się to moim drugim "ja". Zawsze, wracając ze szkoły, z podwórka, od koleżanek, chwytałam przeróżne książki - głównie fantasy, a to dlatego, żeby być w innym świecie. Ucieczka w literaturę stała się nie tylko moim hobby, ale i częścią mnie. Szara rzeczywistość, która nas otacza jest tak strasznie nudna i smutna, że jedynym ratunkiem jest dobra książka i działająca na wyższych obrotach wyobraźnia. Moim marzeniem jest stworzenie we własnym domu przeogromnej biblioteczki, do której będę zaglądać codziennie. Będzie to dla mnie chwila upragniona i długo wyczekiwana. W przyszłości zarażę czytaniem własne dzieci jak i wnuki. By poznały świat, inny świat, który jest w nas i pragnie się wydostać stworzony oczyma wyobraźni.

Ja przysłowiowo "Żyję literaturą". Książki mają dla mnie ogromne znaczenie od dziecka. Pierwszą prawdziwą ucieczkę odbyłam, gdy byłam smutna, zła, zraniona. Tak już zostało, nie czytałam tylko ze smutku, ale i z radości, stało się to moim drugim "ja". Zawsze, wracając ze szkoły, z podwórka, od koleżanek, chwytałam przeróżne książki - głównie fantasy, a to dlatego, żeby być...