Dziękuję i gratuluję pozostałym :)

Dziękuję i gratuluję pozostałym :)

bardzo dziękuję i gratuluję wszystkim laureatom ! :)

bardzo dziękuję i gratuluję wszystkim laureatom ! :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

mateuszkozak34
Monika
karo15
Roxanne
the_little_books

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

mateuszkozak34
Monika
karo15
Roxanne
the_little_books

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Mieszkam z dziadkami. Moja babka jest krawcową, więc budzi mnie dźwięk maszyny do szycia. Czasem wstaje na baczność, czasem staczam się z łóżka jak trącony szybą samochodu owad. Jem płatki z mlekiem, oglądam bajki i siadam przed komputerem. Czułym spojrzeniem obdarowuję wszystkie półki z książkami, potem idę do łazienki i doprowadzam się do ładu. Staję przed lustrem w przedpokoju i z trudem patrzę na swoje ciało. Nie lubię go. Pierwsza denerwująca myśl po przebudzeniu to myśli o mnie, dlatego skupiam się głównie na twarzy. Idę do mojego przyjaciela. Robi mi pyszne jedzenie i oglądamy więcej bajek. Czasami słychać, jak jego matka robi coś w kuchni i śpiewa przy tym kościelne piosenki. Najdłuższa czynność z tego dnia to drapanie. Leżę jak smażona ryba, raz na brzuchu, raz na plecach. Około północy wracam do domu. Panicznie boję się ciemności, dlatego odprowadza mnie przyjaciel. Czasem nawet zsikam się ze strachu na myśl, że jestem sama w pokoju bez drzwi i oczami wyobraźni widzę straszne rzeczy. Mam lęki i fobie, co utrudnia mi codzienność. Więc wracam do domu i – właśnie – moją głowę zajmują straszne myśli… staram się wtedy ułożyć do snu: biegnę zgasić światło, jakby było ostatnim, dającym wykrzesać się światłem tej nocy: znowu biegnę, tym razem pod kołdrę, często potykając się o ubrania na podłodze. Zalewa mnie nieprzyjemny, zimny dreszcz. Przez chwilę mam wrażenie, że moje ciało sztywnieje, pewnie dlatego, że zaraz przyśni mi się jakiś koszmar.

Tak wygląda mój dzień.

Mieszkam z dziadkami. Moja babka jest krawcową, więc budzi mnie dźwięk maszyny do szycia. Czasem wstaje na baczność, czasem staczam się z łóżka jak trącony szybą samochodu owad. Jem płatki z mlekiem, oglądam bajki i siadam przed komputerem. Czułym spojrzeniem obdarowuję wszystkie półki z książkami, potem idę do łazienki i doprowadzam się do ładu. Staję przed lustrem w...

3.06
Piątek jak każdy inny... Może zgodziłabym się, gdyby nie fakt, że ten okazał się szczęściem w nieszczęściu.
Jak każda przeciętna nastolatka rozpoczęłam dzień od nerwowej bieganiny przerywanej krzykami mamy przypominającej o tym i o tamtym. W pośpiechu oczywiście umknęło mi kilka istotnych szczegółów, ale nie pozwoliłam sobie na długie dywagacje i szybkim krokiem ruszyłam na przystanek. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie fakt, że byłam spóźniona i nieumalowana... Autobus oczywiście przyjechał dwie minuty za wcześnie, więc pozostało mi zdać się na łaskę osób, które przygarną autostopowiczkę.
Niefortunnie kilka minut później minął mnie mój znajomy, który już od dłuższego czasu nie był mi obojętny. Rozpoznał mnie i musiałam pogodzić się ze swoją porażką – ze swoim promiennym uśmiechem zaproponował: „Podwiozę cię” i nie było już odwrotu. Jak się okazało, oboje czailiśmy się ze swoimi uczuciami, bo jego zachowanie jednoznacznie wskazywało, że nie jestem pierwszą lepszą koleżanką. Rozstaliśmy się niechętnie pod znienawidzoną w tamtym momencie szkołą z obietnicą późniejszego spotkania. Nie zawracałam sobie głowy próbną maturą ani sprawdzianami... Kilka godzin minęło niepostrzeżenie. Kawa, ciastko i on okazały się wspaniałą kombinacją! Oby więcej takich piątków... :)

3.06
Piątek jak każdy inny... Może zgodziłabym się, gdyby nie fakt, że ten okazał się szczęściem w nieszczęściu.
Jak każda przeciętna nastolatka rozpoczęłam dzień od nerwowej bieganiny przerywanej krzykami mamy przypominającej o tym i o tamtym. W pośpiechu oczywiście umknęło mi kilka istotnych szczegółów, ale nie pozwoliłam sobie na długie dywagacje i szybkim krokiem...

Piątek, 3.06.2016

Wstałam uśmiechnięta jak zawsze. Do rąk wzięłam książkę, aby poczytać sobie na dzień dobry.
Następnie ubrałam się i zeszłam na śniadanie. Nie oglądałam telewizora co mam zawsze zwyczaj poświęcić 30 minut.
Po śniadaniu pisze sms do mojej sympatii jak zawsze, aby wiedział,że go kocham.
Zaglądam na mój ulubiony portal lubimyczytać.pl i przeglądam jakie są nowości na portalu zostały umieszczone, pomyśleć nad rozwiązaniem konkursów.
Postanowiłam zrobić sobie przerwę i wybrać się na spacer.
Wiadomo obowiązki domowe, które nie stanowią dla mnie codziennej rutyny. Odpoczęłam troszkę. Wzmocniłam na koniec siły herbatą zieloną i właśnie pisze teraz co robiłam. Właściwie dzień dzisiejszy minął mi miło i przyjemnie. Wcale nie jestem zmęczona spędzając pierwszy piątek czerwca.

Piątek, 3.06.2016

Wstałam uśmiechnięta jak zawsze. Do rąk wzięłam książkę, aby poczytać sobie na dzień dobry.
Następnie ubrałam się i zeszłam na śniadanie. Nie oglądałam telewizora co mam zawsze zwyczaj poświęcić 30 minut.
Po śniadaniu pisze sms do mojej sympatii jak zawsze, aby wiedział,że go kocham.
Zaglądam na mój ulubiony portal lubimyczytać.pl i przeglądam jakie...

Sobota 28.06.2016roku
Drogi Dzienniczku.
Moje małe Szczęście postanowiło wstać o 5 rano.Cudowny świt.Może i cały dzień byłby wspaniały gdyby nie zapowiedziana Hiszpańska Inkwizycja-innymi słowy:teściowa.Dom błyszczy do momentu podania kaszki.Jak mi brakuje mojego Lubego,ale wojsko to wojsko-każą jedzie,a kiedy wróci nikt nie wie.Trzeba jechać po zakupy z samego rana,nie cierpię ścisku pośród przeładowanych półek ze wszystkim i niczym jednocześnie.Misio spokojnie lustruje świat,ach w jakich zmiennych czasach przyjdzie mu żyć.Na razie interesują go tylko ciasteczka.Wracamy,godzina 0 nadchodzi.Gdy układamy klocki nagle drzwi się otwierają i ukazuje się mój Luby,co za ulga.Cieszymy się wszyscy,że w końcu mężczyzna w domu(kilka rzeczy trzeba naprawić).Ale nie odwleka to Armagedonu.No i jest.Auto podjeżdża,lustrowane jest wszystko,od rynny po lustro w łazience.Tak,tak.Daje rady bez niego,tak Misio jest ciągle ze mną.Tak wrócę do pracy.W końcu udało mi się wyrwać ze szponów harpii na spacer.Tu się budują,tam się budują-wszystko to jest banków nie tych biednych ludzi z nożem kredytu na gardle. Jeszcze z godzinę przecierpię wywody o życiu i mojej nieudolności .A wieczór-wieczór będzie tylko z Nim.

Sobota 28.06.2016roku
Drogi Dzienniczku.
Moje małe Szczęście postanowiło wstać o 5 rano.Cudowny świt.Może i cały dzień byłby wspaniały gdyby nie zapowiedziana Hiszpańska Inkwizycja-innymi słowy:teściowa.Dom błyszczy do momentu podania kaszki.Jak mi brakuje mojego Lubego,ale wojsko to wojsko-każą jedzie,a kiedy wróci nikt nie wie.Trzeba jechać po zakupy z samego rana,nie...

Wtorek, 31 maja 2016r.
Wstaję rano, zjadam skąpe śniadanie i idę na zajęcia. Są nudne, a prowadzący zdaje się nie rozumieć, co tu robi i czego się od niego wymaga. Rysuję więc różne wzory na osobnej kartce. Jedyny sposób, żeby nie zasnąć. Czasem zerkam w prawo, na najprzystojniejszego mężczyznę, jakiego kiedykolwiek widziałam. Ideał, który wielbię od prawie dwóch lat, siedzący nie dalej, jak dwa metry ode mnie. Byłabym najszczęśliwszą osobą na świecie, gdybym mogła bez skrępowania patrzeć na niego dłużej, czytać go kawałek po kawałku, aż nasyciłabym się do cna. Tymczasem mam go tylko kilka sekund i wracam do rysunku. Kiedy zajęcia się kończą wracam do mieszkania. Za dwie godziny będę mieć egzamin, jeden z najtrudniejszych w tym semestrze. Powinnam się stresować, może wtedy miałabym motywację, żeby coś powtórzyć. Tymczasem kładę się na łóżku i zasypiam. Budzę się po godzinie i stwierdzam, że czas ubrać się i wyjść. Jadąc na wydział obserwuję ludzi. Dalej nic nie powtarzam- co się ze mną dzieje? Na wydziale spotykam koleżanki, które wymieniają między sobą co ważniejsze informacje. Śmieję się z ich roztrzęsionych dłoni, po czym wchodzę na egzamin. Przede mną mam swój ideał. Jego szerokie plecy wyglądają idealnie w białej koszuli. Egzamin idzie mi raczej średnio, ale cieszę się, że mam to za sobą. Wracam do mieszkania po drodze kupując lody. Oglądam serial, czytam kilka rozdziałów powieści, idę spać z sylwetką mego bóstwa na powiekach.

Wtorek, 31 maja 2016r.
Wstaję rano, zjadam skąpe śniadanie i idę na zajęcia. Są nudne, a prowadzący zdaje się nie rozumieć, co tu robi i czego się od niego wymaga. Rysuję więc różne wzory na osobnej kartce. Jedyny sposób, żeby nie zasnąć. Czasem zerkam w prawo, na najprzystojniejszego mężczyznę, jakiego kiedykolwiek widziałam. Ideał, który wielbię od prawie dwóch lat,...

02.06.2016 r.

Dzień, który opiszę nie był moim rutynowym dniem, bo zwykle siedzę w domu.
Wstałam ok. 9:15. Zjadłam śniadanie, ubrałam się i ok. 12:45 wyszłam z domu. Moim celem była siedziba stowarzyszenia Ognisko. Zwykle jadę tam tramwajem nr 18, ale z powodu wymiany zwrotnicy w centrum miasta 18-stka jechała na Salwator. Musiałam się przesiąść po drodze.
W stowarzyszeniu Ognisko biorę udział w projekcie "Spróbuj pracy". Miałam spotkanie z moją trenerką pracy (pomaga w znalezieniu pracy, rozmowach kwalifikacyjnych i w pierwszych dniach pracy), z którą rozmawiałam o moich poprzednich pracach, które wykonywałam kilka lat temu.
Ok. 15:40 pojechałam tramwajem do punktu MPK z zamiarem kupienia biletu miesięcznego. Spotkałam się jednak z odmową, gdyż zaświadczenie z bezrobocia, na podstawie którego kupuję bilet, było ważne do 03.06, a bilet do 04.06.
Potem miałam zamiar jechać po trociny dla mojego chomika, ale znów przesiadki i jeden tramwaj, na który czekałam, nie jechał, więc postanowiłam jechać kolejnym tramwajem do domu.
W domu pojawiłam się po 17. Zjadłam obiad i obejrzałam dwa odcinki "Doktora Who" (mojego ukochanego serialu). A potem, leżąc w łóżku obejrzałam na koniec dnia "Ojca Mateusza".

P.S. Wiem, że dając nam takie zadanie, chcieliście nam uświadomić, że nie ma czegoś takiego jak rutynowy dzień. Każdy dzień, ba, nic nie jest dwa razy takie samo, bo za każdym razem, nawet, gdy robimy to samo to wykonujemy to choćby w innych warunkach czy w różnym stanie.

02.06.2016 r.

Dzień, który opiszę nie był moim rutynowym dniem, bo zwykle siedzę w domu.
Wstałam ok. 9:15. Zjadłam śniadanie, ubrałam się i ok. 12:45 wyszłam z domu. Moim celem była siedziba stowarzyszenia Ognisko. Zwykle jadę tam tramwajem nr 18, ale z powodu wymiany zwrotnicy w centrum miasta 18-stka jechała na Salwator. Musiałam się przesiąść po drodze.
W...

Uwielbiam sobotnie poranki, wylegiwać się w łóżku nie lubię, ale za to nigdzie nie muszę się spieszyć. A kawa po śniadaniu jest lekarstwem na całe zło.
Dzisiaj będzie wspaniały dzień- takie słowa powtarzam w myśli każdego dnia, gdy się budzę, po to, aby nastawić się pozytywnie na 24 h. Cóż czasem pomaga. Wiele dało mi czytanie motywujących książek- a ta sentencja jest bodajże z książki „Sukces jest kobietą”-
stoi na półce w mojej biblioteczce i wiem, że zawsze mogę z niej skorzystać w chwili zwątpienia.
Celem, który sobie postawiłam jest nauka języka angielskiego, wiem że prędzej czy później będę mogła wykorzystać tą umiejętność w życiu. Przecież dopiero jutro kończę 28 lat. Jeszcze jakieś 30 lat przede mną, więc chcę je przeżyć najlepiej jak potrafię. A następnym będzie wyjazd do Włoch- może uda się w przyszłym roku.
Dobra idę wziąć się dalej do pracy- sałatka do zrobienia, galaretka na babeczki, odkurzacz pod pachę i jazda po pokojach. Jutro Zuza ma przyjechać, kocham tego małego szkraba i już za nią tęsknię, bo dawno się nie widziałyśmy. Pewnie jeszcze dziś tutaj zajrzę.
Słońce świeci jest pięknie !

Uwielbiam sobotnie poranki, wylegiwać się w łóżku nie lubię, ale za to nigdzie nie muszę się spieszyć. A kawa po śniadaniu jest lekarstwem na całe zło.
Dzisiaj będzie wspaniały dzień- takie słowa powtarzam w myśli każdego dnia, gdy się budzę, po to, aby nastawić się pozytywnie na 24 h. Cóż czasem pomaga. Wiele dało mi czytanie motywujących książek- a ta sentencja jest...