Bo serca i duszy dojrzewanie to proces, który już nigdy nie stanie,
Nie przerwiesz go ruchem kroku, ani odwróceniem do tyłu wzroku,
Do póki serce bije Ci w rytmie, do póki oddech masz w algorytmie,
Do póki widzisz cokolwiek wzrokiem, słuchem, dotykiem i chwiejnym krokiem,
Wiedź, że wciąż jesteś w podróży serca, do dojrzewania nie trać zacięcia,
Ucz się, poznawaj, zdobywaj szczyty, siebie samego wprawiaj w zachwyty,
Czerp z dojrzewania jak z podróży, bo dla uważnych cud szykują stróże.

Bo serca i duszy dojrzewanie to proces, który już nigdy nie stanie,
Nie przerwiesz go ruchem kroku, ani odwróceniem do tyłu wzroku,
Do póki serce bije Ci w rytmie, do póki oddech masz w algorytmie,
Do póki widzisz cokolwiek wzrokiem, słuchem, dotykiem i chwiejnym krokiem,
Wiedź, że wciąż jesteś w podróży serca, do dojrzewania nie trać zacięcia,
Ucz się, poznawaj, zdobywaj...

Dojrzałość płciowa do osiągnięcia jest łatwa. Dorosłość zaczyna się wraz z dobrnięciem do pełnoletności i zapłaceniem pierwszego rachunku (z własnych pieniędzy). Dojrzałość psychiczna... hm, czasem nawet i starzy ludzie nie są dojrzali. Dojrzałość i mądrość życiowa pod pewnymi względami są tym samym. A już na pewno mają ten sam problem - nie wykorzystasz ich, bo życie to próba generalna, a wspomniane cechy osiąga się aż do śmierci. I nawet do niej czasami komuś nie udaje się tego w pełni załapać. Dojrzewanie trwa bez końca, acz trochę 'dojrzeć' można. Troszeczkę. Chociażby do tego, żeby wiele rzeczy sobie uzmysłowić. Odpowiedź byłaby mniej oczywista, gdyby pytanie brzmiało 'Kiedy dokładnie dojrzewanie się zaczyna?'.

Dojrzałość płciowa do osiągnięcia jest łatwa. Dorosłość zaczyna się wraz z dobrnięciem do pełnoletności i zapłaceniem pierwszego rachunku (z własnych pieniędzy). Dojrzałość psychiczna... hm, czasem nawet i starzy ludzie nie są dojrzali. Dojrzałość i mądrość życiowa pod pewnymi względami są tym samym. A już na pewno mają ten sam problem - nie wykorzystasz ich, bo życie to...

I tak i nie,
zależy od człowieka
każdego z nas inny los czeka.

Jeden dojrzewał wraz z pójściem do szkoły
Drugiego zmusiło życie.
Ten dojrzał, gdy poznał Tą nie tamtą
a Ten dopiero kiedy Ją stracił.
Ten się rozwija i pragnie zmiany
a tamten nic nie robi, tylko chce być uwielbiany.
X spoczął na laurach
Y dojrzewa przez całe życie....

a jeszcze inny umarł przedwcześnie
jego śmierć we śnie,
potem matki szlochanie
uniemożliwiło mu dojrzewanie...

I tak i nie,
zależy od człowieka
każdego z nas inny los czeka.

Jeden dojrzewał wraz z pójściem do szkoły
Drugiego zmusiło życie.
Ten dojrzał, gdy poznał Tą nie tamtą
a Ten dopiero kiedy Ją stracił.
Ten się rozwija i pragnie zmiany
a tamten nic nie robi, tylko chce być uwielbiany.
X spoczął na laurach
Y dojrzewa przez całe życie....

a jeszcze inny umarł przedwcześnie
jego...

Jeżeli przez całe życie mamy ochotę do kształcenia się, rozwijania, odkrywania świata, zdobywania nowych znajomości i w końcu poznawania siebie- to TAK, mamy prawo z czystym sercem powiedzieć, że dojrzewanie nigdy się nie kończy, że wiecznie jesteśmy młodzi sercem! Jeżeli zaś stoimy w miejscu, bez żadnych perspektyw, oglądamy życie przez szare okulary-to jesteśmy starymi prykami, nawet jeśli nasz wiek nie przekracza 20 lat!

Jeżeli przez całe życie mamy ochotę do kształcenia się, rozwijania, odkrywania świata, zdobywania nowych znajomości i w końcu poznawania siebie- to TAK, mamy prawo z czystym sercem powiedzieć, że dojrzewanie nigdy się nie kończy, że wiecznie jesteśmy młodzi sercem! Jeżeli zaś stoimy w miejscu, bez żadnych perspektyw, oglądamy życie przez szare okulary-to jesteśmy starymi...

Dojrzewanie to, jak podają niektóre słowniki „okres pomiędzy dzieciństwem a dorosłością charakteryzujący się m.in. zmianami w budowie ciała człowieka” . Według mnie termin „dojrzewanie” ma nieco głębsze podłoże odnoszące się nie tylko do wyglądu zewnętrznego. Każdego dnia człowiek uczy się czegoś nowego i przez to coraz lepiej poznaje własną osobowość i charakter. Znajomość własnego „ja” jest niezwykle ważną sprawą, ponieważ pozwala nam żyć w zgodzie i harmonii z samym sobą. Sądzę zatem że dojrzałość nie przychodzi wraz z osiągnięciem osiemnastego roku życia. Człowiek uczy się całe życie, które często stawia przed nami ogromne wyzwania zmuszające nas do podejmowania nieprzewidywalnych decyzji. Powiedzieć zatem można że dojrzewanie trwa przez cały okres trwania życia danego człowieka. Często mówi się jednak że człowiek jest „dojrzały jak na swój wiek”. Uważam że spowodowane jest to racjonalnym tokiem myślenia człowieka a nie jego dojrzałością. Zaznaczyć należy w tym miejscu że racjonalne myślenie a dojrzałość życiowa to dwa różne pojęcia.

Dojrzewanie to, jak podają niektóre słowniki „okres pomiędzy dzieciństwem a dorosłością charakteryzujący się m.in. zmianami w budowie ciała człowieka” . Według mnie termin „dojrzewanie” ma nieco głębsze podłoże odnoszące się nie tylko do wyglądu zewnętrznego. Każdego dnia człowiek uczy się czegoś nowego i przez to coraz lepiej poznaje własną osobowość i charakter. Znajomość...

Moim zdaniem w pewnym momencie dojrzewamy, każdy w innym a niektórzy wcale.
Staje się to kiedy w życiu zobaczymy już prawie wszystko i to ostatecznie nas ukształtuje. Doświadczymy miłości, szczęścia, spełnienia jak i smutku, bólu czy kłamstwa. Dojrzejemy gdy przestaniemy się bać jutra a każdy następny dzień będzie dla nas darem, który wreszcie nauczymy się docenić. To, że dojrzejmy nie znaczy, że wyzbędziemy się swoich poprzednich błędów i strat ale je zaakceptujemy i nauczymy się z nimi żyć. Będziemy dumni z siebie i z tego co dokonaliśmy, dojrzejemy, kiedy nauczymy się kochać i cierpieć a każda noc nie będzie wypełniona tym samym snem.

Moim zdaniem w pewnym momencie dojrzewamy, każdy w innym a niektórzy wcale.
Staje się to kiedy w życiu zobaczymy już prawie wszystko i to ostatecznie nas ukształtuje. Doświadczymy miłości, szczęścia, spełnienia jak i smutku, bólu czy kłamstwa. Dojrzejemy gdy przestaniemy się bać jutra a każdy następny dzień będzie dla nas darem, który wreszcie nauczymy się docenić. To, że...

Mam dwadzieścia cztery lata. Ocalałam. Prowadzona na dojrzewanie, przejrzewanie, gnicie. Każdego dnia stawiam opór pojęciom "znane", "rozumiane", "odpowiedzialne" i "wiadome". Nie jestem głupią trzpiotką (choć bywam i nazywam to wolnością), ale bronię się przed zawieszeniem w poczuciu dokonania. Nie można dojrzeć do końca, nie można nauczyć się świata. Można jedynie myśleć, że się nauczyło i pozwalać sobie na zastój, pleśnienie od wewnątrz. Ale nie chcę. To nie jest dojrzałość, tylko pozór, pojęcia pomylone, error.

Bywam nierozważna, spontaniczna, cieszę się do śniegu i turlam po trawie, czasem się boję - strachów z szafy i cieni; ale to nic. W życiu trzeba się dziwić. Bać i zachwycać. Mam dwadzieścia cztery lata, modlę się by nigdy nie dojrzeć do stwierdzenia, że to już.

Mam dwadzieścia cztery lata. Ocalałam. Prowadzona na dojrzewanie, przejrzewanie, gnicie. Każdego dnia stawiam opór pojęciom "znane", "rozumiane", "odpowiedzialne" i "wiadome". Nie jestem głupią trzpiotką (choć bywam i nazywam to wolnością), ale bronię się przed zawieszeniem w poczuciu dokonania. Nie można dojrzeć do końca, nie można nauczyć się świata. Można jedynie myśleć,...

Dobiłam tylko do 22... I nie, nie czuje się ani trochę dorosła. Kiedy pomyślę o tym, jak patrzyłam na świat, na ludzi po dwudziestce, kiedy sama byłam jeszcze nastolatką... Miałam wrażenie, że oni to już mają życie poukładane Zaraz dostaną dyplomy, włożą garnitury, pójdą do pracy. Teraz? Śmiech na sali, czuję się bardziej zagubiona niż kiedykolwiek. Może w pewnym momencie życia, człowiek się statkuje... Chociaż teraz nie jestem już tego taka pewna. A co jeśli całe nasze życie to poszukiwanie siebie? Odnajdywanie nowych dróg, popełnianie błędów, nie uczenie się na nich, popełnienie kolejnych...? I tak już zawsze. Codziennie ucząc się czegoś nowego, codziennie rozwijając swoją wrażliwość i pogłębiając zrozumienie świata.

Dobiłam tylko do 22... I nie, nie czuje się ani trochę dorosła. Kiedy pomyślę o tym, jak patrzyłam na świat, na ludzi po dwudziestce, kiedy sama byłam jeszcze nastolatką... Miałam wrażenie, że oni to już mają życie poukładane Zaraz dostaną dyplomy, włożą garnitury, pójdą do pracy. Teraz? Śmiech na sali, czuję się bardziej zagubiona niż kiedykolwiek. Może w pewnym momencie...

Dojrzewa się tak długo, aż się jest z siebie zadowolonym. Po osiągnięciu samozadowolenia można spokojnie zatrzymać się w rozwoju.

Dojrzewa się tak długo, aż się jest z siebie zadowolonym. Po osiągnięciu samozadowolenia można spokojnie zatrzymać się w rozwoju.

Dziecko 10-letnie jest pewne, że umie już wszystko co musi.
Nastolatek uważa, że wszystkie rozumy pozjadał.
18-latek jest już dorosły- po co mu rodzice?
Student jest pewien, że wszystko potrafi i z impetem wpada w życie.
Ale wiecie co? I tak jest dzieckiem, ale zda sobie z tego sprawę, dopiero gdy nie będzie już czasu by dorosnąć. Może nawet to i dobrze, w każdym powinno być zachowane choć parę okruchów z dziecka.

Dziecko 10-letnie jest pewne, że umie już wszystko co musi.
Nastolatek uważa, że wszystkie rozumy pozjadał.
18-latek jest już dorosły- po co mu rodzice?
Student jest pewien, że wszystko potrafi i z impetem wpada w życie.
Ale wiecie co? I tak jest dzieckiem, ale zda sobie z tego sprawę, dopiero gdy nie będzie już czasu by dorosnąć. Może nawet to i dobrze, w każdym powinno...