Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Aż pewnego dnia, wychodząc magazynu, gdzie trzymaliśmy nasze kilofy, łopaty, kielnie i wiadra, stanąłem przed pociągiem, który zatrzymał się na stacji Płaszów. Przed każdym wagonem tkwił gestapowiec z psem. A, z wagonów wydobywał się jęk. Przez zakratowane drutem kolczastym okienko u góry wagonu towarowego, przed którym stałem, zobaczyłem ludzkie oczy i usta. Mówiono do mnie jakimś nieprzytomnym, przeszywającym skowytem" wody...wody...Nic nie mogłem zrobić. Zawiadowca stacji i kierownik robót, Austriak nazwiskiem Roenner, przegonił mnie stamtąd. Był to akt pewnej ochrony wobec Polaka, który zbliżył się do tego pociągu śmierci, czekającego na odjazd do Oświęcimia.

Ale nie tylko urok gestu aktora, jego głos i swoboda pozwalają mu być sugestywnym i trwać w pamięci widza. Aktor - jak każdy inny artysta - tworzy wybierając. Ten wybór jest najtrudniejszy. Trzeba mieć zaufanie do siebie, by zdecydować się na wybór jakiejś sylwetki i sportretować ją żywą.