Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasem słowa prowadzą do nieporozumień; są martwe. Lepiej więc milczeć i udawać głuchoniemego.

Wartość rzeczy nie tkwi w czasie ich trwania, lecz w mocy, z jaką zachodzą.

(...) gdyby nieujarzmiona technologia zapanowała nad światem, zniszczyłaby świeżość instynktowych działań artysty.

Obnaż się przed światem, odrzuć fałszywy wstyd i zażenowanie.(...)twoje dzieła to lustrzane odbicie ciebie. To właśnie one bezlitośnie ukażą twoje wnętrze.

Między ich językami przepływało soczyste ciepło. W wilgotnej i mrocznej przestrzeni, długiej jak tunel bez końca, rozpływała się mieszanka smaków i niewypowiedzianych słów.

Leżał w trumnie i traciła go na zawsze. Gdzie jest to błogosławione niebo, dokąd odszedł? Dlaczego matka nie powiedziała jej, zanim też umarła, że niebo nie istnieje, a ci, którzy zasnęli na wieki, rozpływają się w nicości?
Powrotu nie ma. Ciało rozkłada się, tak jak rozkładają się liście opadłe z drzew: materia powraca do ziemi. A... dusza ulatująca wraz z ostatnim tchnieniem? Chciała wierzyć, że dusza ojca pozostała nienaruszona, że po długiej wędrówce znowu się z nim spotka. Może w metrze istnieje przystanek Niebo i jeśli na nim wysiądzie, znajdzie drogę, która zawiedzie ją prosto do niego. Przeszywał ją chłód, niezwyczajny w samym środku lipca. A gdyby krzyknęła błagalnie, żeby ktoś ją przytulił?